را جذب خود کردند

چرا اصلاً روی زمین می توان آنها را مقایسه کرد؟ آنها همچنین با روش های مختلف و هنرمندان از دوره های مختلف ساخته شده اند. ادای احترام آینده به “کارناوال. نه” را می توان دلیل رسمی اتحاد مونتوچکا و ایلیا لاگوتنکو دانست. XX Years “، ​​جایی که قهرمانان جدید صحنه خود را از” Mumiy Troll “کلاسیک ارائه می دهند ، و به نظر می رسد لیزا” Cat of the Cat “را می خواند. اما اگر به دلایل وابسته نشوید ، “Art Decorative and Applied Art” و “Ghosts of Tomorrow” هر دو به آلبومی تبدیل شده اند که به نظر می رسد هیچ کلمه خالی وجود ندارد ، این یک موفقیت بزرگ برای محبوبیت موسیقی است.

در زمان انتشار “هنر تزئینی و کاربردی” ، Monetochka دو آلبوم کاملاً متفاوت از هم منتشر کرده بود. “روان پریش روان” به یک احساس اینترنتی تبدیل شد و برای مجموعه ای از ساده لوحانه ، البته به طرز شگفت آور دقیق آهنگ های پیانو ، کاملاً بلند به نظر می رسید. در “صفحات رنگ آمیزی برای بزرگسالان” یک ستاره پاپ از این شاعر جوان کور شد ، که به لطف تلاش های ویکتور ایسایف ، نویسنده مشترک لیزا ، مقدمات غضب طرفداران را در سالن های نسبتاً بزرگ دریافت کرد.

“Mumiy Troll” تا پایان سال در حال آماده سازی یک آلبوم کامل “After Evil” بود ، با این حال ، برخی از مطالب در متن متفکرانه و عاشقانه دیسک جدید قرار نمی گرفت و تصمیم گرفته شد که یک آهنگ EP از آهنگ های “اضافی” ساخته شود. به طور رسمی ، هشت قطعه وجود دارد ، اما Lagutenko & Co. عنوان “Ghosts of Tomorrow” را به سه آهنگ تبدیل کرد ، و این حقه را چنان با اطمینان تبدیل کرد که نمی خواهم آنها را به خاطر تقلب سرزنش کنم.

مونتوچکا و ویکتور ایسایف می توانستند دکترین مسخره آمیز خود را در مورد “صفحات رنگ آمیزی برای بزرگسالان” ادامه دهند ، اما به طور غیر منتظره برای بسیاری از آنها کاملاً جهت دیگری گرفتند. رمانتیک ها آهنگ های جدید را عشق می نامیدند ؛ شخصیت های بدبین تر ، بدون هیچ دلیلی ، درباره هجوهای همه چیز مرتبط با صحنه شوروی صحبت می کردند. اگر متن را در نظر نگیرید ، صدای برخی از آهنگ ها را می توان در Pugacheva و Antonov با انتقال به مقامات محلی “ایوان کوپالا” و آلنا آپینا یافت. و در واقع ، همه چیز مانند کلمات بد نیست.

“مومی ترول” همچنان متقاعدكننده جهان وطنان است و “مرحله” آنها آشكاراً ضد شوروی است. در طول دهه های گذشته ، ایلیا لاگوتنکو در جهات مختلف رانده شده است ، اما او هرگز استراتژی قدیمی خود را تغییر نداده است – برای جمع آوری Duran Duran خود ، قابل درک در روسیه ، اما در علامت تجاری غیر قابل مقاومت. “ترول ها” هنوز به دنبال صدا در استودیوهای خارجی هستند و نتایج به طور کلی هزینه بلیط خارج از کشور و سرمایه گذاری های ارزی را دارد. در Ghosts of Tomorrow ، نوازندگان کیبورد با گیتاریست ها اتحاد بسیار خوبی دارند ، این راک در یک عاشقانه چشمگیر تداخلی ایجاد نمی کند و دوستداران لذت بردن از صدای شنیدن این آهنگ ها به احتمال زیاد خوشحال می شوند که توانایی تهیه هدفون خوب را دارند.

سکه برای همیشه تعجب آور است. البته بعد از دو آلبوم ، ترانه هایی که جدا کردن از آنها گناه نبود ، البته انتظارات در روحیه “چه زمانی او خالی رانندگی شروع می کند” وجود داشت. اما لوکوموتیو ترانه سرای لیزا همچنان شتاب می گیرد. او در مورد بزرگ شدن آواز می خواند ، سازش های پاپ استار ، غر زدن در راک و کورد روسی ، حریص افشاگری های دخترانه نیست و همه جا کلمات و لحن هایی را انتخاب می کند که حتی توطئه های پیش پا افتاده را به موارد سرگرم کننده تبدیل می کند. اگر هدف خود را پیدا کردن بهترین قصه گوی در میان ستاره های جدید قرار داده اید ، پس نیازی به جستجوی او ندارید. فقط یک سکه وجود دارد.

ایلیا لاگوتنکو از سن نه چندان زیاد راک اند رول نمی ترسد و خجالت نمی کشد. او بدون پشیمانی ، صدای میو میویی را رها کرد و به طعنه بزرگسالان و لبخندهای تلخ کاملاً مسلط شد که خیلی دیر شده است. و او همچنان قادر به خلق پادشاهی است که به کمک خطوط ظاهراً بی نقشه چیزی را که به قلب خود شلیک می کند خلق کند. “از سکوت ، یک کلیک ، دو کلیک … به نظر می رسید که همدیگر را می شناسیم ، اما فراموش کردیم کجا بنویسیم ، کجا گل بفرستیم …”. نه به خاطر معنا بلکه به خاطر شمنیسم.

هر دو Monetochka و Mumiy Troll رپرها را برای این شاهکارها جذب کرده اند. Noize MC با یک سکه پایان خوش وحشت کودکان درباره بز و بچه ها را از بین برد. و لاگوتنکو از خدمات دو غول رپ همزمان استفاده کرد – اسکریپتونیت و تی فست. ایلیا در توضیح انتخاب خود ، خاطرنشان کرد که آنها در میان 2 هنرمند برتر هیپ هاپ محلی وی قرار دارند و شکایت کرد که حتی تعداد وی در آهنگ های مشترک بیش از حد مورد نیاز است. به نظر می رسد تعارف آقایی است. در حقیقت ، هر دو Scryptonite و T-Fest در “Not Kissing” و “Carry” دقیقاً همان چیزی را تلفظ می کنند که خود استاد بزرگ comme il faut را تلفظ نمی کند.

هر دو Monetochka و Mumiy Troll نسخه های ارائه شده ای ارائه می کنند که شنیدن آنها تا پایان خجالت نمی کشد. اما آیا می توانیم از پس هزینه های این کار برآییم و این آهنگ ها را در شرایطی که رسم است افکار را در یک توییت کوتاه قرار دهیم عالی کنیم؟ پاسخ احتمالاً لطفاً نخواهد بود.