چگونه یک حرم را به اشتراک بگذاریم
رئیس جمهور کشور تصمیم گرفت “تثلیث” آندری روبلوف را به کلیسای ارتدکس روسیه بازگرداند – این تصویر به مدت یک سال در کلیسای جامع مسیح منجی به نمایش گذاشته می شود (طبق آخرین اطلاعات ، این در 4 ژوئن اتفاق می افتد) و سپس به Trinity-Sergius Lavra خواهد رفت. این فرمان طوفانی از احساسات را در جامعه موزه ایجاد کرد، جامعه ای که مدت ها از ایمنی این بنای تاریخی قرن پانزدهمی ترسیده بود، وضعیت آن جای تامل دارد. اما همانطور که میخائیل پیتروفسکی می گوید (البته در مورد تابوت قرن هفدهم با یادگارهای الکساندر نوسکی که از ارمیتاژ به لاورای الکساندر نوسکی منتقل می شود): “در این لحظه ژئوپلیتیکی … اهمیت مقدس این بنای تاریخی مهمتر از ارزش هنری آن است.» “MK” گام به گام تفاوت های ظریف مرتبط با مشکلات جابجایی بنا را مرتب کرد.
از نقطه نظر فنی، طرح معروف عهد عتیق بر اساس سنتی ایجاد شد که نقاشان شمایل هنوز به آن پایبند هستند. این نماد بر اساس سه تخته نمدار است که با چسب ماهی بسته شده و با روکش های چوبی (در سمت عقب) به هم متصل شده اند. برای بیش از 600 سال، تابلوها شروع به واگرایی کردند، اکنون آنها متحرک هستند. در اوایل سال 1929، زمانی که نماد به گالری ایالتی ترتیاکوف رسید، ثبت شد که رولپلاک میانی “ترینیتی” “با انتهای پهن خود در مقابل لبه تخته اول قرار گرفته و از به هم خوردن کامل تخته های پایه جلوگیری می کند.” در سال 1931، بازسازی کننده الکساندر کریکوف انتهای بیرون زده را که با همگرایی تخته ها تداخل داشت، قطع کرد. اما مشکل همچنان پابرجاست و این یکی از “بیماری های” مزمن بنای تاریخی است که نیاز به کنترل دقیق دارد. ترمیم کننده ها سعی کردند تخته ها را محکم کنند، اما نتوانستند مشکل را برطرف کنند – فاصله بین تخته ها به 1.5 سانتی متر می رسد. لیندن اغلب به عنوان پایه ای برای نماد استفاده می شود، زیرا، به گفته کارشناسان، از همه انواع چوب، این مجسمه ترین و کمتر مستعد تغییر شکل است. اما در گرما و خشکی، لیندن رطوبت می دهد و تخته ها می توانند “شناور” شوند. شرایط ایده آل برای نماد رطوبت بالا (65-70٪) و خنکی (دمای 16-18 درجه) است.
از دیگر مشکلات «ترینیتی» ترک ها و خروج بوم است. فناوری ایجاد نماد به شرح زیر است: یک پارچه کتانی (پاولوکا) روی یک پایه چوبی صیقلی اعمال می شود که با مخلوطی از گچ و پروتئین (جسو) آماده شده است، تصویر در بالا با رنگ های تمپر (مخلوطی) نقاشی می شود. زرده و رنگدانه ها). بنابراین، با گذشت زمان، در برخی مکان ها، بوم ترینیتی گم شد. در قسمت جلویی ضریح یک شکاف بزرگ وجود دارد (هم در پایه پارچه و هم در لایه رنگ)، طول آن بیش از 100 سانتی متر است. واسیلی گوریانوف با ورود به Trinity-Sergius Lavra این مشکل را برطرف کرد. ، تصویری را یافت که از قرن ها دوده شمع سیاه شده بود، ابتدا آن را پاک کرد و سپس آن را مرمت کرد (در آن زمان علم ترمیم تازه در مراحل ابتدایی خود بود و عمدتاً به دلیل مطالعه تثلیث متولد شد، اما ما به آن نمی پردازیم. در تمام ماجراهای تثلیث). اکنون مهم است که این ترک بزرگ یکی از حادترین مشکلات است که مزمن نیز باقی می ماند. دیگران هستند. پس از تمام ضبط ها و تمیز کردن ها، ریختن لایه رنگ و سایر مشکلات ناشی از زمان، 20 درصد یا حتی کمتر از نقاشی اصلی روبلوف از تثلیث باقی مانده است. زمان به نماد باستانی رحم نمی کند. تنها شرایط مناسب امکان حفظ حرم را که به عنوان یک شاهکار با اهمیت جهانی شناخته می شود، ممکن می سازد.
