بر روی قبر خوتسیف هیچ بنایی وجود ندارد: به خواست نزدیکان وی

این واقعیت که مارلن خوتسیف نه تنها در روسیه ، بلکه در ایتالیا نیز طرفداران زیادی دارد ، چندین سال پیش در شصت و هشتمین جشنواره بین المللی فیلم در لوکارنو ، سوئیس مشهور شد. گذشته نگاری وی در آنجا برگزار شد و به خوسیف به خاطر سهم خود در هنر سینما ، پلنگ طلایی اهدا شد. جولیانو فرانتینی یکی از آشنایان کارش اخیراً فیلمی درباره بت خود ساخته است. به دلیل شیوع بیماری همه گیر نتوانستم به مسکو بیایم. مارلین مارتینوویچ در یک فیلم کاملاً متفاوت بازی کرد ، جایی که خاطرات خود را از آندری تارکوفسکی تعریف کرد. اما این مکالمه در مورد فلینی ، آشنایی آنها در جشنواره بین المللی فیلم مسکو در سال 1963 بود ، زمانی که استاد ایتالیایی خود خواستار ملاقات با یک کارگردان جوان شوروی شد که در اکران فیلم “Zastava Ilyich” (“من 20 ساله هستم) مشکل داشت.

جولیانو فارغ التحصیل دانشگاه رم است ، از رساله خود در مورد کار خوتسیف دفاع کرد و سپس در لوکارنو فقط در حال کار بر روی آن بود و مخصوصاً از رم آمد تا شخصاً با کارگردان مورد علاقه خود دیدار کند ، که بخاطر او تحصیل روسی را آغاز کرد.

در نقاشی کوچک “نان تست گرجی” خوتسیف و جولیانو روی کاناپه نشسته اند و صحبت می کنند. در سال 2016 در مسکو بود. مارلن خوتسیف سپس آشنایی خود با فلینی ، نحوه پیوستن دوستانش به شرکت آنها را به یاد آورد – آلوف ، نائوموف ، ابولادزه. آنها با هم در یك اتاق كوچك از طرف مدیریت جشنواره نشستند. فلینی با تصویر “8 came” آمد ، در حال حاضر یک کارگردان شناخته شده بود. خوتیف در کنار خود احساس محدودیت می کرد. در عکس ها ، آنها خنده دار به نظر می رسند: عظیم مانند کوه فلینی در کنار خوتیف کوچک و باریک. هنوز از فیلم “نان تست گرجی”

جولیانو در گفتگو اظهار داشت: “من معتقدم که شما از فلینی کم ندارید.” که خوتسیف ، بدون هیچ عشوه ای ، که اصلاً برای او خاص نبود ، پاسخ می دهد: «آنچه را به من گفتی فراموش کن. من می فهمم که من یک کارگردان جدی هستم ، یک چیز کوچک نیستم ، اما … “

با فلینی ، هنوز کارگردانان جوان شوروی به رستوران گرجی “Aragvi” رفتند ، شراب نوشیدند ، نان تست درست کردند و سپس آنها را تا فرودگاه باند اسکورت کردند. آن وقت این امکان وجود داشت. فلینی خداحافظی کرد: “چائو ، مارلین”.

بعد از مدتی جلسه دیگری در رم بود ، جایی که خوتسیف پس از نشان دادن تصویر رنج آور “من 20 ساله هستم” در جشنواره ونیز وارد آنجا شد. و بار دیگر آنها در هفته فیلم شوروی ، که در رم و میلان برگزار شد ، دیدار کردند. در خانه خوتیف سبدی وجود داشت که در آن فلینی برای او گل فرستاد و یادداشت همراه در جایی گم شد.

در روز 95 سالگرد استاد ، بسیاری از فیلمسازان تعجب می کردند که چه زمانی شاهد فیلم ناتمام “غیر عصر” درباره تولستوی و چخوف هستیم که خوتسیف سال ها بود از آن فیلم می گرفت. آنها حتی پس از اینكه افرادی كه خود را جانشین كار وی می دانند ، نقاشی با این نام وجود ندارد ، شك نمی كنند. در آخرین جشنواره بین المللی فیلم مسکو ، یک شب به یاد استاد برجسته برگزار شد ، جایی که آنها آنچه را از “غیر شب” باقی مانده بود ، نسخه ای به نام “زندگی محبوب من” نشان دادند. از آن زمان – سکوت.