در تاریخ 20 نوامبر ، مسکو با کارگردان رومن ویکیتوک خداحافظی می کند ، که در اثر اثر ویروس کرونا مرد. پس از مراسم تشییع جنازه ، که در تئاتر او در Sokolniki برگزار می شود ، جسد به میهن خود می رود – به Lviv ، جایی که در آنجا تشییع می شود. عزیمت وی ​​از این جهان به جهانی دیگر با روحیه استاد فراهم خواهد شد.

بنابراین ، کاملاً غیر منتظره ، تصمیم با تابوتی که روی صحنه خواهد ایستاد – این شیشه است. کارمندان تئاتر معمولاً آن را “بلور” می نامند. مثل شخصیتی در داستان افسانه ای “زیبای خفته”؟ اما ، همانطور که والری رایکوف ، کارگردان تئاتر توضیح می دهد ، چنین تصمیمی قبل از هر چیز توسط ایمنی و سپس میل به اسراف دیکته می شود.

– رومن گریگوریویچ در اثر ترومبوآمبولی درگذشت ، اما از آنجا که نتیجه گیری می گوید او در اثر COVID-19 درگذشت ، بسیاری از مردم ، به ویژه افراد مسن ، از آمدن برای خداحافظی از او می ترسند. حالا همه از همه چیز می ترسند. بنابراین ، ما چنین تابوتی را پیدا کردیم که در اصل چوبی است ، اما درب آن از شیشه ساخته شده است ، که بسیار با کیفیت و با دوام است. ما به دنبال یکی از آنها گشتیم – بسیار گران قیمت. من یک چیز می گویم – او شایسته رومن ویکیتوک است.

در واقع ، منحصر به فرد رومی ویکیتوک این بود که تئاتر او ، به نظر می رسید ، هرگز پایان نیافته است. حتی زمانی که چراغ های پا خاموش شدند و بازیگران تئاتر را ترک کردند. و او خود مانند تئاتری عجیب و غریب بود ، خصوصاً در زمان اتحاد جماهیر شوروی ، که هنوز هم دارای توانایی قدرتمندی بود که بتواند کسانی را که در محل کار یا زندگی در کنار او بودند در حوزه خود جذب کند.

– رومن گریگوریویچ ، همه می دانند ، او با سلیقه ، زیبا و گران لباس می پوشید. بنابراین همه اینها در روز خداحافظی خواهد بود. اگرچه او خودش با کنایه و حتی با خنده مربوط به همه چیز مرتبط با مرگ بود.

– اما مسئله تولد و مرگ مهمترین مسئله در مسیحیت است. خندیدن یعنی چه؟

– شاید نخندد ، اما با خونسردی گفت: ”همه ما فانی هستیم. پس چی؟ بیایید همه به فضا برویم. ” به هر حال ، آپارتمان او در Tverskaya در ساختمانی واقع شده است که “Cosmos” درست در زیر ویترین های او واقع شده است – من نمی دانم چه یک کافه و چه یک مغازه. معلوم می شود که او بالاتر از فضا بوده است – و آنها به این می خندیدند. اما وقتی شخصی از نسل او در حال مرگ بود با ناراحتی زیاد صحبت کرد ، او بسیار نگران بود: “آنها می روند ، من هم می روند.”

ساختمان تئاتر که توسط معمار ملنیکوف طراحی شده است ، با پنجره های عظیم و به همین دلیل پر از نور ، از 11 صبح اجازه می دهد تا همه برای خداحافظی از رومن ویکیتوک وارد شوند. و قبل از آن ، مراسم تشییع جنازه درست روی صحنه برگزار می شود.

– چرا در معبد نیست؟ آیا این وصیت مرحوم است؟

– هیچ اراده ای وجود نداشت – او به مرگ فکر نمی کرد ، او آخرین کار را انجام داد ، برنامه هایی را تنظیم کرد … اما ما معتقدیم که ملنیکوف و ویکتوک معبدی ساختند و همه چیز باید در آن اتفاق بیفتد. پدر خواهد آمد و مراسم را اجرا خواهد کرد. این موضع اصولی است – رومن گریگوریویچ باید در تئاتر باشد.

در سالن اجتماعات 550 نفره ، یک بخش به هنرمندان و کارگران تئاتر اختصاص خواهد داشت ، بخش دیگر – فقط به مطبوعات. آنها می خواهند از فرم گرایی و هرگونه سازماندهی بیش از حد همراه با چنین رویدادهایی جلوگیری کنند. بنابراین ، میکروفون برای کلمات آخر رایگان اعلام می شود.

– من به درستی می فهمم که هر کس از صف ، و نه فقط مقامات ، به طور معمول ، با کلمات وظیفه ، قادر به نزدیک شدن به میکروفون و حتی گفتن چیزی است؟ متأسفم ، این امر باعث ریختن میکروفون می شود.

– امیدوارم هیچ زباله ای ایجاد نشود. اگر شخصی فاصله را قطع کند یا از محدودیت زمانی فراتر رود ، به سراغ او آمده و مودبانه به او هشدار می دهند.

به گفته مدیر ، موزه ویکی ویک روم به زودی به یاد استاد ظاهر می شود. این بر اساس زندگی استاد است. والری رایکوف تأیید کرد: “او مجموعه عظیمی از دیسک ها (موسیقی را دوست داشت ، درک می کرد) ، نسخه های خطی ، پرتره ها و لباس هایش را ذکر نمی کند – همه اینها اساس موزه آینده خواهد شد.”

مطالب را بخوانید “کارگردان آخرین روزهای ویکیوتیک را که با ویروس کرونا درگذشت توصیف کرد”