پیمایش در ساختار شراکت شرکت حقوقی فقط کسب رتبه نیست. برای بسیاری از وکلا، دستیابی به موقعیت (و همراه با مالکیت، پتانسیل سود و اعتبار) که با شریک شدن همراه است، یک هدف شغلی مادام العمر است.

با این حال، به دست آوردن این رویا همیشه یک شاهکار آسان نیست – به خصوص با تنوع مدل‌های مشارکت شرکت حقوقی امروزه.

در حالی که ممکن است دیدی از نحوه شکل گیری مسیر مشارکت خود داشته باشید، ساختار سنتی دیگر تنها گزینه نیست. اگر وکیلی هستید که به دنبال شریک شدن هستید، اولین قدم شما یادگیری نکات و نکات ساختار مشارکت شرکتتان است. به این ترتیب، می توانید بر قوانین بازی که در حال انجام آن هستید تسلط داشته باشید.

در راهنمای زیر، مروری بر متداول‌ترین مدل‌های مشارکت شرکت حقوقی ارائه خواهیم کرد – از ساختارهای سنتی تا مدل‌های رایج‌تر مانند مشارکت‌های دو لایه. ما همچنین نکاتی را برای افزایش شانس شما برای شریک شدن در شرکت حقوقی ارائه خواهیم کرد.

مشارکت در شرکت های حقوقی چگونه کار می کند؟

ساختارهای مشارکت شرکت حقوقی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. اما ایده اصلی این است که شرکا در ازای سهمی از مالکیت و سود در شرکت درآمد ایجاد کنند.

معیارهای انتخاب شریک یک شرکت حقوقی بسته به مدل مشارکت شرکت حقوقی از شرکتی به شرکت دیگر متفاوت است.

ساختارهای مشارکتی شرکت های حقوقی سنتی تمایل دارند شرکای خود را بر اساس سال ها تجربه و ساعات قابل پرداخت انتخاب کنند. در مقابل، مدل‌های مشارکت جدیدتر ساختارهای پرداخت و تقسیم سود متفاوتی دارند. مدل‌های مشارکت جدیدتر نیز ممکن است شرکا را بر اساس عوامل عملکرد جایگزین انتخاب کنند.

بیایید برخی از انواع متداول ساختارهای مشارکت شرکت حقوقی را بررسی کنیم.

ساختارهای مشارکت شرکت حقوقی سنتی

مدل‌های مشارکت شرکت‌های حقوقی سنتی به تجربه پاداش می‌دهند و انگیزه‌ای برای جذب مشتریان و درآمد ایجاد می‌کنند. به طور معمول، مردم بر این باورند که اینها عوامل کلیدی برای موفقیت بلندمدت در یک شرکت حقوقی هستند. معمولاً مدل‌های مشارکت شرکت حقوقی سنتی از یک رویکرد تک لایه پیروی می‌کنند که در آن:

شرکت ها وکلای ارشد را از داخل شرکت به شرکای خود پس از چند سال تجربه ارتقا می دهند.

شرکت ها این شرکای دارایی را با سهمی از سود و قدرت های اضافی بر روی عواملی مانند تصمیم گیری شرکت، معمولاً در ازای خرید، جبران می کنند. شرکت‌های مختلف، بسته به ساختار و اندازه شرکت، سهم سود را متفاوت محاسبه می‌کنند.

درباره مدل های تقسیم سود و غرامت شرکت حقوقی بیشتر بدانید.

چالش‌های ساختارهای مشارکتی شرکت حقوقی سنتی

با این حال، زمانی که به ساختارهای مشارکت شرکت های حقوقی سنتی نگاه می کنیم، معمولاً برخی از چالش ها ظاهر می شوند:

زمان و مهارت همیشه مسیرهای موازی نیستند. در هنگام ارتقاء وکلا به شرکا، ساختارهای مشارکتی شرکت های حقوقی سنتی تمایل دارند که سال ها تجربه وکلا را بر سطوح مهارت ترجیح دهند. با این حال، زمان و سطوح مهارت همیشه با یکدیگر مطابقت ندارند.

تبلیغ از درون همیشه برای شرکت بهترین نیست. به طور مشابه، استخدام شرکای خارج از مسیر استاندارد (به‌جای داخل، به‌صورت جانبی یا خارجی) کار را پیچیده می‌کند.

