– مرگ الكساندر الكساندروویچ ، ساشا برای من غیر منتظره است. من همدردی خود را با خانواده اش ، مادر ناتالیا نیکولاونا ابراز می کنم – می گوید بلوننکو. – من ساشا را به یاد می آورم که کوچک بود. پدر او ، الكساندر فیلیپوویچ ودرنیكف ، خواننده برجسته اپرا ، در Akademgorodok ، پشت پرخوشكوو ، در كنار خانه ای كه Sviridov اجاره كرد ، دارای یك خانه بود.

ساشا به من گفت که او فقط با سویریدوف آشنا نبوده و مثل یک پدر با او رفتار می کرد ، اما او با موسیقی سویریدوف پرورش یافته بود و او را کاملا می شناخت. با این حال ، تبلیغ کننده اصلی موسیقی سویریدوف هنوز الکساندر فیلیپوویچ بود که به عنوان مجری درخشان عاشقانه های گئورگی واسیلیویچ در حافظه ماند.

من ساشا را در راس ارکستر فیلارمونیک روسیه به یاد می آورم. او در آنجا Sviridov را اجرا کرد. کارهای سنتی او ، به عنوان مثال ، “طوفان برف” و “زمان به جلو!” سپس به تئاتر بولشوی رفت و در آنجا رپرتوار اپرا را آموخت. در سال 2015 ، به مناسبت صد سالگی سویریدوف ، تئاتر بولشوی کنسرتی را ترتیب داد که در آن ساشا پاتتیک را رهبری می کرد.

– سبک رهبری او را چگونه توصیف می کنید؟

– علاوه بر این واقعیت که ساشا یک رهبر ارکستر فوق العاده و حرفه ای بود ، او همچنین یک موسیقی دان نیز هست. روش او نسبتاً سختگیرانه و محدود است. او به جلوه های بیرونی متوسل نشد ، اما کاملاً فرم را شنید و توانست لهجه های معنایی اصلی را در کار نشان دهد. از آنجا که او در خانواده یک تکنواز تئاتر Bolshoi بزرگ شده بود ، با پدرش به تمرین رفت ، همانطور که می گویند ، در تئاتر زندگی می کرد ، او کاملاً درک می کرد که چگونه خوانندگان را همراهی کند ، نه آنها را خرد کند. از این نظر ، او حس کاملاً پیشرفته ای از گروه داشت. فکر می کنم به همین دلیل خوانندگان اپرا او را دوست داشتند ، زیرا آنها همیشه از یک رهبر ارکستر ظریف قدردانی می کنند. البته رفتن ساشا نه تنها برای من ، بلکه برای هنر ما نیز ضرر بزرگی است.