لوح یادبود ولادیمیر اتوش در مسکو رونمایی شد. یک مجسمه برنزی در نمای یک ساختمان آپارتمانی قدیمی در 2/9 Granatny Lane ظاهر شد. در آن یک بازیگر ، معلم برجسته ، هنرمند خلق اتحاد جماهیر شوروی و کهنه سرباز جنگ بزرگ میهنی چهل و یک سال زندگی کرد. نقش های افسانه ای اتوش – رفیق ساخوف در “زندانی قفقاز” ، مهندس برونز در “12 صندلی” ، کاراباس-باراباس در “ماجراهای بوراتینو” – عاشق میلیون ها بیننده شدند.

حتی قبل از شروع مراسم که مصادف با نود و نهمین سالگرد تئاتر بود. واختانگف ، بسیاری از مردم در نزدیکی خانه در Granatny Lane جمع شدند. اینها بازیگران تئاتر ، دوستان ، همکاران ولادیمیر اتوش و علاقه مندان به استعداد او هستند. در دست آنها دسته گل است.

این هنرمند بزرگ در تاریخ 9 مارس 2019 درگذشت. او 96 ساله بود ، تقریباً هشتاد سال از او در تئاتر خدمت کرد. واختانگوف ، جایی که در سال 1940 بازگشت ، زمانی که به عنوان داوطلب در مدرسه تئاتر پذیرفته شد. بوریس شوچوکین. به همین دلیل خالق تصویر یادبود ولادیمیر آبراموویچ ، مجسمه ساز جوان فیلیپ تروشین تصمیم گرفت این هنرمند افسانه ای را در پس زمینه تئاتر بومی خود اسیر کند. همانطور که بیوه اتوشا النا اوگنیونا به خبرنگار “MK” گفت ، راهنمای ارشد گورستان Novodevichy او را به مجسمه ساز توصیه کرد.

بیوه اتوشا می گوید: “در ابتدا ، فیلیپ قرار بود فقط یک بنای یادبود از ولادیمیر آبراموویچ در قبرستان نوودویچی بسازد ، اما در مراحل کار بر روی طرح این بنای یادبود ، متوجه شدیم که خیلی دوست داریم او پلاک یادبود را تکمیل کند.” “ما از ابتدا ، از اواسط ماه مه تا اواخر ماه اکتبر ، روی این هیئت کار کردیم. در ابتدا فقط طرح های مداد وجود داشت. بنابراین نتیجه کار سخت را خواهید دید.

النا اتوش خاطرنشان کرد که تروشین بسیار مراقب و مراقب کار خود بود: او تمام فیلم های اتوش را تماشا کرد ، بازی هایش ، مصاحبه هایش را انجام داد ، به خانه آنها آمد و حتی در اتاق ولادیمیر آبراموویچ نشست ، لباس ها و کفش های او را بررسی کرد.

– من می خواستم به دلیل پویایی چین ها و درگاه صحنه ، یک باروک سبک اضافه کنم. در عین حال ، به طوری که در معماری خانه جای می گیرد ، – مجسمه ساز به خبرنگار MK توضیح می دهد. – کار آسان نبود ، اما ما بر همه چیز غلبه کردیم و توانستیم آن را انجام دهیم. من می خواستم کاملترین تصویر ولادیمیر آبراموویچ را برای خودم بسازم و به نظرم می رسد اگر در خیابان قدم بزنم و او را ببینم تعجب نخواهم کرد. می خواستم خلق و خوی او را منعکس کنم.

در همین حال ، واسیلی لانوی ، هنرمند خلق اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، به میکروفون نزدیک می شود. او اذعان می کند که 66 سال را با ولادیمیر اتوش در همان دستشویی بازیگری گذراند و بارها و بارها او را روی صحنه تماشا کرد. آنها درباره جنگ بزرگ میهنی بسیار صحبت کردند.

– او در جبهه به شدت زخمی شد و وقتی من اجازه دادم که سه سال و نیم ، از هفت تا ده و نیم سال ، او عملاً زندانی آلمانی ها در اوکراین بود ، به شدت علاقه مند شد. این او را شوکه کرد ، – به یاد می آورد Lanovoy. – ما در مورد جنگ ، در مورد زندگی ، در مورد چگونگی باقی ماندن یک فرد واقعی در بالاترین درک کلمه ، که وی در زندگی خود با شکوه تجسم می یابد ، چیزهای زیادی به یکدیگر گفتیم. بگذارید طولانی ترین زمان نام او در تئاتر و قلب مردم بماند.

همسر لانوی ، ایرینا کوپچنکو ، بازیگر زن ، تأکید کرد که اتوش نه تنها یک بازیگر و معلم برجسته است که تمام زندگی خود را به تئاتر اختصاص داده است ، بلکه یک مبارز واقعی نیز هست.

– او شخصیتی کاملاً تخریب ناپذیر داشت. او برای ناامیدی ، جنون شجاع بود و از هیچ چیز در زندگی نمی ترسید. او مانند یک سرباز درگذشت ، تقریباً تا آخرین روز در تئاتر بازی می کرد. به سختی رختکن را ترک کرد و به مرحله رسید. و روی صحنه همه چیز ناپدید شد. او صدا داشت ، متن می گفت ، بازی می کرد ، راه می رفت ، زندگی در او پدیدار شد.

کوپچنکو ، همراه با رئیس مدرسه تئاتر. شوکوکین ، بازیگر یوگنی کنیازف یک لوح یادبود افتتاح کرد. به نظر می رسد اتوش روی مجسمه برنزی زنده شده است. نگاه نافذ او به جایی دور می شود. این هنرمند برجسته در پس زمینه تئاتر واختانگوف در قابی زیبا که از پشت آن پرده ظاهر می شود ، به تصویر کشیده شده است.

سخنان گرم در مورد ولادیمیر اتوش را نیز ناتالیا وارلی بازیگر زن گفت.

– من خیلی دوست دارم که نه تنها به عنوان ساخوف از “اسیر قفقازی” از من یاد شود ، بلکه بدانم که او یک هنرمند فوق العاده ، معلم بزرگ ، سخت گیر ، مهربان ، منصف ، باهوش است.