ولادیمیر نیکونف نوازنده بلشوی از سال 1957 تا 1978 بود. وقتی کار هنری یک تکنواز تئاتر بولشوی در حال اتمام بود ، وقتی از وی پرسیدند آرزوی اصلی زندگی او چیست ، ولادیمیر لئونیدوویچ با اطمینان پاسخ داد: “هرگز از تئاتر بولشوی جدا نشوید.” و همینطور هم شد … او تئاتر بولشوی را ترک نکرد ، تقریباً تمام عمر در آن خدمت کرده است

ولادیمیر لئونیوویچ در سال 1957 از دانشکده باله (در حال حاضر آکادمی رقص شناسی ایالتی مسکو) در کلاس معلم الکساندر رودنکو فارغ التحصیل شد و با ورود به تئاتر بولشوی در همان سال ، مهارت های خود را تحت هدایت چنین رقصندگان و معلمان برجسته ای چون الکسی ارمولاف و آساف مسیرر بهبود بخشید. .

به عنوان رقصنده ، او مجبور به کار در نوبت دوره ها بود ، و به همین دلیل کارنامه وی متنوع بود. وی به عنوان مثال ، دانیلا را در “گل سنگی” یوری گریگورویچ – یکی از نخستین اجراهای جهت جدید در هنر شوروی – “سمفونیسم باله” ، و همچنین آنتوان میسترال در باله درام “شعله پاریس” توسط طنز نویس واسیلی واینونن رقصید. مجموعه موسیقی وی شامل نقش های معروف باله است: شاهزاده سیگفرید در نسخه قدیمی باله دریا سوان ، که در سال 1964 برای اولین بار در ولادیمیر لئونیدوویچ رقصید. آلبرت را در باله “جیزل” ، بازیل در “دون کیشوت” بشمارید.

شکل>

وی در حالی که هنوز یک رقاص باله بود و مدتها قبل از ترک صحنه ، شروع به تدریس کرد. پس از چند سال کار (از 1966 تا 77) در دانشکده رقص مسکو ، ولادیمیر لئونیوویچ سپس به طور طبیعی فعالیت های تدریس خود را در تئاتر بومی خود ادامه داد ، جایی که تقریباً چهل سال با شاگردانش در کلاس باله کار کرد.

او یکی از معلمان محبوب و محبوب بود. از جمله شاگردان وی در سالهای مختلف ، هنرمندان برجسته باله بولشوی هستند: کریم عبدولین ، دیوید متا سوارز ، آرتور مکرتچیان ، یگور گراشچنکو …

هنگامی که وادیم پیسارف رقصنده باله مشهور در بلشوی تحت رهبری خود تمرین می کرد ، وقتی نخست وزیر دعوت شده تئاتر بولشوی بود ، دنیس ماتیوینکو ، رئیس فعلی گروه باله تئاتر اپرا و باله نووسیبیرسک ، با او تحصیل کرد.

آخرین کاری که ولادیمیر لئونیدوویچ قبل از بستری شدن ناگهانی در بیمارستان با شاگردانش یگور گراشچنکو و دیوید موتا سوارس تمرین کرد ، باله “مجموعه کارمن” بود. این معلم او را برای افتتاحیه فصل جدید 245 تئاتر Bolshoi در Chersonesos آماده می کرد.