اتهامات خشونت خانگی علیه همسر سابق امبر هرد تقریباً به زندگی حرفه ای جانی دپ پایان داد. برای بیش از شش ماه، همسران سابق همه چیز را در دادگاه حل کردند و در نهایت به توافقی دوستانه رسیدند: ستاره دزدان دریایی کارائیب ثابت کرد که این اتهامات تهمت بوده است. و حالا آماده ام دوباره به سینما بروم. پیش از این در 16 می، در جشنواره فیلم کن، اولین نمایش فیلم “مورد علاقه ها” برگزار می شود که در آن این بازیگر نقش پادشاه فرانسه، لویی پانزدهم را بازی کرد. این اولین نقش بزرگ این بازیگر در سه سال اخیر است. و در پاییز فیلمبرداری فیلمی درباره هنرمند آمدئو مودیلیانی به عنوان کارگردان را آغاز می کند. روز گذشته جانی دپ اعلام کرد که نقش های اصلی این فیلم را بر عهده گرفته است که دومین تجربه کارگردانی او خواهد بود.

اولین فیلم به کارگردانی جانی دپ در سال 1997 بود. در The Brave، او همچنین نقش اصلی را بازی کرد – یک بیکار، اخیراً زندانی، که به معنای واقعی کلمه در زباله دانی یک سرخپوست به نام رافائل زندگی می کند، که با “معامله با شیطان” موافقت می کند: کارگردان در ازای قتل به قهرمان پول پیشنهاد می کند. . فیلمنامه تصویر-مثل روانشناختی، به دور از بلاک باسترهای ماجراجویی سرگرم کننده، که به لطف آن این بازیگر شهرت جهانی به دست آورد، اتفاقاً او خودش نیز نوشت. اکنون، 26 سال پس از The Brave، جانی دپ دوباره دست خود را در نقش کارگردان امتحان خواهد کرد و فیلم دوباره در درجه اول یک پرتره روانشناختی از قهرمان ترسیم خواهد کرد. رقم انتخاب شده پیچیده است. آمدئو مودیلیانی یکی از مشهورترین نقاشان و مجسمه سازان اوایل قرن بیستم و یکی از اسرارآمیزترین و تراژیک ترین آنهاست. جایگاه استاد در آن لحظه شبیه به موقعیت رافائل از اولین فیلم کارگردانی دپ است.

طبق طرح، بیننده به همراه این هنرمند 48 ساعت در پاریس زندگی خواهند کرد. سال 1916 است، جنگ جهانی اول در جریان است. پایتخت فرانسه، با وجود بمباران، غذای ضعیف و سایر ناراحتی‌ها، سعی می‌کند سبک زندگی قبل از جنگ را پیش ببرد. مودیلیانی ایتالیایی تا آن زمان به مدت 10 سال در پاریس زندگی می کرد. این زندگی آسان نیست. پل گیوم در نوامبر 1920، سال مرگ هنرمند، درباره او نوشت: «از آنجایی که مودیلیانی بسیار فقیر و اغلب مست بود، برای مدت طولانی حتی در حلقه هنرمندان مورد تحقیر قرار گرفت. تا سال 1914، مودی – به نام آمدئو و این همان چیزی است که فیلم دپ نامیده می شود – به مجسمه سازی مشغول بود. با شروع جنگ، پول کمتر و کمتر شد، و بنابراین، پرداختن به مجسمه سازی بیش از پیش دشوارتر شد، علاوه بر این، این هنرمند به دلایل بهداشتی به ارتش منتقل نشد، که باعث شد او بیشتر مست شود. . مودیلیانی این 48 ساعت را در فرار از پلیس سپری می کند، مشروب می نوشد و فکر می کند – آیا باید همه چیز را رها کند، به حرفه خود به عنوان یک هنرمند پایان دهد و شهر را ترک کند؟

از خاطرات معاصران، می دانیم که Amedeo توسط یک هنرمند روسی، که مدرسه هنری خود را در پاریس سازماندهی کرد، ماریا واسیلیوا کمک کرد – او رنگ ها و بوم هایی را به مودی ارائه داد، بنابراین او شروع به نقاشی کرد. نه، او قبلاً طراحی می کرد، اما اغلب گرافیک ها، به عنوان مثال، یک پرتره گرافیکی از آنا آخماتووا از سال 1911 حفظ شده است، که تا به امروز فرزندان را هیجان زده می کند – آیا عاشقانه ای بین شاعره و استاد وجود داشت؟ اما مودی پس از سال 1914 به شدت به سمت نقاشی رفت و اینجا بود که نبوغ مودیلیانی آشکار شد. علاوه بر این، پرتره‌های بهتر از مجسمه‌سازی به او کمک می‌کرد تا امرار معاش کند.

