بازی خارج از کلاسیک
به نظر می رسد که می توانید شطرنج را روی یک تخته به شکل نقاشی از پیت موندریان بازی کنید. و در tic-tac-toe – استفاده از عکس به جای اشکال هندسی ساده. هر یک از بیش از دوازده اثر تعاملی ارائه شده در جشنواره هنر معاصر DOCA از فرمولی پیروی می کند که توسط مارسل دوشان بیان شده است: هنر “بازی بین همه مردم در همه زمان ها” است. بنابراین، موضوع جشنواره دهمین سالگرد به نظر یک شوخی پوچ گرایانه از هنرمند است – “دستورالعمل هایی برای جعبه ماسه”. منتقد MK بازی های هنری اصلی را تجربه کرد.
در ورودی ساختمان پنج طبقه در Verkhnyaya Pervomaiskaya، جایی که طراحان، عکاسان، روانشناسان و زبان شناسان تحصیلات متوسطه و عالی دریافت می کنند (خانه توسط چندین موسسه آموزشی مشترک است)، بلافاصله مشخص می شود که جوانان خلاق در اینجا زندگی می کنند. با این حال، آثار جشنواره نه تنها توسط دانشآموزان محلی خلق شد – هر نویسنده جوانی میتوانست درخواست دهد و در این رویداد شرکت کند. تمام طبقات این “جعبه شنی هنری” بزرگ با گرافیتی که توسط جوانان و تحت هدایت هنرمند مفهومی مشهور والری چتاک ایجاد شده است به هم متصل شده اند. در یکی از نقاشی ها همان جعبه شنی را می بینیم که در موضوع جشنواره ذکر شده است. با این حال شن و ماسه بیشتر شبیه پیچش های مغز است. برجک ها مانند افکار از آن بیرون می آیند و در بالای تپه شنی از پیچ و خم ها پای کسی پوشیده از لکه های رنگ سیاه ایستاده است …
در طبقه همکف، گالری از مخاطبان استقبال میکند که در آن آثار هنرمندان جوان به نمایش گذاشته میشود. در میان آنها اثر ژنیا نیکولایوا “پشت خرگوش سفید” برجسته است که عنوان آن از یک سو به اثر معروف لوئیس کارول اشاره دارد و از سوی دیگر یادآور فیلم “ماتریکس” است. ، جایی که عمل فقط با عبارت “دنبال خرگوش سفید” شروع می شود که روی صفحه کامپیوتر نئو ظاهر می شود و او را به سمت Morpheus و قرص قرمزی هدایت می کند که به او نشان می دهد “چاله خرگوش چقدر عمیق است”. خرگوش های جمع آوری شده توسط ژنیا همین وظیفه را دارند – نشان دادن شکنندگی و ماهیت توهم آمیز جهان. این دختر تزئینات کریسمس را از دهه 1960 جمع آوری کرد و سپس رنگ قدیمی را از روی آنها پاک کرد و دوباره آنها را رنگ کرد. معلوم شد دو خانواده از خرگوش های سفید – یکی باریک، “مسلح” با طبل، دوم – هرج و مرج، اما همچنین سفید. و در کنار خرگوش های اسباب بازی کار دیگری در مورد شکنندگی است. “چشم انداز ذهنی” لیوبوف بلایا یک پازل منطقی است. جلوی ما یک پانل سرامیکی سفید برفی است که در آن قطعات مختلفی “جاسازی شده” است، اما ارزش نگاهی دقیق تر را دارد – و قطعات شکسته به تصاویر جدید اضافه می شوند. به همین ترتیب، ایده های قدیمی تخریب شده در مورد هنجارها در نهایت به برخی از قوانین جدید تبدیل می شود.
از گالری به امتداد راهروهایی می رویم که می توانید شطرنج غیر معمول بازی کنید. یک تخته نقاشی پیت موندریان را تکرار می کند، فقط یک قطعه روی آن وجود دارد – یک پیاده سیاه. دیگری کاملا قرمز است و دو ملکه سفید روی آن قرار دارد. در قسمت سوم، به جای فیگورهای معمول، دایناسورهای اسباب بازی قرار دارند و تخته دیگری به جدول کلمات متقاطع تبدیل شده است. کار النا ایزولسکایا “تحلیل رتروگراد” “واقعیت را بر روی صفحه شطرنج طرح می کند” و ما را به بازی پوچ گرایی دعوت می کند ، جایی که هیچ برنده ای وجود ندارد.
در یکی از سالنها میتوانید «دوش احساسات» بگیرید. این نصب توسط هنرمند معروف مارینا زویاگینتسوا بازتابی از موضوع بازی اجتماعی است، زمانی که یک شخص، بر خلاف خودش، باید مثلاً با موقعیت یا عنوان خود مطابقت داشته باشد تا احساسات خود را نشان ندهد، بلکه احساساتی را که از آنها انتظار می رود نشان دهد. به او. یک جریان چند رنگ که در آن می توانید هنگام ایستادن در حمام با یک پارچه شستشو “شستشو” کنید، نمادی از تغییرپذیری احساسات است و به کنار آمدن با آنها کمک می کند. اثر دیگری از این هنرمند مخاطب دیگری را به خود مشغول کرده است: اینجا کل طبقه با قطعات پازل غول پیکر پر شده است. روی دیوار تصویری از مردی با هدفون آویزان است که با تکنیک اختصاصی نویسنده “بیوتایپ” (نقاشی روی آب) نقاشی شده است. تصویر آرامش بخش مربوط به بازی مراقبه است: جمع آوری چنین تصویری از عناصر آسان نیست، اما جذاب است. بنابراین در این فرآیند همه چیز دنیا را فراموش می کنید و کاملاً تسلیم تمرین بازی می شوید. این اثر مانند «دوش عواطف» حامل پیامی روان درمانی است.
مخاطب دیگری از بالا به پایین پر از نقاشی است و شبیه یک کلاژ بزرگ است که از شبحهایی از افراد تشکیل شده است که در داخل آن میتوان بریدههایی از روزنامهها و مجلات، سپس نقاشیهایی به سبک هنرمندان مشهور مختلف، یا نمادها-الگوهای اسرارآمیز پیدا کرد. هر سیلوئت نقش یک شخص واقعی است که با نگاه کردن به مستندات عکس پروژه، ارائه شده در کنار چهره های زیبا قابل مشاهده است. توپ های نقاشی شده در رنگ های مختلف از سقف روی طناب های باریک آویزان می شوند. من فقط می خواهم این “آونگ ها” را بچرخانم و از حرکت آنها عکس بگیرم. هر فریم با پسزمینه روشن تکرار نخواهد شد – این بازی زندگی است. این چیدمان کلی توسط 16 عکاس جوان به رهبری هنرمندان والری و ناتالیا چرکاشین ساخته شده است. اسمش “فراتر از عکاسی” بود.
تیتر روزنامه:
بازی خارج از کلاسیک
