یک پروژه تحقیقاتی در هلند در حال آماده سازی است ، یک نقطه روشن که توسط یک نویسنده روسی ارائه می شود
در حالی که همه موزه ها و گالری های روسیه تعطیل هستند و هنوز واقعیتی ندارد که آنها در 15 ژانویه افتتاح شوند (آمار شیوع ویروس کرونا تسکین دهنده نیست) ، اروپا به تدریج قرنطینه را نرم می کند – در آنجا موج دوم در حال کاهش است. به عنوان مثال ، هلند قبلاً به موزه هایی که از اواسط ماه اکتبر بسته شده اند چراغ سبز نشان داده است. و اکنون بسیاری از اماکن هنری در حال آماده سازی پروژه های نمایشگاهی هستند که به صورت آفلاین قابل مشاهده هستند (با در نظر گرفتن کلیه اقدامات احتیاطی در نظر گرفته شده) ، اما بازدیدهای آنلاین نیز از هرجای کره زمین در اختیار بینندگان قرار خواهد گرفت. یکی از چشمگیرترین نمایشگاه ها ، با تأمل در مهمترین سال 2020 ، نویدبخش پروژه آینه در موزه هلند Kunsthal KAdE است. با آینه هوشمندی باز می شود که بدون لبخند کار نمی کند ، اما یک فیلم آزمایشی از یک کارگردان روسی را کامل می کند.
شهر آمرسفورت ممکن است از ما دور باشد ، اما پروژه ای که قرار است در آنجا در موزه Kunsthal KAdE ارائه شود ، شایسته توجه حتی عموم مردم دور از هنر است. از این گذشته ، ایده نمایشگاه بیش از هر زمان دیگری مطرح است. این پیشنهادی است برای بررسی تأملات شما. در طول قرنطینه ، هر یک از ما ، در آینه نگاه می کردیم ، تعجب می کردیم – اگر همه بسته های اجتماعی ، نقاب ها و نقش های اجتماعی را کنار بگذاریم ، این “من” کیست؟ پی بردن به ذات خودمان وظیفه متافیزیکی است که همه گیری و انزوا داوطلبانه و اجباری پیش روی ما قرار داده است. پروژه آینه با کمک هنر بازتاب به دنبال پاسخی برای آن است. و ، شاید ، همین رویکرد – جلب حمایت از طریق فرهنگ و خلاقیت – م mostثرترین باشد.
نمایشگاه آینه در ژانویه افتتاح می شود ، اما در حال حاضر درک ایده های بیش از 30 نویسنده از کشورهای مختلف جهان که در آن شرکت خواهند کرد ، امکان پذیر است. پروژه ای که به بررسی پدیده بازتاب می پردازد با لبخند آغاز می شود. طراح آمریکایی بورک ایلهان یک آینه هوشمند برای این نمایشگاه اختراع کرد که تنها در صورت لبخند زدن صورت وی ، چهره او را منعکس می کند. و ، احتمالاً ، این پیام مثبت اصلی ترین پیام است ، زیرا هنوز بهترین درمان برای هر بدبختی اختراع نشده است. تصادفی نیست که هنر درمانی صد سال پیش در عمل پزشکی آغاز شد: بدون امید ، ایمان و نگرش مثبت ، بدن شروع به پژمردن می کند.
شی next بعدی روند دیگری از زمان همه گیری را تجزیه و تحلیل می کند – نیاز به انعکاس هویت خود در شبکه های اجتماعی. ارتباطات مجازی و شناسایی هویت آنلاین هرگز مانند امروز نقشی نداشته است. نصب های هنرمند دانمارکی Jeppe Hein دقیقاً در همین مورد است. “تلفن همراه” وی یک موبایل آینه ای است که توسط دوچرخه ورزشی به حرکت در می آید. شما پدال ها را می چرخانید و فضای نمایشگاه در بازتاب خود تغییر می کند. بنابراین ، هاین این س toال را برای مخاطبان مطرح می کند: “من کیستم؟ واقعیت من چیست؟ من کجا میروم؟ “
به دنبال آن یک گشت و گذار تاریخی – جذابیت برای آثار گذشته ، که به یک روش یا دیگری آینه ها را به نمایش می گذارد. اینها داستان های کتاب مقدس ، داستان های اساطیری (نارسیس ، آماترسو و ناهید) و روایت های ادبی (سفید برفی ، آلیس در سرزمین عجایب و تا اولنسپیگل) است. این کار بدون نقاشی انجام نمی شود و در اینجا نقش اصلی به پرتره های شخصی اختصاص داده شده است ، زیرا هنرمندان از آینه ها برای ایجاد آنها استفاده می کنند (چگونه دیگر خود را نقاشی کنید؟). برای ثبت تصویر خود روی بوم ، باید ساعتها یا حتی روزها وقت بگذارید و به خودتان نگاه کنید و این اصلاً درست نیست که قبل از بیرون رفتن موهای خود را درست کنید. این به هر سلول از “من” شما نگاه می کند.
