پس از جنگل شکسته شد
همه بردارها و خطوط میدان های مغناطیسی در قطب ها جمع می شوند و از حیات کره زمین در برابر تشعشعات کشنده محافظت می کنند – این فضای توتالیتر وحشتناک ، تاریک ، تاریک ، بدون هوا و بی رحمانه. “میدان های مغناطیسی” که قطب های مخالف سنگ روسیه را به هم پیوند داد ، نه تنها موسیقی صدا ، اعلامیه های هنری و نشانگرها ، بلکه جهت گیری اجتماعی و سیاسی هر دو رویداد اعلام شده توسط برگزار کنندگان بود. با این حال ، برای برگزارکنندگان ، نوازندگان و تماشاگران ، این “جهت” ، همانطور که در قطب های مختلف اتفاق می افتد ، عواقب کاملاً متضادی دارد. بعضی ها کارت بلانچ دریافت کردند ، دیگران با جاروهای زننده رانده شدند … p>
“وودستاک روسی” – علاوه بر همه ارائه ها و نمایش های موسیقی – به قهرمانی پزشکان اختصاص داشت. همبستگی و تشکر از پزشکان “که ماهها جنگیدند و برای زندگی مردم در طی یک بیماری همه گیر به مبارزه ادامه می دهند” نه تنها مهم و نجیب هستند ، بلکه “جهت گیری اجتماعی” کاملاً قابل اعتمادی نیز هستند ، بنابراین این جشنواره در VDNKh به طور کامل برای دو روز متوالی با مشارکت بیشتر برگزار شد 6 هزار بیننده ، ده ها نوازنده (نه تنها محلی ، بلکه خارجی) نیز با مسابقات و جوایز ، دوربین های تلویزیونی و گزارش ها در کانال های تلویزیونی مرکزی و خارج از مرکز ، نیازی به گفتن نیست که کل وزیر بهداشت ، که شخصاً وارد شده و اتفاقات رخ داده را بسیار تحسین کرده است. نکته اصلی این است که اینها تنها ستارگانی نیستند که تهدید می کنند “وضعیت اپیدمیولوژیک” را کاملاً پایین می آورند ، بنابراین به مردم اجازه داده می شود که با رعایت فاصله سوسیالیستی به طور دسته جمعی قدم بردارند. و مردم راه می رفتند ، سعی می کردند به یکدیگر عطسه نکنند و سرفه نکنند ، بلکه فقط باید آواز را با صدای بلند بخوانند و بر روی آنها رقص کنند. p>
✭✭✭
“PartyZan-Fest” ، به عنوان یک جشنواره موسیقی-اقدام “در حمایت از مردم بلاروس” و “یک تظاهرات همبستگی با اعتراض مسالمت آمیز” (همچنین اجتماعی ، عمومی ، سیاسی) اعلام شد ، خود را با یک حوض مس پوشاند. یعنی تقریباً پوشیده. آندره ماکارویچ ، یکی از مجریان دعوت شده به جشنواره ، در مورد این داستان مرموز گفت: “آنها یک هفته قبل با من تماس گرفتند ، گفتند که چنین چیزی خواهد بود – آیا آماده ای؟ گفتم که البته من آماده ام. تا آنجا که من می دانم ، صاحبان سالن ناگهان از اجرای این داستان خودداری کردند. سالن های دیگری که ما موفق به مراجعه به آنها شدیم نیز اشتیاق چندانی نشان ندادند. “ p> آندری ماکارویچ. span>
Live Stars Club ، اگر در آنجا “PartyZan-Fest” را پشت سر می گذاشتید ، حداکثر 300 نفر را در خود جای می داد. به علاوه یک پخش آنلاین. ظاهراً بهشت روی زمین فرو خواهد ریخت … p> “شرم آور است ، زین” ، ویسوتسکی آواز می خواند. به نوعی دست و پا چلفتی ظاهر شد: همبستگی مجاز با قهرمانی پزشکان و ، به اصطلاح ، غیرقانونی – با قهرمانی افرادی که “برای عشق و عدالت” می روند ، مثل تیغ تیغ ، با آهنگ “تغییر” تسوی روی لب و قلب. اما وودستاک واقعی ، که در سال 1969 در حومه دور افتاده آمریکا اتفاق افتاد و مترقی ترین موسیقی دانان را دور هم جمع کرد ، همه روندهای موسیقی ، سیاسی-اجتماعی و اجتماعی را در یک – “صلح ، موسیقی و عشق” (“صلح ، موسیقی و عشق “). p>