قبل از شروع به جمع آوری نماد در جاده، موزه باید با کلیسای ارتدکس روسیه، کلیسای جامع مسیح منجی و لاورا قرارداد امضا کند. تقریباً همان چیزی است که میخائیل پیتروفسکی در 10 مه با لاورای نوسکی در مورد صدور زیارتگاه نوسکی امضا کرد. واقعیت این است که طبق قانون “در مورد صندوق موزه فدراسیون روسیه و موزه های فدراسیون روسیه”، مجموعه موزه غیرقابل تقسیم است، یعنی نماد باید دارایی موزه باقی بماند، به این معنی که باید در منطقه باشد. مسئولیت گالری ترتیاکوف. همانطور که تکیه نوسکی در حوزه مسئولیت هرمیتاژ باقی ماند: توافق نامه امضا شده توسط پیتروفسکی به وضوح شرایط تضمین ایمنی تابوت را مشخص می کند. برای آیکون، تمام شرایط حمل و نقل و وجود آن باید مستند باشد. “ترینیتی” را می توان تنها با وسایل نقلیه ویژه و با حداقل لرزش حمل کرد. در خود معبد باید ویترین مخصوص با شرایط دما و رطوبت تعبیه شود. اینکه آیا می توان از موزه موجود استفاده کرد یا خیر، مشخص نیست و همچنین امکان ساخت یک مورد جدید وجود ندارد. همانطور که النا سانکووا، رئیس بخش نقاشی باستانی روسیه در گالری دولتی ترتیاکوف به MK گفت، آنها این کار را فقط در ایتالیا و آلمان انجام می دهند. اما به دلیل شرایط ژئوپلیتیکی، دستور دادن به این کار جواب نمی دهد. بنابراین، جایگزینی واردات ضروری است – این زمان و پول است. چه کسی این بار مالی را به دوش می‌کشد، بحث جداگانه‌ای است. کلیسای جامع مسیح منجی در ترازنامه مسکو است، بنابراین ممکن است بار سنگینی بر دوش شهر بیفتد. باید دید چه کسی و چگونه وضعیت بنای تاریخی را بررسی می کند و این باید به طور مرتب انجام شود. در تئوری، این باید توسط نگهبان نماد انجام شود (هر نمایشگاه موزه به یک کارمند خاص اختصاص داده شده است).
سوالات زیادی وجود دارد، اما ما یک سابقه آشکار داریم. اولاً، از آنجایی که تثلیث و زیارتگاه آماده تحویل به کلیسای ارتدکس روسیه هستند، ممکن است یک کمپین بزرگ برای بازگرداندن نمایشگاه های موزه مربوط به یک آیین مذهبی به کلیساها دنبال شود. یعنی در آینده نزدیک، شاید سیاستمداران به بررسی لایحه انتقال اموال کلیسا که در پاییز در دوما مورد بحث قرار گرفت، بازگردند. ثانیاً مقررات و شرایط نقل و انتقال اشیاء استثنایی که همان «تثلیث» است، تدوین و رسمیت یابد. این بدان معناست که کسی باید آن را کنترل کند، و نه فقط به نحوی، بلکه در سطح. در غیر این صورت، چنین اقدام رادیکالی مانند حذف “تثلیث” از موزه، جایی که او در صد سال گذشته در “شرایط گلخانه ای” زندگی می کرد، به فاجعه تبدیل خواهد شد، که قطعاً احساسات مذهبی و میهن پرستانه را اضافه نخواهد کرد.
تیتر روزنامه:
چگونه یک حرم را به اشتراک بگذاریم
