نوازندگان یک مهمانی خانه جوی برگزار کردند
یک عصر یکشنبه دلپذیر در یک شرکت آرام می تواند پایان خوبی برای آخر هفته باشد. این نوع اوقات فراغت است که برای همه کسانی که برای تجربه های جدید موسیقی آماده هستند، گروه سن پترزبورگ “Puritanes” ارائه می شود.
گیتاریست آندری “ریژیک” رزنیکوف پس از کنسرت می گوید: “آنها کلیدها را با خود نیاوردند، مجبور شدم اینجا را نگاه کنم، اما در نهایت همه چیز درست شد.” رویکرد بسیار غیررسمی به حرکات تور کاملاً با فضای آرام ذهنی حاکم در کلوپ کوچک “پوشکارف” در طول اجرا سازگار است.
سه نفر از یک نوازنده کیبورد، یک گیتاریست و یک نوازنده درام از سن پترزبورگ با استعدادی محجوب همراه با ملودی‌ها و اشعار احساسی که تداعی‌کننده‌ای با تیوپ یکپارچهسازی با سیستمعامل است. ساشا ژیتینسکایا با صدای بلند می خواند: “به جهنم پرستیژ، من باید فوراً به پاریس بروم.”
پیوریتن ها حدود دو سال پیش تشکیل شدند. گیتاریست سابق و یکی از نویسندگان موسیقی گروه بیلی، آندری رزنیکوف و نویسنده، و پیانیست پاره وقت دانشگاهی و خواننده ساشا ژیتینسکایا سعی کردند با هم آهنگسازی کنند و در نهایت به یک گروه و سپس یک خانواده تبدیل شدند.
تنها آلبوم تا کنون، Nothing New، در سال 2021 منتشر شد، اما Puritans تنها در حال حاضر، پس از یک استراحت چشمگیر، به تور بازگشته اند. به عنوان یک چیز جدید، تک آهنگ “دروغگو” وجود دارد که معلوم شد تا حدودی با زمانه همخوانی دارد. “اما اکنون خیر و شر وجود ندارد، فقط بلاه بلا بله وجود دارد: دروغگو را با حالت چهره بشناسید، وقت بگذارید، تا آخر تماشا کنید.” یک تلویزیون با سر سخنگو، که روی جلد کشیده شده است، به این آهنگ شاید طنزی نه اتهامی، اما مطمئناً سوزاننده می دهد.
در شرایط کنسرت، طنز و درایو هم خوب است. اگر نوازندگان در ضبط از سمپلر استفاده می کردند، آکوستیک را زنده می نوازند. این نیز خوب به نظر می رسد، اما برخی از آهنگ ها را کمی به پشت آب بارد تغییر می دهد. می توان فرض کرد که این یک مزیت برای همه نیست. آهنگ بارد اغلب با چیزی ساده انگارانه همراه است و موسیقی “Puritans” را به سختی می توان ساده نامید.
ساشا و آندری را نمی توان با خستگی مفرط سرزنش کرد، آنها البته موسیقی محبوبی را می سازند، اما در عین حال از توانایی های خود خجالتی نیستند. قطعات پیچیده گیتار و کیبورد، همراه با نه ساده ترین ریتم، تداعی کننده موسیقی توری آموس و استینگ است. به نظر می رسد همه چیز آهنگین است و در گوش بسیار دلنشین است، اما با ترفندهای فراوان.
با این حال، حتی در آکوستیک، موسیقی “پاریتان” بسیار رنگارنگ به نظر می رسد. سه نفر گوش های زن پابرهنه را نوازش می کنند و سپس ماهیچه های مستقیم راک اند رول را نشان می دهند، در پاییز غم انگیز نوا فرو می روند و سپس ناگهان صدای عاشقانه ای بسیار ملایم، هرچند کمی ناامیدکننده به گوش می رسد.
“شش نفر به یکی از کنسرت های ما در سن پترزبورگ آمدند و برگزار کنندگان یک ورق کاغذ را به دیوار آویزان کردند که عنوان آهنگ ما “کجایی؟” آندری می گوید که کلمه “تماشاگر” را نسبت داد. “اما امروز تعداد شما بسیار بیشتر است.” حسن نیت در سن پترزبورگ به شما این امکان را می دهد که به خوبی از این واقعیت عبور کنید که کنسرت هنوز تا حدودی یادآور یک خانه دار است. این مزیت های خود را دارد. هیچ مانعی بین هنرمندان و تماشاگران وجود ندارد و شما می توانید ارتباط برقرار کنید. اما بعد از هر آهنگ باز هم دلخوری وجود دارد که این موسیقی می توانست مخاطبان بیشتری داشته باشد.
با این حال، واضح است که آمار کنسرت حال و هوای نوازندگان را خراب نمی کند. آنها به طور کلی کارهایی برای انجام دادن دارند. اکنون در سن پترزبورگ رونق واقعی تئاترهای کوچک وجود دارد و علاوه بر کنسرت های Puritans، همراه با کنستانتین آربنین، رهبر گروه Wintering of the Animals، در تولید موسیقی Alice Through the Looking Glass شرکت می کنند. همچنین، البته، یک شرکت تجاری-ستاره ای نیست، اگرچه راهی برای حفظ موسیقی در وضعیت یک حرفه مناسب است.
تیتر روزنامه:
تربیت «پیوریتن».