ممکن است عشق اشتباه باشد؟ اینجاست ، میخالیچ! دقیقا! اگر فقط مثل کرکوروف با باسکوف باشد! .. نظر شما چیست؟ نه ، نه کسی که سالهاست در بروشورهای تبلویید و آشپزخانه های فلسفی به شدت کنایه زده اند و چشمک می زنند: آنها می گویند ، ما می دانیم ، می دانیم! – و آن یکی که “عزیز خود را نده” ، با هق هق گریه # یاباتکا. و آن وقت این کلوپ برای 300 بازیگر باهوش زیبا نخواهد بود ، اما “روسی وودستاک” جابجا می شود و هزار و شش تماشاگر مشتاق دیگر را از پایین پایین خراش می دهد. اما ، با خواندن یک آهنگ در یک گروه کر وفادار ، طرفداران بالاترین قیمت ها به نوعی آرام شدند. نه برای برپایی جشن همبستگی خود – “برای ثبات و رفاه”. آنها منتظر چیزی هستند ، خجالتی ، مچاله شده … p>
به طور کلی ، جهت گیری ، همانطور که مشخص شد ، حتی اگر اجتماعی باشد متفاوت است. “Hope Tochka Ru” – آنها مدت ها پیش “Ivanushki” را خواندند ، گویی که در استودیو به تازگی میکس شده اند. اما کلاسیک در باتلاق ناامیدی لنگ نمی گذارد: “ما برای دیوانگی شجاعان ترانه می خوانیم!” در اصل ، با این حال ، کلاسیک “شکوه” را می خواند ، اما آهنگ هنوز سرگرم کننده تر است. این آهنگ به ما کمک می کند تا زندگی کنیم و زندگی کنیم. p>
“PartZan-Fest” در نتیجه به جشنواره ای کامل تبدیل نشد ، که بدون شک وقایع کنسرت مسکو را که در طی قفل همه گیر تمام شده بود ، تزئین و جلال می بخشید. اقدام خیرخواهانه همبستگی به یک تلهتن در دوژد تبدیل شد و 30000 دلار برای کمک به قربانیان سرکوب سیاسی در بلاروس برادرانه جمع کرد. p>
در عین حال ، وجه تسمیه یک سکه بسیار سخت گیر نیز دارای یک م componentلفه خلاقانه و موسیقی بود. صف آرایی هنرمندان از نظر کمی متوسط بود ، اما این حیا از دسته قرقره های کوچک است ، اما گران است. آندری ماکارویچ با کنایه و کنایه برازنده و در عین حال بی رحم “Omonovsky راه می رود” ، الکسی کورتنف و “تصادف” با طرح های فلسفی شگفت انگیز خود ، از جمله “تانگو گیاهی” ، یک گروه استعاری نفیس و “Romario” با یک جزوه “نه برای رادیو” ، گروه “Arkady Kots” با مانیفست “دیوارها سقوط خواهد کرد” – آهنگی از سرود مقاومت ضد فرانکوئیستی در اسپانیا ، که در سراسر جهان گسترش یافته است ، و در سال 1968 توسط لوئیس لیاچ کاتالان ، رهبر گروه کریل مدودف ، در سال 2012 به روسی ترجمه شده است. شاعران دیمیتری بیکوف و لئونید کاگانوف شعرهایی را خواند – عمیق ، ظریف ، موضوعی. تظاهرات همبستگی با اعتراض مسالمت آمیز ، که شرکت کنندگان جشنواره را با انگیزه ای صادقانه متحد کرد ، فضای هماهنگی و یکپارچگی را ایجاد کرد ، که در آن حتی یادداشت های غم انگیز و غم انگیز در امید روشن و اعتماد به نفس به پیروزی بی قید و شرط مهربانی ، عشق و عدالت ادغام می شوند ، که قلب ما قطعا خواستار آن است … p>
ضرر تأسف بار به دلیل به تعویق انداختن جشنواره ، البته عدم حضور گروه Rabfak با جزوه های راک اند رول هجوآمیز و جنجالی آنها با موضوع روز بود ، به ویژه از آنجا که الکساندر الین شاعر معروف و رهبر تیم یکی از ابتکارات این اقدام بود … اما احساس واقعی شب ، گنجاندن گروه Nogu Svelo! از استودیوی نیویورک بود. با اولین اجرای آهنگ “سکوت بره ها” ، و همچنین اولین اجرای کنسرت از کار جالب از قبل ، که عنوان آن برای نسخه چاپی می تواند به عنوان “Shaken” بازتولید شود. p> ماکسیم پوکروفسکی. span>
