قبل از تور نمایشگاه ، مراسم افتتاحیه برگزار شد و در آن یک تمبر یادبود اختصاص داده شده به صدمین سالگرد تولد ایوان بونین ، که در 22 اکتبر برگزار می شود ، لغو شد. آلا مانیلووا ، معاون وزیر فرهنگ ، مدیر موزه دولتی تاریخ ادبیات روسیه به نام V.I. ، در مورد اهمیت نویسنده بزرگ و وقایع مربوط به سالگرد وی صحبت کرد. دالیا دیمیتری باک ، رئیس Rossvyaz Oleg Dukhovnitsky ، و همچنین رئیس Rospechat ، کتابشناس مشهور میخائیل سسلاوینسکی ، که رئیس کمیته سازماندهی آمادگی برای جشن سالگرد بونین است. وی خاطرنشان کرد که بونین را باید با حالت غنایی خاص خواند.
پس از 0 ، ارنست اورلوف ، متصدی نمایشگاه صحبت کرد. وی گفت که این نمایشگاه یک سال و نیم در حال آماده سازی بود و هنرمند آن ، برنده جایزه ماسک طلایی ، فیلیپ وینوگرادوف ، همزمان دو پروژه ساخت. اولگا زالیوا نویسنده این مفهوم شد. این نمایشگاه ها توسط موزه دولت دال تاریخ ادبیات روسیه ، RGALI ، کتابخانه دولتی روسیه ، خانه الکساندر سولژنیتسین در خارج از کشور روسیه و موزه ادبیات دولتی اورجیل تورگنف تهیه شده است.
فضای نمایشگاه پیچ و خم است. مجموعه شامل خطوط بهم پیوسته ای است که مراحل زندگی سه شخصیت را مشخص می کند. این نمایشگاه از پنج بخش تشکیل شده است که عناوین آن به آثار نویسندگان یا همانند قسمت اول “بلاایا داچا” به مکان جذب سه نویسنده اشاره دارد. از این گذشته ، آنها در خانه چخوف در یالتا بودند که دور هم جمع شدند.
این نمایشگاه پرتره های زیبا و گرافیکی ، نسخه های خطی ، امضا ، کتاب و حتی کارتون را ارائه می دهد که معاصران آنها به وفور در کوپرین و بونین ساخته اند. با کمک فن آوری های چندرسانه ای ، نمایشگاه ها بر روی یک دیوار سفید به نمایش در می آیند که مقیاسی را به نمایشگاه می دهد. علاوه بر این ، سرنوشت کوپرین و بونین از تاریخ غم انگیز روسیه جدا نیست. آنها کاملاً وحشت “روزهای نفرین شده” را تجربه کردند.
در نمایشگاه و دوره مهاجرت هر دو نویسنده بازتاب یافته است. آنها در پله های یک پله در پاریس زندگی می کردند و روزی که به بونین خبر دادند که جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرده اند ، او فیلمی را در سینما تماشا کرد که در آن دختر کوپرین ، کسنیا ، معروف به کیسا کوپرینا بازی می کرد. بونین پس از دریافت جایزه ، بخشی از پول را به کمیته ویژه ای داد که این پول را بین نویسندگان بی بضاعت روسیه از جمله کوپرین توزیع کرد.
اتفاقاً بونین از این ترویکا “آخرین موهیکان” باقی ماند. این عنوان آخرین قسمت نمایشگاه است. یک اتاق جداگانه دارد. در نیمه تاریکی دستگاه عکاسی قدیمی وجود دارد که قابهای مربوط به بونین روی آن عبور می کند: سفرهای او در شرق ، جشن های نوبل و زندگی فقط – غنی ، روشن ، تکرار نشدنی. شما همچنین می توانید با ایوان آلكسویچ روی نیمكت بنشینید و مانند یك رابط غیر ارادی او احساس كنید. و در پنجره ها – نسخه های مجموعه “کوچه های تاریک” و نامه های بونین در طول جنگ جهانی دوم.
نمایشگاه “چخوف ، بونین ، کوپرین. سرنوشت های عبور »نه تنها در مسکو اتفاق می افتد ، بلکه در تاریخ 27 اکتبر در خانه موزه افرمینف در بونین در منطقه تولا و در 21 نوامبر در موزه شهرهای محلی یلتسکی افتتاح می شود.
