کمی به کار خود اهمیت می داد ، برای دیگران زندگی می کرد
در 7 دسامبر ، الكساندر گوردون ، كارگردان و نویسنده فیلم ، در 89 سالگی در مسكو درگذشت. وی از کارگاه معروف میخائیل روم در VGIK فارغ التحصیل شد ، و در آنجا با آندره تارکوفسکی ، واسیلی شوکشین ، الکساندر میتا ، جولیوس ایمث و ولادیمیر کیتایسکی که به طرز غم انگیزی از زندگی خداحافظی کردند ، تحصیل کرد. الكساندر ویتالیویچ سالها در عشق و هماهنگی با همسرش مارینا تاركوسكایا ، خواهر هم دانش آموزش زندگی می كرد. آنها یک جفت بی نظیر بودند. در 26 دسامبر سال 1931 ، وی 90 ساله می شد. او می خواست جشن سالگرد خود را با یک نگاه گذشته در گالری ترتیاکوف برگزار کند.
الكساندر گوردون شخصی با استعداد و خارق العاده بود كه به نظر می رسید موفقیت خود را به خاطر تاركوفسكی ، كه خاطراتش را درباره او نوشت ، رمانی غیرمعمول رها كرد. او همیشه به مارینا آرسنیوونا در کارهای ادبی و انتشاراتی کمک می کرد. و در سال 2016 ، آنها با هم كتاب غیرمعمول “توچرز ، یا احتمالاً باورنكردنی” وی را با كلاژهای هنرمند سرگئی سویاتچنكو مقیم دانمارك ارائه دادند. کلمه “tucherez” از الکسی کروچنیخ شاعر آینده نگر گرفته شده است. در رمان گوردون ، تاركوفسكی و آیزنشتاین با هم ملاقات می كنند كه گاه با هم مشاجره می كنند ، گاه با هم مسالمت آمیز زندگی می كنند ، در حالی كه اتفاقات باورنكردنی كه می توانند آینده را تغییر دهند در موسفیلم اتفاق می افتد.
گوردون می توانست کار سینمایی بسیار موفق تری را انجام دهد اما شاید آگاهانه در سایه باقی بماند. او نسبت به همکلاسی های موفق تر ، برای تارکوفسکی ، که با او کار مشترکی داشت ، از حسادت عاری بود. بسیاری از مردم می دانند كه الكساندر ویتالیویچ در امتیازگیری “نوستالژی” و “ایثار” تاركوفسكی شركت داشته است. اما این واقعیت که آنها هنوز دانشجو بودند ، فیلم های کوتاه “امروز اخراج نخواهد شد” و “قاتلان” را ساخت ، همه نمی دانند. “قاتلان” طبق همینگوی روی صحنه می روند ، جایی که الكساندر ویتالیویچ در نقش بارمن بازی می كرد و تاركوفسكی در نقش یك بازدیدكننده بار كه قربانی مجرمان شد ، بازی می كرد. هنگامی که “قاتلان” در سال 2016 در هنگام ارائه کتاب گوردون به نمایش درآمد ، مارینا تارکوفسکایا گفت که آنها چقدر کار می کنند. تاركوفسكی به كتابخانه رفت و برای احساس مطالب ، نسخه نثر انگلیسی زبان را خواستار شد. “آنها در آنجا بسیار جوان هستند. به الكساندر ویتالیویچ لایه های ضخیم داده شد ، زیرا او جوانی لاغر بود (او تمام زندگی خود را به همین ترتیب ادامه داد – S.Kh.). ” و هنگامی که نوبت به “توچرز” رسید ، او از چگونگی تولد ظاهر اصلی کتاب گفت: “ما تصمیم گرفتیم آن را با کلاژهای عجیب سرگی سویتچنکو نشان دهیم ، اما کتاب نیز عجیب است. من فقط از سرگئی خواستم از پرتره های آندره تارکوفسکی کلاژ نسازد. دیدن صورت و شکل چهره او بریده می شود. ” گوردون بلافاصله به آن واکنش نشان داد: “این به من صدمه ای نمی زند.” سپس مارینا آرسنیوونا اظهار داشت: “زیرا شما کتاب عجیبی نوشتید. بنابراین به شما آسیب نمی رساند. ” الكساندر ویتالیویچ ، طبق معمول ، در مورد خودش صحبت نمی كرد ، اما در مورد دیگران صحبت می كرد ، به ویژه در مورد هنرمند Svyatchenko ، كه سالها پیش از انستیتوی معماری در كیو به اتمام رسید ، چندین كسی از منفی یك فریم از “آینه” تاركوفسكی را دریافت كرد (نام او را نبرد) … او از آنها در فیلم خود که با یک انیماتور ژاپنی ساخته شده استفاده کرد. گوردون گفت: “این فیلم عجیب است. – و شاید غیرقابل درک ، کاملاً غیرمعمول ، عرفانی باشد. این براساس لایه های معنوی زندگی است و تارکوفسکی از سرگی برای این کار الهام گرفته است. ”
در دهه 1960 و ابتدای دهه 70 ، گوردون سه فیلم را برای فیلم مولداوی کارگردانی کرد – آخرین شب در بهشت ، سرگئی لازو ، جایی که آندری تارکوفسکی در نقش گارد سفید بازی کرد. قسمت قطع شد. و گوردون به دلیل تفسیر جسورانه سالها بیکاری مجازات شد. تنها کاری که می توانست انجام دهد کار در ویک بود. او فیلم های ماجراجویی ، کارگردانی سرقت ، جنگ در یک کولاک را با لئونید مارکوف و والنتین گفت ، Double Overtake و Ransom فیلمبرداری کرد. نسخه ای از لازو به تازگی در یکی از بایگانی های فیلم پیدا نشده و در گالری ترتیاکوف نشان داده شده است ، جایی که او برای ارائه فیلم خود آمده است. خوشبختانه ، آنها موفق شدند داستان های او را بنویسند و چیزی را برطرف کنند.