MK قبلاً جدیدترین اخبار Max Pokrovsky and Co. را بررسی کرده است. نمایش “حزبی” “بره ها” ادویه و شدت بیشتری به وضعیت فعلی گروه و رهبر آن افزود ، که می تواند به عنوان درجه ای شدید و کلی از خشم و محکومیت آنچه اتفاق می افتد ، ضرب در جذابیت سنتی جلوه گری ، موهبت شاعرانه و آهنگین کاملا غیر قابل تکرار نویسنده ، باشد. … به طور کلی ، اولین نمایش با صدای بلند فقط یک گیلاس روی کیک نبود ، بلکه یک گوجه فرنگی چرب ، آبدار و گوشتی بود که آقای پوکروسکی و همرزمانش آنرا با پوزخند حیوانات تمام دیکتاتوریهای فرومایه امروز زدند: “ما پیاده روها را با خون خود شستیم / قلبهایمان را با ته تفنگ می کوبیم / ما کلمات عشق مدتهاست که فراموش شده اند / از آنجا که این همه سال سکوت کرده اند … “ p>
✭✭✭
در همین حال ، در انتهای دیگر وقایع نگاری راک در کلانشهر ، لاریسا دولینا با گروه کر و ارکستر “Stairway To Heaven of the افسانه ای لد زپلین” را “پوشش” می دهد. نه تنها خود خواننده و مخاطبانش خوشحال شدند ، بلکه ایگور سندلر ، یک زاهد راک ، تهیه کننده ، موسیقی دان ، نویسنده ، که برای ایجاد جشنواره وودستاک روسیه (“Woodstock روسیه”) برای قدرت ، قاطعیت و انگیزه اقناع فوق العاده ای قرار داد. علاوه بر این ، این یک شکل سخنرانی نیست ، بلکه یک م institutionسسه موسیقی است که به طور قانونی تشکیل شده و دارای همه مجوزها و مجوزها است. آقای سندلر هنگامی که برای ملاقات با وی در میامی متوقف شد ، به طرز معجزه آسایی توانست یکی از الهام دهندگان ایدئولوژیک وودستاک واقعی ، آرتی کورنفیلد را متقاعد کند که اگر یک مارک فرقه باید در جایی از جهان تجسم یابد ، این منحصرا در روسیه خواهد بود. ایگور اکنون افتخار می کند: “او (آرتی) به من برکت داد – هم از نظر نوشتاری و هم از طریق شفاهی.”
نمایش برتر سال گذشته ، هنگامی که وودستاک ، 50 سال بعد ، به طرز غیر منتظره ای از مزرعه بیتل در روستای نیویورک به تولا ، روسیه تلپورت کرد ، شرکت کنندگان در جشنواره “آن” جشنواره باری ملت (کشور جو و ماهی) و الیوت کن در جشنواره حضور داشتند. (Sha-na-na).
امسال ، به دلیل همه گیری ، هیچ یک از تیترهای تبلیغاتی مهم خارجی به مسکو راه پیدا نکردند ، اما گروهی از هنرمندان جوان از ایرلند ، آمریکا ، کوبا ، اسرائیل ، بلغارستان که به خاطر حرکت و اعتبار آماده بودند ، ویروس کرونا را با ریف های گیتار شستند. … به نظر می رسید نام روسی وودستاک تأثیر جادویی بر روی آنها داشته باشد. p>
“آقای سندلر برای MK توضیح داد:” من می خواهم تأكید كنم كه این جشنواره جوانان برای جوانان است ، كه جشنواره اصلی Woodstock بود. در عین حال ، آرزوی اصلی او باقی مانده است “خوشایند کردن جهان نه تنها با میراث کلاسیک که روسیه در آن غنی است – از چایکوفسکی تا شنیتکه – بلکه همچنین با موسیقی مدرن ، که متأسفانه ، ما تاکنون موفقیت چشمگیری در آن نداشته ایم”. بنابراین ، توجه ویژه ای به جستجو و ارتقا personnel “پرسنل محلی” می شود ، که تهیه کننده شرکت کنندگان جشنواره فعلی Alex Base Project ، GoodBaevBand ، Resser ، Michael Knight را از هم جدا می کند: “گروه ها و هنرمندان منحصر به فردی که موسیقی مدرن و جدی را با وقار و حرفه ای اجرا می کنند ، با فلسفه موسیقی خاص خود ، و مهمتر از همه ، آنچه را که قبلا اتفاق افتاده تکرار نکنید. “ p>