در بخش تاریخی ، این کار بدون عرفان انجام نمی شود – “آینه های سیاه” مرموز ، که از زمان های بسیار قدیم برای پیشگویی و پیشگویی استفاده می شده است. قسمت پشتی چنین آینه ای ، به جای پوشش نقره ای ، با رنگ سیاه رنگ آمیزی شده است. این هنرمندان از آینه های سیاه استفاده کرده اند زیرا نور را جذب می کنند ، به این معنی که تصویر با لحن خاموش دیده می شود – تصویر گرگ و میش جذابی به دست می آورد. علاوه بر این ، به نویسنده کمک کرد تا منظره را تنظیم کند. یکی از مشهورترین کاربران آینه سیاه در تاریخ هنر ، کلود لورن ، نقاش فرانسوی قرن 17 است. نام او در چشم انداز کلاسیک به یک نام خانوادگی تبدیل شد ، به افتخار او بود که آینه نامگذاری شد. با کمک آینه کلود مخصوصاً برای Kunsthal KAdE ، هنرمند جاسپر هاگنار اثر جدیدی را ایجاد کرد که آنامورفوز را به تصویر می کشد: تصویری تحریف شده که فقط هنگام مشاهده در آینه واقع بینانه به نظر می رسد. این ایده واضح است: گاهی اوقات – و ، احتمالاً ، به خصوص امروزه – واقعیت در چشم ما معنای خود را از دست می دهد ، شروع به از هم پاشیدن می کند ، و سپس یک اپتیک دیگر برای دیدن تصویر واقعی جهان مورد نیاز است. این اپتیک ها می توانند هنری باشند.
آینه ها در علم مدرن نقش ویژه ای دارند و این نیز به وضوح نشان داده خواهد شد. علاوه بر آزمایش های انجام شده با آینه هایی که در طول تاریخ انجام شده است (شروع با آینه های تمرکز خورشید در ارشمیدس) ، فناوری های فضایی نیز در نظر گرفته خواهند شد. به عنوان مثال ، تلسکوپ وب یک رصدخانه در مدار است که قطر آن آینه 6.5 متر است و در آینده باید جایگزین هابل معروف شود. و همچنین یک آینه ساخته شده از شیشه مصنوعی توسط استودیوی طراحی آمستردام DRIFT ، که یک محصول جانبی برای پردازش مواد زائد شیمیایی است.
یعنی آینه ها توسط انسان در زمینه های مختلف زندگی مورد استفاده قرار می گیرند و این از نظر هنر متافیزیک خاص خود را دارد. اما موضوع اصلی پروژه انعکاس از طریق هنر است. بنابراین ، فینال نمایشگاه بیننده را به فضای هنری تفکر باز می گرداند. در اینجا آثاری از تأثیرگذارترین هنرمندان در دنیای هنر را می یابیم – به عنوان مثال ، “قطعه آینه” یوکو اونو و سخنرانی های اکتشافی جوآن جوناس. و همچنین یک کار جدید توسط ایرینا بیرگر ، بازتاب های ساختارشکنانه از خود را به بینندگان ارائه می دهد.
“وتر” نهایی کار هموطن ما – کارگردان ویکتور کوساکوفسکی خواهد بود. مستند “مقدس” سال 2005 ، که جایزه لورل را برای فیلم هنری غیر داستانی بهترین نویسنده به دست آورد ، بیان می کند که چگونه ، پس از تولد پسرش ، کوساکوفسکی برای مدت دو سال تمام آینه های خانه را پنهان کرد. و سپس سرانجام بازتاب خود را به کودک نشان داد. این تصویر با روش مشاهدات سینمایی فیلم برداری شده است و در ابتدا رابطه پیچیده مرد کوچک با یک “غریبه” خاص را می بینیم ، زیرا او نمی فهمد که آینه ای در مقابلش قرار دارد ، او نمی داند چیست. فقط در پایان کارگردان در قاب ظاهر می شود و برای بچه توضیح می دهد که “من” خودش را در مقابلش دارد. سپس کودک ناگهان تصویر خود را می بوسد. خودش را می پذیرد. می داند این باید تمام سال همه گیر باشد – و به همین دلیل به بشریت اهدا شد.
