سازه گرایی صدایی دارد
وقتی از سازه گرایی صحبت می کنیم، اول از همه به یاد سبک معماری می افتیم که در طلوع دولت شوروی شکل گرفت. ساختمان‌های لاکونیک که با قابلیت‌های فوق‌العاده، هندسه و سختی فرم‌ها متمایز می‌شوند. با این حال، ساخت‌گرایی نه تنها در معماری، بلکه در نقاشی و عکاسی و مهم‌تر از همه در طراحی ظاهر شد. این یک شیوه تفکر، یک زبان است و نه فقط یکی از سبک های دوران آوانگارد. نمایشگاه “لوگوس: صدای سازندگی” در این باره می گوید که در یکی از درخشان ترین بناهای معماری این راستا افتتاح شد.
مرکز زوتوف ساختمان یک نانوایی را اشغال می کند که اولین راه حل سازنده در زمینه خود بود. در سال 1931، اولین نوار نقاله حلقه ای در نوع خود برای تولید محصولات آرد در خیابان Khodynskaya، جایی که معماری تابع وظایف تولید بود، به بهره برداری رسید. خمیر مایه را در طبقه بالا درست می کردند، سپس توده از کف پایین می رفت، جایی که خمیر درست می شد، سپس به قسمت برش و در نهایت به طبقه پایین افتاد – مستقیماً در فر. این ساختمان استوانه‌ای شکل که به نام واسیلی زوتوف، یکی از سازندگان اصلی تولید نان مکانیزه اتحاد جماهیر شوروی، نامگذاری شده است، شبیه پای است و نمونه‌ای واضح از تفکر سازنده‌گرایانه در معماری است. نمایشگاه جدید که در داخل دیوارهای فضای بازسازی شده افتتاح شد، نمای معمول این پدیده را گسترش می دهد.
معماری نمایشگاه به صورت سازنده ای موضوع را معرفی می کند. طبقه اول از نظر مواد بصری نمایشگاه تا حد امکان مختصر است. صفحه‌هایی در اطراف دایره نصب شده‌اند که بیش از 150 متن تاریخی و مدرن را نشان می‌دهد که به گنجاندن ماشین‌ها در زندگی عمومی اختصاص دارد. “مانیفست مانیفست ها” به درک این نکته کمک می کند که مسائل موضوعی حال و آینده ما (عمدتاً در مورد هوش مصنوعی) ریشه در آغاز قرن بیستم دارد، زمانی که سازه گرایی متولد شد. هوش مصنوعی بر اساس همان اصولی که سازه‌نگاران پایه‌های تفکر و زبان نوآورانه را پایه‌گذاری کردند، با بلوک‌های اطلاعاتی کار می‌کند.
ما در مورد او صحبت می کنیم – در طبقه دوم، که با مدلی از برج تاتلین باز می شود. پروژه یک ساختمان هفت طبقه دوار هرگز اجرا نشد، اما به وضوح حرکت اندیشه بشری در اوایل قرن بیستم را نشان می دهد. چنین متنی برای نمایشگاه لوگوس: صدای سازندگی نوعی استعاره از واقعیت جدیدی است که مستلزم ایجاد روابط اجتماعی جدید و در نتیجه زبانی جدید است. علاوه بر این، بیننده در تمام اصلاحات زمین ساختی که در روسیه تازه متولد شده شوروی رخ داده است غوطه ور است. همچنین اجراهای درخشانی از آینده سازان وجود دارد که با تبدیل شدن به پوستر، مانیفست های خود را قرائت کردند. کتاب هایی در مورد زبان نابسامان کروچنیخ. اولین عکس های گرفته شده به روش مونتاژ. نقاشی، پوستر، مجلات، پروژه های بناهای تاریخی، هنر و صنایع دستی. همه اینها در یک “قلم” پوستری روشن و در دسترس نوشته شده بود.
طبقه بعدی با جزئیات بیشتری به بررسی جایگاه سازه انگاری در خلق واقعیتی جدید می پردازد. در اینجا تکنیک‌ها و روش‌هایی که در گرافیک چاپی و طراحی کتاب مورد استفاده قرار می‌گرفت، تحلیل می‌شوند. نمایشگاه های زیادی وجود دارد – فصل ها و بخش هایی از آنها ساخته شده است که بیانیه اللیسیتزکی را نشان می دهد: “متن باید همان جلوه ای را ایجاد کند که صدا و حرکات گوینده.” سپس تاکید با قرار دادن در گرافیک های چاپی با استفاده از “شبکه مدولار” که تا به امروز مورد استفاده قرار می گیرد، آمد. متون با فونت‌های «مجسمه‌ای» چاپ می‌شدند، که دوباره به قرار دادن لهجه‌ها، جلب توجه و جلب توجه کمک می‌کند. در میان نمایشگاه‌ها یک مصنوع نامحسوس اما مهم از اواسط دهه 1920 وجود دارد که به وضوح نشان می‌دهد که چگونه توجه روی برگه – هنگام نوشتن و خواندن – توزیع می‌شود. این مطالعه روانشناختی مبتنی بر نوت بوک اهمیت مونتاژ را در ایجاد ادراک مطلوب توضیح می دهد.
امروزه ما اغلب در مورد “آگاهی کلیپ” می شنویم، و این به هیچ وجه تنها مختص کسانی نیست که در قرن بیست و یکم فناوری های اینترنت و بهمن اطلاعات زندگی می کنند. و در اینجا به وضوح قابل مشاهده است. خود نمایشگاه نیز مانند یک بهمن است: پس از غوطه ور شدن در آن، خود را در سالنی با صفحه نمایش های بی شماری می یابیم، جایی که «کلیپ های» شوروی در آن چشمک می زند، مقداری غیرقابل تصور از مواد را بر بیننده می آورد. پیش روی ما یک مونتاژ پوستری است – از عبارات و تصاویر، که از نظر ساختاری در یک تصویر واضح جمع شده است.
تیتر روزنامه:
سازه گرایی صدایی دارد
