او توانست بر همه هنرهای شیک ترین روند غلبه کند و روند موسیقی قرن بیستم – از رئالیسم سوسیالیستی و نئوکلاسیسیسم گرفته تا سریال و دودافافونی – و بر اساس آنها روش انعطاف پذیری فردی خود را با ترکیب محدودیت های دقیق ، حتی بخل ابزارهای بیانی استفاده شده (مینیمالیسم) با بالاترین معنویت و تعالی (مقدس بودن) افراد مجسم ، ایجاد کنید. با تصاویری از هماهنگی ابدی ، حقیقت و زیبایی الهی. در نتیجه ، او به سادگی و طبیعی بودن بیان کامل ، “برهنه” که نسلهای زیادی از موسیقی تلاش کرده اند و می کوشند ، به امید دستیابی به تأثیر مستقیم و فوری بر شنوندگان ، بدون هیچ گونه تکنیک و ترفند پیچیده ای ، به ویژه ارکسترال ، دست یافت. جای تعجب نیست که موسیقی وی ، هم روی صحنه و هم روی صفحه نمایش ، بیشتر از هر آهنگساز زنده به نظر می رسد و بیش از یک بار معتبرترین جوایز و جوایز از جمله گرمی را به دست می آورد.

پارت از هنرستان تالین در کلاس آهنگسازی کلاسیک ملی معروف Heino Eller فارغ التحصیل شد و با اعتماد به نفس خود را با ترکیبات رئالیستی سنتی اوایل دهه 60 – کانتاتوی کودکان اعلام کرد ” باغ ما »و سخنرانی” راهپیمایی جهان “که جایزه اتحادیه را دریافت کردند. اما ، مانند بیشتر دهه شصت ، او آخرین گرایش های غربی را که در طول “ذوب” در دسترس بود ، با حرص و طمع جذب می کند – اصوات ، آلئوریک ها ، پوینتیلیسم و ​​غیره. او اولین اثر استونیایی را با تکنیک سریال “آگهی مرگ” نوشت ، که باعث رسوایی واقعی و انتقاد شدید اتحادیه آهنگسازان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شد. اما آخرین نکته آزمایشات کولاژ وی در موسیقی بزرگ باخ بود – Pro et contra ، Symphony No. 2 و به ویژه Credo با شعار سرود “من به خداوند مسیح ایمان دارم” ، که پایان کار نویسنده جوان بود. او خود را به همراه دنیسوف ، شنیتکه ، گوبایدولینا و دیگران در میان مخالفان موسیقی می یابد و تحت یک ممنوعیت غیر رسمی قرار می گیرد. از آن لحظه ، پرت برای مدت طولانی ساکت شد و به مطالعه چندصدایی باستان قرون وسطی و رنسانس پرداخت ، و سرانجام به ایجاد یک سبک مصنوعی جدید ، به نام tintinnabuli ، از کلمه لاتین “زنگ” – به معنای زنگ های کوچک کلیسا با رنگ آمیزی روشن و روشن ، که او استفاده می کند هنوز. این ویژگی با اعتماد به یک سه گانه بزرگ یا جزئی ، با اضافه شدن رنگهای ناهماهنگ نرم ، یک ریتم آزاد با یک متر به طور مداوم در حال تغییر مشخص می شود. متن هجایی ، یعنی شعار غیر مربعی متن ، بافت همفونی شفاف – اغلب دو بخشی و موارد دیگر.

در همان زمان ، در اواخر دهه 60-70 ، او تعمید یافت و ارتدکس شد ، مانند بسیاری دیگر از موسیقی دانان مشهور شوروی – یودینا ، اسپیواکوف ، کارتنیکوف. اعتراف وی Archimandrite Sofroniy (ساخاروف) ، بنیانگذار صومعه جان باپتیست در انگلیس است ، که پس از مهاجرت اجباری آهنگساز به خارج از کشور در سال 1980 با وی ملاقات کردند. در آنجا ، پرت به طور فعال در ژانرهای مختلف به کار می رود ، در درجه اول در موسیقی آوازی و کرال. او آثار معنوی بسیاری می سازد – کاتولیک ، لوتری ، ارتدکس: توده ها ، اوراتوریوها ، کانتاتاها … اما او همچنین برای ارکستر ، سازهای فردی و سینما می نویسد ، کاری که در وطنش انجام داد. وی برای فیلم های مشهور شوروی مانند “الماس های دیکتاتوری پرولتاریا” و “تحقیق از خلبان پیرکس” که در تالین فیلم فیلمبرداری شده بود ، موسیقی نوشت. او همچنین با کارگردانان معاصر روسی و خارجی – زویاگینتسف ، اوزون ، سورنتینو همکاری می کند. قطعاتی از ساخته های او را می توان در فیلم ها و مجموعه های انیمیشن مختلف شنید – از “توبه” تنگیز ابولادزه گرفته تا “سیمپسونها” معروف. پرت عضو افتخاری بسیاری از دانشگاه ها و آکادمی ها ، دو بار برنده جایزه گرمی ، مشاور شورای پاپی برای فرهنگ و اسقف سلطنت مقدس قسطنطنیه است. در سال 2018 ، به مناسبت صدمین سالگرد جمهوری استونی ، مرکز موسیقی دولتی در نزدیکی تالین افتتاح شد که برای حفظ و مطالعه کار یکی از آهنگسازان برجسته عصر ما طراحی شده است.