همه چیز از این واقعیت شروع شد که نویسنده رمان ایان فلمینگ او را به عنوان یک بازیگر ایده آل نمی دید. شخصیت کانری کاملاً با دید نویسنده مطابقت نداشت. خود شان ذات منبع ادبی را کاملاً درک نکرده است. اولین فیلم باند ، دکتر نه ، در سال 1962 اکران شد. در حق رای دادن محبوب یک عکس وجود دارد “از روسیه با عشق” ، و این تنها اثری نیست که بازیگر را با کشور ما مرتبط می کند.

دو سال پیش ، در همایش بین المللی فرهنگی در سن پترزبورگ ، شامی به افتخار نجات لشکر ایتالیایی امبرتو نوبیل توسط یخ شکن شوروی کراسین ترتیب داده شد. این وقایع اساس فیلم شوروی – ایتالیایی “چادر سرخ” ساخته میخائیل کلاتوزوف بود. کلودیا کاردیناله بازیگر ایتالیایی که در این فیلم بازی کرده بود به این مراسم آمد. شان کانری البته آنجا نبود.

او از آن دسته فیلمسازانی نیست که حرفه خود را تا پیری رسیده ادامه داده و جلال سابق خود را بچسبد. 9 سال پیش ، او اعلام کرد که خسته است و دیگر در انظار عمومی ظاهر نخواهد شد. بنابراین ، آخرین حضور او در صفحه نمایش به سال 2003 برمی گردد و آخرین حضور او در نقش باند در سال 1983 در فیلم “هرگز هرگز نگو” بود. اما کانری برند خود را برای مدت طولانی حفظ کرد ، و این را نشان می دهد که وی یک نماد جنسی محسوب می شود و در 50 سالگی.

شان کانری از پایین آمد ، خودش به همه چیز دست یافت. وی بسیاری از مشاغل را تغییر داد – از شیر ، راننده کامیون گرفته تا مبلمان و صیقل تابوت ، موارد دیگر در تئاتر. و پدر و مادر این بازیگر مردم عادی بودند: مادرش نظافتچی ، پدرش کارگر و راننده بود. پسر آنها عناوین و جوایز افتخاری بسیاری دریافت کرده است ، به افسانه ای برای همه زمانها تبدیل شده و تجسم روح مطلق اسکاتلندی است ، هر چقدر هم اعلام کند که تا زمانی که آزادی واقعی را پیدا نکند ، به وطنش برنخواهد گشت. در سال 2008 ، كانری كتاب “اسكاتلندی بودن” را نوشت ، كه شخصیت مستقل و سرسخت آن را تجسم همه زندگی خود قرار داد.

او کار خود را آغاز کرد و به عنوان سوره شان کانری این دنیا را ترک کرد.