هنرمند به سرعت می نوشت، همیشه در یک جلسه. نحوه اجرای این بوم ها از نظر شخصیت و شیوه با قبل از جنگ متفاوت است. یک نقطه عطف شخصی و جهانی هنر او را از ظرافت سابقش محروم کرد، اکنون با نهایت روانشناسی پر شده است و حتی مینیمالیست‌تر شده است. آمدئو همیشه با یک انتخاب روبرو بود: آن‌طور که دست و دلش می‌خواهد بنویسد یا آثاری برای فروش بسازد. خلاقیت یا درآمد؟ و همانطور که حدس زدن آن دشوار نیست، اولین مورد را انتخاب کرد. گاهی بدون سقف بالای سرت میمانی. روابط با زنان نیز دشوار بود. بیشتر اوقات، آنها بیش از یکی دو شب دوام نیاوردند. یکی از چندین خانم او، سیمون تیرو، توسط مودی باردار شد، اما این هنرمند کودک را به عنوان فرزند خود نمی شناخت. در زمان تولد نوزاد، آمدئو و سیمونا قبلاً از سل رنج می بردند، اگرچه تشخیص هنوز تأیید نشده بود. خوشبختانه، این بیماری به تنها پسر هنرمند سرژ منتقل نشد، اما او هرگز والدین خود را نمی شناسد.

سپس، در سال 1916، مودیلیانی منتظر اولین شناخت بود: به لطف شاعر لهستانی لئوپولد زبورودسکی، آثار او در نمایشگاهی در گالری برتا ویل به نمایش گذاشته می شود که به یک رسوایی جدی تبدیل می شود و در تاریخ ثبت می شود. یک پاسگاه پلیس روبروی فضای هنری قرار داشت و پلیس ها که از نقاشی ها خشمگین شده بودند، به سرعت نمایشگاه را می بستند.

بیایید ببینیم جانی دپ چگونه بیوگرافی آشفته مودیلیانی را ارائه می دهد، اما واضح است که این انتخاب تصادفی نبوده است. یک بازیگر هالیوودی به شخصیت های پیچیده ای علاقه مند است که سختی ها و سختی ها را شناخته اند. پس از طلاق مفتضحانه از امبر هرد، خود او دچار افسردگی شد، بیشتر دارایی خود را از دست داد و با الکل مشکل داشت.

“نمایش حماسه زندگی مودیلیانی روی صفحه نمایش افتخاری فوق العاده بزرگ برای من است. زندگی او پر از مشکلات بزرگ بود، اما در نهایت به یک پیروزی تبدیل شد. این یک داستان جهانی است که همه بینندگان می توانند با آن همذات پنداری کنند. این بازیگر 83 ساله تهیه کننده فیلم زندگینامه مودیلیانی شد و یکی از نقش های مهم آن را بازی خواهد کرد. روز گذشته مشخص شد که آل پاچینو نقش یک مجموعه دار را بازی می کند که زندگی این هنرمند را تغییر می دهد.

دپ نقش اصلی را به ریکاردو اسکامارچیو ایتالیایی، بازیگر نقش سانتینو دی آنتونیو در جان ویک 2 داد. فیلمنامه این فیلم توسط جرژی کرومولوفسکی و ماریا اولسون کرومولوفسکی (در مه الکترونیکی، 2009) نوشته شده است. فیلمبرداری این فیلم پاییز امسال در بوداپست آغاز می شود.

یکی دو سال اخیر که دپ تقاضای کمی برای بازیگری داشت را می توان تدارک فیلمی درباره این هنرمند نامید. از این گذشته ، جانی در آن زمان نه تنها از افسردگی رنج می برد ، بلکه خود نیز به طور فعال در هنر شرکت می کرد. و او حتی با فروش یک سری پرتره ساخته شده به سبک پاپ آرت توانست از خلاقیت درآمد کسب کند. در ماه آوریل، دپ نمایشگاهی از آثار خود را در یک گالری لندن افتتاح کرد و در پنج روز اول بسیاری از آنها را ارسال کرد و بیش از 4.5 میلیون پوند درآمد داشت. در یک کلام، او مجبور نبود احساس کند که یک هنرمند بسیار فقیر و گرسنه است. مانند مودیلیانی، اما جادوی هنر به وضوح تأثیر خود را داشته است.