آغاز شد

گفتن همه اجراهایی که در جشنواره ارائه می شوند غیرممکن است – تعداد بسیاری از آنها وجود دارد. یک اپرای کلاسیک نیز وجود دارد – به عنوان مثال ، دون خوان از موتزارت که توسط اپرای خانه باشکیر ، خواهر آنجلیکا و جیانی اسکیچی توسط پوچینی به روی صحنه رفته است ، و همچنین افتخار روستایی توسط ماسگانی ، که توسط تئاتر موزیک کارلیا ، پلکان ابریشم روسینی و یوجین اونگین »از قزاقستان. همچنین یک اپرتا کمتر کلاسیک “شاهزاده خانم سیرک” ساخته کالمن از جمهوری کومی وجود دارد. در کنار چنین نام های سنتی ، می توان نام های بسیار کمیاب را یافت. به عنوان مثال ، “پیتر اول ، یا ماجراهای باورنکردنی تزار روسیه” – “ملودرام طنز” ساخته گائتانو دونیزتی ، که قبلاً هرگز در هیچ کجای دنیا روی صحنه نرفته است. این امتیاز یک کشف واقعی هیجان انگیز از اپرای سن پترزبورگ است.

اپرای Capuleti و Montagues از وینچنزو بلینی از نادرترین برنامه های صحنه روسیه است که به اولین اجرای برنامه تبدیل شد. چیزی که “t” به نام کپولتی چاپ اشتباه است – به این ترتیب است که در امتیاز بلینی هجی می شود. واقعیت این است که آهنگساز برای لیبرتو اپرای خود نه تنها تراژدی معروف شکسپیر بلکه منابع دیگری را که داستان غم انگیز مرگ دو عاشق را روایت می کند ، به کار برد. این نمره یک نسخه کلاسیک از بل کانتو ایتالیایی است – سبک آوازی خاص که نیاز به تسلط بر پیچیده ترین تکنیک آواز دارد. کارگردان جوان الیزاتا کورنیوا ، برنده مسابقه سال گذشته نانو اپرا ، این تولید را بر عهده گرفت. MK علاقه خاصی به Korneeva دارد: دانشجوی گئورگی Isahakyan در مسابقه Nano-Opera با مدرک Moskovsky Komsomolets که به طور سنتی به سخت ترین و بحث برانگیزترین برنامه های کارگردان اعطا می شود ، اهدا شد. باید اعتراف کرد که لیزا در این محصول شهرت خود را به عنوان یک کارگردان جسور تأیید کرد و خود را به طور م activelyثر در این امتیاز معرفی کرد و شاهکار 200 ساله را با معانی خاص خود اهدا کرد.

اجرا مملو از انواع جزئیات “اروپایی” است که به وفور در تولیدات در کانال تلویزیونی MEZZO دیده می شود: رنگ های سیاه و سفید ، لباس های مدرن ، کت های چرمی ، عینک های مشکی ، عناصر اجرایی و همچنین زهد یک طرح کاملاً تصادفی که عنصر اصلی آن ، یک وان مینای سفید نقش یک تابوت ، یک تخت و در عین حال یک نماد خاص را بازی می کند ، معنی آن هرگز آشکار نشد. “ترفند” اصلی تولید البته انگیزه شخصیت هاست که قطعاً نویسنده ای که به خود احترام می گذارد ، باید تماشاگر را با آن متحیر کند. و آنها موفق شدند: طبق روایت کورنیوا ، پدر لورنزو (ایوان مارکوف) مخفیانه عاشق ژولیت (والری بوشوئف) است. در این تفسیر منطقی وجود دارد: در لیبرتو اپرا ، بر خلاف نسخه شکسپیر ، مهمترین حرکت توطئه آمیز بسیار نامشخص ردیابی می شود – چرا لورنزو به رومئو درباره ترفند خود با مرگ جعلی ژولیت هشدار نداد. اما در اینجا همه چیز روشن است: لورنزو موذیانه عمداً نقشه خود را به رومئو (اکاترینا لوکاش) اطلاع نداد. از آنجا که طرح کاملاً متفاوت بود و در شعار “پس تو را به کسی نرساند” خلاصه می شد: در آخر ، لورنزو ژولیت را شلیک می کند. خوب ، و این واقعیت که در پایان اپرا همه ، پدر ژولیت را مقصر مرگ عاشقان جوان می دانند ، کارگردان متحیر نیست: شما هرگز نمی دانید که اینجا اتهامات ناعادلانه ای بر سر شاهزادگان ، دوکها و حتی رئیس جمهورها بیفتد. عملکرد “Capulets and the Montagues”. عکس از خدمات مطبوعاتی جشنواره.

بیایید در مورد جنبه موسیقی سکوت کنیم: مجریان جوان هنوز در مرحله اولیه تسلط بر تکنیک bel canto هستند. اما بدیهی است که وظایف نمایشی در اینجا اهمیت بیشتری داشتند. و تصمیم آنها باید به عنوان موفق طبقه بندی شود و نه به خصوص رادیکال. از این گذشته ، کارگردان می تواند از روشهای دیگر “افزایش معانی” استفاده کند. به عنوان مثال ، چقدر جذاب و موضوعی وعده داده شده این واقعیت است که بلینی بخشی از رومئو را برای میزانسن (و دقیقاً برای صدای زن) نوشت: در زمان ایجاد این اپرای زیبا ، سنت اخته ها دیگر وجود نداشت). با این حال ، لیزا از این موضوع سو استفاده نکرد ، که به خاطر آن بسیار متشکرم.

در برنامه بعدی جشنواره ، که تا 9 نوامبر ادامه خواهد داشت ، می خواهم توجه شما را به اجراهای اپرای معاصرانمان جلب کنم: ولادیمیر داشکیوویچ (“بازرس کل” تئاتر آستاراخان) ، الکساندر ژوربین (“آنا ک.” ، نمازخانه والری پولیانسکی) ، الکساندر چایکوفسکی ( “Ermak” ، خانه اپرای کراسنویارسک). و مطمئناً نمی توانید موزیکال هایی را که توسط نویسندگان فوق العاده برای کودکان و بزرگسالان نوشته شده از دست بدهید: “رابین هود” توسط اوگنی زاگوت (ایوانوو) ، “دزدان دریایی کارائیب” توسط ولادیسلاو استاشینسکی (اپارات ساراتوف) ، “حرکت آهسته آسمانی” توسط مارک ساموئیلوف (نیژنی نوگورود) “ابریشم” ساخته ایوان کوشنیر (“تالار موسیقی” ، سن پترزبورگ). و اگر همه گیری موذیانه این نشست موسیقی را کند نکند ، در این صورت می توانیم نگاهی به تقریباً تمام پالت تئاتر موسیقی روسیه امروز بیندازیم.