نمایشی براساس رمان آسترید لیندگرن در فضای جدید به صحنه رفت

در حالی که مرزهای سوئد به روی گردشگران بسته است ، تنها راه رسیدن به وطن نویسنده مشهور جهان ، آسترید لیندگرن ، سفر در افسانه های او است. علاوه بر این ، در فضای جدید تئاتر ملل ، یک کلبه چوبی جادار به طور خاص برای این ساخته شده و یک عتیقه جالب به آنجا آورده شده است – جغجغه ، یک لوله تخلیه ، حتی یک پروژکتور سقفی. می توانید همه چیز را لمس کنید! اما فقط برای کسانی که داستان را تا آخر گوش می دهند.

در آستانه تعطیلات زمستانی ، تئاتر ملل و “انجمن خلاق 9” مستقل برای تماشاگران جوان و والدین آنها سفر به جزیره سوئد را با نام تلفظ صحیح – Saltkroka آماده کردند. به روسی ترجمه شده است ، به معنی “گوشه خرس” یا “جنگل های عقب” است. اما ، علی رغم نام عجیب و دوستانه ترین ، در 1.5 ساعت برای مسافران تئاتر بهترین مکان روی زمین خواهد شد.

مکان – یک کلبه چوبی با چهارپایه و صندلی کوچک ، یک لامپ نارنجی بزرگ با نور گرم و بسیاری از ظروف کشور: بطری های شیشه ای خالی ، یک ضبط صوت قدیمی ، قطعات آهن ، تول ، ماشین تحریر قدیمی. به نظر می رسد همه اینها مانند زباله های بی روح به نظر می رسند ، اما کافی است که تخیل جمعی را روشن کنیم ، زیرا چیزهای عادی به چیزهای خارق العاده تبدیل می شوند.

جالب است که بینندگان سوئدی در سال 1964 ، زمانی که مجموعه 13 قسمتی کودکان به همین نام منتشر شد ، با این داستان آشنا شدند. تنها پس از اکران فیلم بود که نویسنده آسترید لیندگرن ما در جزیره سالتکروک هستیم به عنوان کتاب منتشر کرد.

در این داستان ، خانواده ملكرسون: پل هفت ساله ، برادران بزرگترش نیكلاس و یوهان ، پدر بیوه آنها ملكر و دختر بزرگش مالین كه نقش مادر را به عهده گرفتند ، برای تعطیلات تابستانی به املاك استولیاروف می آیند. در آنجا آنها همچنین با ساکنان محلی آشنا می شوند ، که در کل جزیره دوازده نفر بیشتر از آنها وجود ندارد. در میان آنها دختر کوچک چروون ، پدرش نیسه ، مادر مارتا ، دو خواهر بزرگتر تدی و فردی و سنت برنارد بواتسوین وفادار هستند.

همه با هم آنها در مشکلات مختلف پیدا می شوند ، به دنبال یک شاهزاده برای مالین در قورباغه ها ، سفر به جزیره گم شده در مه ، اولین عشق و اولین از دست دادن را تجربه می کنند. اما مهمتر از همه ، آنها مراقبت ، مسئولیت و شجاعت واقعی را یاد می گیرند. و اتفاقاً ، آنها این را به دیگران می آموزند.

به طرز حیرت انگیزی ، خواندن تئاتر فوراً مخاطب را از دنیای بیرون آزار دهنده جدا می کند. بزرگسالان تلفن های خود را در کیف خود قرار می دهند (این خود اتفاقی نادر برای سال 2020 است) ، و کودکان چانه های خود را بر روی دستهای جمع شده قرار می دهند (ظاهراً برای تعادل بهتر بر روی مدفوع) و بدون هیچ صدایی به یک قصه گو-بازیگر (النا دمانتیوا) گوش می دهند.

البته ، تخیل با تنظیم و استفاده غیرمعمول از برخی اشیا که همه در اتاق زیر شیروانی کلبه تابستانی خود پیدا می کنند ، کمک می کند. به عنوان مثال ، یک کتری قدیمی ، که از آن آب به طرز آزار دهنده ای می چکد یا بطری های شیشه ای خالی ، که صدای زنگ بلور آن ، شما را یاد ترفندهای باد تابستان می اندازد. ویاچسلاو ژوکوف مسئول همراهی موسیقی و تصویری آلبوم On Island است. هر از چند گاهی او داستان جالب پیش رو را با طراحی های مینیمالیستی از ناتالیا بوکسر در اسلایدهای ویژه از طریق یک پروژکتور سربار تکمیل می کند.

“ما آرزو داریم که برای کودکان مدتی عشق به ادبیات ، طبیعت ایجاد کنیم تا آنها را از محیط معمول شهری خارج کنیم. چنین اجراهایی فرصتی برای گفتگوی والدین و کودک است ، زمینه ای برای ارتباط بعدی آنها. “

و برای اینکه درس جادویی تربیت جایگاه بهتری در ذهن های شکننده بدست آورد ، سازندگان نمایش از تماشاگران کوچک دعوت می کنند تا در پایان کمی احمقانه بازی کنند. و هیچ کس به شما نخواهد گفت: “دست نزن! این یک چیز قدیمی و خارجی است. ” کاملاً برعکس – در اینجا می توانید به درون یک لوله فاضلاب فریاد بزنید ، به ماشین تحریر یک ساله بروید ، و حتی رعد و برق را با تور و چراغ قوه قابل حمل شبیه سازی کنید.