فینال یوروویژن سال هاست که راهی برای گذراندن یک شنبه شب بوده است. علاوه بر این، روز دوشنبه چیزی برای شایعات با همکاران وجود خواهد داشت. اما اکنون سه سال است که پخش فدرال به وضوح مطابق با احساسات اروپایی نیست و در این شرایط می خواهیم بفهمیم که چه چیزی به عنوان جایگزین به ما ارائه می شود.
چیزی ارائه می دهند. مرسوم است که هوای شنبه را با موسیقی پر می کنند و حتی در غیاب مسابقه آواز یوروویژن، آهنگ ها بسیار متفاوت به نظر می رسید. برای مثال، کنسرتی به 85 سالگی ایوسف کوبزون اختصاص دارد. یک رویداد جدی، روی صحنه، ذهن، شرافت و وجدان صحنه محلی، آثار تاریخی و سس سبک از آهنگ های پاپ.
روی دکمه دیگر، آندری مالاخوف به دهه هشتاد فرو می رود و این تعطیلات البته با اشک دلتنگی در چشمانش. اوگنی مارگولیس در “Kvartirnik” خود حق دارد یک شخص باشد و کنسرت Markscheider Kunst را متهم می کند – همچنین افسانه ها ، فقط غیر رسمی. خوب، اگر یک شرکت می خواهید، پس باید به “نبرد پوشش ها” بروید. خارجی گرایی در حال حاضر، به عنوان یک قاعده، در قالب کمدی-بازخوانی ارائه می شود.
به طور کلی به نظر می رسد موسیقی زیاد است و برای سلیقه های مختلف. اما با این وجود، نوعی کم‌گفتن وجود دارد که به ویژه اگر به همان یوروفینال در اینترنت یا به روشی دیگر نگاه کنید، قابل درک است. اتفاقاً این رویداد به خوبی تبلیغ شد. در روی آنتن شبکه های مختلف، مردان و زنان بسیار جدی با چشمان برآمده پخش می کردند که امسال از آنجایی که ما آنجا نبودیم، صدای وحشتناکی از صداها و آداب و رسوم در مسابقه در جریان بود.
با توجه به آخرین روندهای تلویزیون محلی، چشم انداز باکانالیا بسیار وسوسه انگیز به نظر می رسد. اما کسانی که فرصت دیدن او را پیدا کردند ممکن است کمی ناامید شوند. در فینال یورو هیچ اتفاق ماورایی رخ نداد. همه چیز مثل همیشه است: جرقه ها و روتین، سرگرمی و بی حوصلگی، شخصیت های روشن و هنرمندان فلان. و یک چیز دیگر “مثل همیشه”: یوروویژن هنوز هم جالبترین کنسرت تلویزیونی است که در آن تصویر و همچنین فن آوری های فیلمبرداری و ویرایش منجر به گیجی مشتاقانه می شود.
برای یک بیننده معمولی، رقابت همچنان یک کنسرت درخشان همراه با رای گیری نفس گیر است. و هر چه بلندتر فریاد می زنند “آنها ما را دوست ندارند”، “همه چیز شبیه مردم نیست”، “آنها به آهنگ ها رای نمی دهند، بلکه به سیاست رای می دهند”، بیننده عادی نمایش را بیشتر از دست می دهد، که برخلاف کنسرت های تلویزیون محلی ، می توان در روز دوشنبه با همکاران بحث کرد.
خنده بدون دلیل
هر کسی که عاشق کمدی های کمدی است احتمالاً چیزی برای افتخار ندارد. این چیزی شبیه یک اسکلت در کمد یا لذتی است که نمی خواهید اعتراف کنید. از طرف دیگر، از اعتبار یک بیننده با درخواست، شما نیز باید زمانی استراحت کنید.
کمدی کمدی یک اختراع نسبتاً موذیانه است. همه چیز بسیار ساده به نظر می رسد: یک و نیم لوکیشن و مجموعه ای از جوک ها در بهترین حالت یک پرواز متوسط. خیلی‌ها فکر می‌کنند و ناگهان متوجه می‌شوند که به این شوخی‌ها گیر کرده‌اند و شخصیت‌های کمدی برای شما مثل خانواده هستند. به طور کلی، اثر Voronin. یا “آشپزخانه”. چیز خاصی نیست، اما نباید از دست داد.
با شروع پخش، ممکن است به نظر برسد که شوخی ها به پایان رسیده است. اکنون همه ما به پروژه‌هایی در مقیاس بزرگ علاقه‌مندیم، سناریوهایی که راه خود را به لرزه در می‌آورند، و اگر شوخی هستند، پس یک پرواز دیگر. اما همه این نشانه‌هایی از نمایش‌های پرمخاطب دو یا سه سال اخیر در خطر از دست دادن در حالت ترسناک هستند، اگر به طور ناگهانی به طور تصادفی وارد سریال “والدین” شوید.
در آن، مادر (ماریا پوروشینا) و بابا (الکساندر سامویلنکو) فرزندان و سپس یک نوه بزرگ می کنند (سریال مدت زیادی از فصل اول روی آنتن رفته است) و این روند با موقعیت های خنده دار و مسخره زیادی همراه است. . از همان دقایق اول مشخص است: هیچ چیز خاصی در اینجا وجود ندارد، که با این حال مانع از جذب مطیعانه سریال ها به سریال ها نمی شود.
به طور کلی مراقب کمدی های کمدی باشید، برخی از آنها قطعا اثر هیپنوتیزمی دارند.
تیتر روزنامه:
کوبزون به جای یوروویژن
