بوتیک دولچه گابانا مکانی است که هر دختری در آن احساس آرامش می کند. در زندگی همه چیز خوب است ، این روسیه گرسنه وجود ندارد ، بحران ها ، پیش فرض ها و چیزهای دیگر وجود ندارد. و سخت است که با زنیا موافق نباشیم.
روز گذشته، فیلم مستند “زیبا” برای دسترسی رایگان منتشر شد که در آن کارشناسان ستاره های مختلف سعی می کنند مد و سبک زندگی دهه 2000 را مرتب کنند. در یکی از قسمت ها، Ksenia Anatolyevna اولین ویولن را می نوازد، و دوباره او در توانایی خود برای برانگیختن حساسیت آمیخته با تحریک، برابری ندارد.
این شخصیت تلویزیونی به یاد می آورد: “شلواری که واقعاً می خواستم دو هزار دلار قیمت داشت.” – همه پاره، با سنجاق درج شده و چند سنجاق دیگر. این چیزی بود که برایش پس انداز کردم. آنها آن را برای من در فروشگاه نگه داشتند، زیرا هنوز آن را مانند کیک داغ از هم جدا می کردند، اما من قبول کردم و خانم فروشنده برای رشوه این شلوار جین را تا زمان فروش برای من کنار گذاشت. من آنها را خریدم و در این پین ها احساس شیک بودن کردم.
تعقیب دراماتیک همان شلوار جین، و همچنین خاطره حرکت دشوار به مسکو و درهای تجارت نمایشی، که بلافاصله باز نشد، احتمالاً باید به عنوان اشاره ای باشد که ستاره آینده در زمان خود رنج زیادی را متحمل شد. با این حال، همه مهمانداران آن دوره روزگار سختی داشتند. آنها همچنین در نیاز و کمبود بزرگ شده اند، بنابراین وقتی ناگهان شلوار خود را برای دو هزار دلار در می آورید، گناه است که وسوسه نشوید.
با توجه به پیشینه خبری، تصور چیزی بی ربط تر از این فیلم سخت است. با این حال، نکات مهمی در آن وجود دارد. عصر مصرف بیش از حد برچیده شده است، البته با جزئیات قیمتی که برای یک فرد معمولی ترسناک است، اما ماهرانه و بدون طنز نیست.
در پایان قسمت خود ، Ksenia Anatolyevna یک لیوان بلند می کند – تا زمان های گذشته را برای همیشه به یاد بیاورد. و ناگهان به این فکر می‌افتی که قهرمانان آن زمان‌ها که آرامش را در بوتیک‌ها پیدا کرده‌اند، در واقع اولین نسل جوانی هستند که با آرامش کامل به جایی نقل مکان کردند که آرامش وجود ندارد و همه بوتیک‌ها در شرف تعطیلی هستند. خوب، حداقل چیزی برای یادآوری وجود دارد.
ازدواج غیر قابل تحمل
“چهار عروسی” پروژه جدیدی نیست، اما همه چیزهایی که در این برنامه اتفاق می افتد هرگز شگفت زده نمی شوند. و احساس خجالت از درک آنچه که تماشا می کنید به ندرت می تواند با کنجکاوی کنار بیاید.
واقعیت ازدواج به سادگی تنظیم شده است. چهار دختر به عروسی هر یک از شرکت کنندگان در نمایش می روند، علامت های خود را می گذارند، برنده با شوهرش به سفر می رود. “من همه را پایین می آورم زیرا می خواهم برنده شوم” – تقریباً در هر قسمت برنامه اکشن مشابهی بیان می شود ، اما قصد رفتن از روی سرها از منفورترین چیزی که در قاب است دور است.
البته بیشتر سوال ها برای عروس خانم هاست. به طور دقیق تر، فقط یک سوال وجود دارد: آنها اینها را از کجا آورده اند؟ به نظر می رسد حداقل دو سوم از شرکت کنندگان در نمایش از رفتارهای بد و بی رحمی مزرعه جمعی جمع شده اند. آنها به منوی ضیافت احکام نسبتاً افتضاحی می دهند، اگرچه فهرست برتر لذیذ آنها معمولاً شامل «شاشلیندو» است. آنها لباس های عروسی را سرزنش می کنند، اما بعد خودشان لباسی غیرقابل تصور می پوشند. و به طور کلی، جدی گرفتن اصطلاحات “زیبا” یا “زشت” از لبان چنین عروس هایی بسیار دشوار است.
البته استثناهای دلپذیری هم وجود دارد. اما آنها به وضوح حلقه های ضعیفی هستند و به ندرت برنده می شوند. منطق تولیدکننده در اینجا، به طور کلی، واضح است. ظاهراً می خواستم با روحیه فیلم کمدی «عروسی» کاری انجام دهم و در این مسیر موفقیت های آشکاری به چشم می خورد. اما “عروسی” – اگرچه تا حد صحت خود ترسناک است، اما هنوز هم داستانی است. و اینجا همه چیز مستند است و این باعث ناراحتی مضاعف می شود.
همانطور که می دانید، هر ارزیابی سلیقه ای است، پس درست است که به آمار تکیه کنیم. خیلی جالب است که چند زوجی که در چنین شرایط متناقض و رسوایی با هم ازدواج کردند، هنوز ازدواج قانونی دارند. اگر نتیجه همه این بازی ها خانواده های کاملاً خوشحال باشد، پس من همه حرف هایم را پس می گیرم.
تیتر روزنامه:
هفته تله با ایلیا لگوستایف
