“یک عقبگرد با خلاقیت خودم وجود دارد: وقتی خوشحال می شوید ، وقتی این سالن بزرگ را اشغال می کنید ، بیرون می روید و تمام این صحنه را پر می کنید. شما پرواز می کنید و به نظر می رسد که اکنون شما فقط تمام دنیا را در آغوش گرفته اید! و او در شماست. “

عنوان این اجرا به خطی از رکوئیم موتسارت در مینور تا متن متعارف لاتین اشاره دارد “و نور جاودان خواهد تابید”. تقریباً 200 نفر در این تولید شرکت داشتند: گروه کر ، ارکستر ، خوانندگان و باله.

“از یک طرف ، اینها آثار نخبه ای هستند ، و از طرف دیگر ، از نظر فرم و محتوا ، آنها را برای تعداد زیادی از مردم و تماشاگران ، یعنی بسیار دموکراتیک ، قابل دسترسی می کند. و این خاصیت است. و او نسخه صحنه ای را پیدا می کند که در آن همه چیز با ابزار موسیقی هم تراز است. هم یک توالی ویدئویی وجود دارد و هم انعطاف پذیری. ” م. جلیل راوفال موخامتیزیانوف.

در طول همه گیر همه چیز ، واسیلیف تصاویر را نقاشی می کرد ، و آبرنگ هایی که ایجاد کرده بود نیز در قالب پیش بینی های ویدئویی در تولید ظاهر می شد.

“غیرممکن است که خودت را روی صحنه بازی کنی. شما می توانید کاملاً درخشان بازی کنید و در تصویر قهرمانان خود باشید ، اما اگر من مثل خودم روی صحنه بروم ، پس باید ساده زندگی کنم. “