تصور اینکه پدران بنیانگذار و شرکت کنندگان واقعی وودستاک ، که در یک رابطه جنسی بلند ، بی بند و باری و غواصی مازوخیستی در گل و لای سوخته بودند ، دشوار است تصور می کردند ، اگر می دانستند که 50 سال بعد ، در VDNKh لیسیده و صیقلی مسکو ، یک مسابقه کودکان با هیئت داوران و جوایز (“کودکان نباید هویج را ترک کنند”) ، اما آقای سندلر از کاری که انجام می دهد کاملاً مطمئن است: “من همیشه گفته ام که روح وودستاک هرگز تکرار نخواهد شد و چنین وظیفه ای وجود ندارد. ما نمی خواهیم آنچه غیرممکن است را بازیابی کنیم. “ p>
با این حال ، به گفته وی ، یک سنت اتصال دهنده وجود دارد: “وودستاک سپس مسائل اجتماعی را مطرح کرد: جنگ ویتنام ، نژادپرستی. و ما اکنون موضوعی را مطرح کرده ایم که امروز کل جهان را نگران کرده است – این یک بیماری همه گیر است. این جشنواره به قهرمانی پزشکان اختصاص داشت و چندین هزار بلیط به پزشکان اهدا شد. “ p>
در همان زمان ، حساسیت سیاسی مسائل نژادپرستی و جنگ ویتنام برای آمریکا در اواخر دهه 60 – اوایل دهه 70 در چنین نقطه جوش و رویارویی اجتماعی بود ، که وودستاک را به همراه مشارکت مشهورترین و بزرگترین موسیقی دانان در آن به یک واقعه تبدیل کرد. فرهنگ و تاریخ جهان. ایگور سندلر در پاسخ به این س askedال که “جهت گیری اجتماعی” فعلی “روسی وودستاک” در پس زمینه همان “PartyZan-Fest” چقدر متناسب با این سنت است ، گفت: p>
– موضع من: سیاستمداران جدا می شوند ، و موسیقی متحد می شود. البته ، ما عمیق وارد سیاست نمی شویم ، اما ، البته ، ما مثلاً با یک مسابقه عمومی تسلیحاتی مخالفیم. فکر می کنم دفعه بعدی ما روی این موضوع تمرکز خواهیم کرد. اما امروز همه دنیا در مضیقه هستند و همه گیر این مشکل است. این یک چالش جهانی است. وودستاک در سال 1969 همچنین از نظر ایدئولوژیک چالش های جهانی را برای جهان منعکس کرد. نوازندگان جوان همیشه ، همانطور که می گویند ، مشتاقانه در حصارها هستند و در متن آنها در موضوع روز تأمل می کنند. شعار وودستاک فقط سه کلمه داشت: صلح ، عشق ، موسیقی. بالاخره نوازندگان سیاستمدار نیستند. وظیفه این نیست که همیشه به تابلوی نقاشی بشتابید ، بلکه اعلامیه تجمع نیست ، بلکه خود موسیقی است ، شعر می تواند چیزهای زیادی بگوید … p>
از نقطه نظر موسیقی و شعر ، گروه هارد راک روسی-کوبایی جیپسی جک ، که تقریباً قهرمانان فرقه زیرزمینی مسکو بودند ، و نیکیتا پرنیاکوف با دوست خود ، طنین انداز ویژه ای در بین تماشاگران بیکار روسی وودستاک ایجاد کرد ، که علیه چالش های “کل جهان” مبارزه کرد. توسط گروه Multivers. آقای سندلر به یاد می آورد: “سه سال پیش Aerosmith با درخواستی به من نزدیک شد تا یک گروه پشتیبانی برای کنسرت مسکو پیدا کنم و من بچه ها را به آنجا فرستادم. این یک آزمایش بسیار جدی برای آنها بود ، که نیکیتا و تیمش با عزت از آن عبور کردند. استیون تایلر از آنها تمجید کرد و گفت: “بچه ها آفرین ، آنها عملکرد خوبی داشتند. ما انتظار نداشتیم تیمی در روسیه وجود داشته باشد که در این سطح بازی کند. ” اکنون مردم از قبل نیکیتا را به عنوان یک نوازنده جدی می شناسند و بسیاری از هنرمندان جوان به کشف واقعی مردم تبدیل شده و آنها را خوشحال کرده اند. “ p>
✭✭✭
پنجره ای عادلانه در وقایع نگاری همه گیر ، که در آن ، در پس زمینه سایر جشنواره های لغو شده – از “تهاجم” تا “نعناع وحشی” – وودستاک روسیه با ضررهای دردناک بسیار مناسب و نه چندان موفقیت آمیز بود ، “PartyZan-Fest” باقی خواهد ماند ، شاید یک برخورد منحصر به فرد و آموزنده باشد ، خصوصاً اینکه هنوز ساعتی نیست که همه بخاطر انزوای شخصی بسته شوند … p>