ساختارهای مشارکتی شرکت های حقوقی سنتی کارکنان غیر وکیل را از معادله خارج می کند. اگر مدل مشارکت و تقسیم سود یک شرکت بر پاداش دادن به وکلایی که بیشترین کار را انجام می دهند متمرکز شود، کارکنان غیر وکیل و غیرشریک ممکن است احساس کنند که ارزش آنها کم است. اگر کارکنان غیر وکیل احساس کنند که کم ارزش هستند، شرکت احتمالاً گردش مالی بالا و روحیه پایین را تجربه خواهد کرد. کارکنان غیر وکیل نیز احتمالاً احساس می‌کنند انگیزه‌ای برای اصرار برای دستیابی به اهداف قطعی ندارند.

وکلا می توانند بیش از حد روی رقابت متمرکز شوند. وقتی مشارکت مستقیماً با ساعات کاری و تجربه مرتبط باشد، وکلا ممکن است با مسائلی مانند سیاست اداری و فرسودگی ناشی از سهمیه‌های صورت‌حساب گرفتار شوند.

سایر ساختارهای مشارکتی شرکت حقوقی

همه موسسات حقوقی ساختار مشارکتی شرکت حقوقی کاملا سنتی را اتخاذ نمی کنند. با بازنگری در نقش‌ها و انواع شرکا، شرکت‌های حقوقی بیشتری مدل‌های مختلف مشارکت شرکت‌های حقوقی را اتخاذ می‌کنند. نمونه هایی از دیگر ساختارهای مشارکت شرکت حقوقی عبارتند از:

مشارکت های دو لایه

این ساختار شراکتی در شرکت حقوقی معمولی، پیچشی در ساختار سنتی است. با مشارکت دو لایه، به جای اینکه همه شرکا مالکیت شرکت را تقسیم کنند، همه شرکا برابر نیستند.

در این مدل، برخی از شرکا شرکای سهامی هستند، در حالی که برخی دیگر شرکای غیر سهامی هستند. شرکای سهام باید برای مالکیت بخشی از شرکت، سرمایه ای را برای خرید سرمایه تامین کنند. شرکای غیر سهامی مجبور نیستند خرید کنند، اما سهام مالکیتی نیز در شرکت ندارند. شرکای غیر سهامی اغلب به جای پرداخت بر اساس سود شرکت، به دریافت حقوق به عنوان غرامت ادامه می دهند.

چرا شریک غیر سهامی شویم؟ شرکای غیر سهامی ممکن است از مالکیتی که شرکای سهام به آن دسترسی دارند برخوردار نباشند، اما از اعتبار داشتن عنوان شریک برخوردار هستند. 

شرکای سهام ممکن است دارای اختیارات اضافی مانند حق رای محدود نیز باشند. این به شرکای سهام اجازه می دهد تا اعتماد خود را به یک شریک غیر سهامی نشان دهند، بدون اینکه قدرت مالکیت شرکت خود را کاهش دهند.

پس از چند سال، اکثر شرکای غیر سهامی معمولاً این فرصت را پیدا می کنند که به شرکای سهامی کامل تبدیل شوند.

مدیریت در مقابل شرکای ارشد شرکت حقوقی

در حالی که در هر شرکت حقوقی کمی متفاوت است، بسیاری از شرکت‌ها مدل مشارکت خود را بیشتر متمایز می‌کنند تا شرکای ارشد و/یا یک شریک مدیریتی را در بر گیرند.

این نوع سلسله مراتب ممکن است برای ساختارهای مشارکتی شرکت های حقوقی کوچک منطقی نباشد. شرکت‌های کوچک ممکن است فضایی برای یک شریک مدیریتی یا شرکای ارشد داشته باشند، اما احتمالاً نه هر دو. با این حال، در یک شرکت حقوقی متوسط ​​یا بزرگتر، شرکای ارشد به شریک مدیر گزارش می دهند، که معمولاً علاوه بر فعالیت حقوقی در شرکت، وظایف مدیریت، عملیاتی و استراتژیک شرکت را نیز بر عهده می گیرد.

شرکت های حقوقی انفرادی

اگر شریک شدن در یک شرکت حقوقی بزرگ با مسیر شغلی شما همخوانی ندارد، راه اندازی شرکت حقوقی خود یک راه عالی برای تبدیل شدن به رئیس خود است. هنگام اجرای یک تمرین انفرادی، نرخ های خود را تعیین می کنید و انعطاف پذیری لازم برای تصمیم گیری در مورد شرکت را دارید.

با این حال، راه اندازی یک شرکت حقوقی ممکن است بهترین انتخاب برای همه نباشد. در حالی که می توانید بلافاصله شریک انحصاری شرکت خود شوید، ممکن است چند سال (و پشتیبانی زیادی) طول بکشد تا یک شرکت جدید راه اندازی و سودآور شود.

مطالعه بیشتر:

http://parsinews.ir/news/page/107997851918260c5023e5f26415b1da