برخی از همکاری با روسیه می ترسند، اما تیم های خلاق از آنجا آماده هستند تا به ما مراجعه کنند.
روسیه هرگز بخشی از فرآیندهای فرهنگی جهان را متوقف نخواهد کرد – نیازی به اثبات این اصل نیست. اما برای حفظ روابط دوستانه و نه چندان دوستانه در خارج از کشور، نه تنها به خود محصول فرهنگی که آمادگی صادرات و واردات آن را داریم، بلکه به انعطاف دیپلماتیک نیز نیاز داریم. شما واقعاً نیازی به این ندارید که همه چیز را به اینجا برسانید. خبرنگار MK با گفتگو با رئیس جشنواره بین المللی تئاتر چخوف، نماینده ویژه رئیس جمهور برای همکاری های فرهنگی بین المللی، میخائیل شویدکی، در این مورد متقاعد شد.
– میخائیل افیموویچ، در میان شرکت کنندگان جشنواره چخوف، نمایندگانی از دوازده و نیم کشور را می بینیم. این فهرست با توجه به شرایط سیاسی چگونه تغییر کرده است؟ کدام یک از کسانی که مثلاً در سال 2020 در 23 به روسیه آمدند، “در را به هم زدند”؟
– زمانی که والری ایوانوویچ شادرین در سال 2023 مفهوم جشنواره را خلق کرد، از قبل مشخص بود که مشکلاتی با تئاترهای اروپا، ایالات متحده آمریکا و کانادا وجود دارد. بنابراین ما از همان ابتدا روی کشورهایی متمرکز بودیم که روابط خود را با روسیه در زمینه فرهنگ قطع نکرده اند یا کشورهایی که افراد خلاق آماده حضور در آنها هستند. این یک اصلاحیه بسیار مهم است. زیرا شرایطی وجود دارد که در سطح ایالتی رهبری از همکاری با فدراسیون روسیه می ترسد، اما تیم ها آماده رفتن به جشنواره چخوف هستند. پالت اجراهای جشنواره بسیار متنوع است.
چه کشورهایی گم نشده اند؟
– شرکت کنندگان سنتی جشنواره – چین، برزیل، آرژانتین. تصادفی نیست که ما با تولید “Wild Tango” (شرکت رقص Cornejo آلمان) شروع می کنیم – آرژانتینی ها اغلب از مسکو بازدید می کردند و احساس می کردند مانند افراد عادی در پایتخت هستند. این مهم است که بگوییم تولیداتی نداریم که مجبور شویم در برنامه بگنجانیم. “هیچ اجرای بهتری وجود ندارد و شما باید کلاس دوم و سوم را بگذرانید” – قطعاً چنین چیزی وجود ندارد. فقط جغرافیای رویداد امروز این امکان را فراهم می کند که بهترین های موجود در این مناطق جهان را به ارمغان بیاوریم. مهمانان ما راجات کاپور درجه یک از هند، یک گروه فوق العاده از آفریقای جنوبی (شرکت رقص وویانی) هستند. افتتاحیه جشنواره خواهند بود.
بله، جغرافيا به شكلي تا حدي كوتاه شده وجود دارد، اما چيزي براي نشان دادن به بيننده وجود دارد. به عنوان مثال، نمایشنامه “کارمینا بورانا”، اثری که در آن تئاتر باله کوبا، گروه کر مینین و ارکستر سمفونیک فیلارمونیک مسکو گرد هم آمدند.
چه کسی تصمیم می گیرد چه چیزی بهتر است و چه چیزی بدتر؟ هیچ بالا و پایینی در فضا وجود ندارد و نه تنها گرند اپرای، بلکه هر تئاتر آفریقایی را می توان به یک برند تبدیل کرد.
«همه اینها یک موضوع تبلیغاتی است. وقتی می‌گوییم «تانگو»، بلافاصله تماشاگر را جذب می‌کند، وقتی می‌گوییم «مراسم چای از چین» («طلسم چای» نوشته ژانگ لیائو) یا «نمایش عروسکی روی آب از ویتنام» (تئاتر ترانگ لانگ) – تداعی‌های مستقیم انجام می‌دهند. بوجود نمی آید. و با این حال اینها پدیده های فرهنگی شگفت انگیزی هستند.
– از نظر جهانی، روسیه بیشتر به فضای فرهنگی پس از شوروی علاقه مند است یا در خارج از کشور مشروط؟
– کنفدراسیون اتحادیه های تئاتری ما بر اساس STD اتحاد جماهیر شوروی ایجاد شد. طبیعتاً کل قلمرو پس از شوروی را شامل می شد. تاکنون، شرکت کنندگانی از گرجستان، مولداوی ما را ترک نکرده اند، تا این اواخر اوکراین با ما بود – همه چیز، به استثنای کشورهای بالتیک. با کشورهای CIS – ارمنستان، بلاروس – پروژه های مشترک زیادی در برنامه جشنواره چخوف وجود دارد، ما هر دو سال یک بار آزمایشگاهی برای کارگردانان جوان کشورهای مشترک المنافع برگزار می کنیم. من می توانم بگویم که اکنون در مورد آنچه در فضای تئاتر کشورهای مستقل مشترک المنافع اتفاق می افتد دست کم گرفته می شود – ما به سادگی نسبت به قبل کمتر از آن آگاه شده ایم.
و اگر بیشتر نگاه کنید – در چین، بر اساس مرکز ملی هنرهای نمایشی (به آن اپرای بزرگ پکن نیز می گویند)، انجمنی از تئاترهای جهان ایجاد شده است. امیدوارم در سفرم به چین راه هایی برای مشارکت با این انجمن پیدا کنیم.
– آیا می توان از نظر قاره ها فکر کرد، کدام یک را از نظر همکاری فرهنگی امیدوارکننده ترین آنها می دانید؟
«فرایندهای قابل توجهی امروز در چین، ویتنام و هند در حال وقوع است. و از نظر موسیقایی و نمایشی، آسیا بسیار پربار است. یک منطقه تئاتری غیرمعمول غنی آمریکای لاتین است. و البته قاره آفریقا بسیار جذاب است. دومین نشست روسیه و آفریقا در تابستان برگزار می شود و نیاز به تماس های فرهنگی در آنجا بسیار زیاد است. در کانادا، یک سیرک درخشان، هنر نمایشی و رقص وجود دارد، امیدوارم در سال 2025، و از آنجا امکان دعوت از تیم وجود داشته باشد.
به هر حال، به عنوان بخشی از جشنواره، ما “برنامه خیابانی” را برگزار می کنیم، برخلاف برنامه جهانی، بدون وقفه – در ماه مه، ژوئن، ژوئیه، اوت – ادامه می یابد. و همکاران اروپایی، مثلاً اسپانیایی ها، در آن شرکت می کنند. و امیدوارم نمایندگان ژاپن نیز حضور داشته باشند. بنابراین آنچه در سطح گروه های هنری دولتی حل نمی شود، در سطح گروه های غیردولتی قابل حل است.
تیتر روزنامه:
پل های فرهنگی به نام چخوف
