دیروز 4 می کوتوری معروف که «رد دیور» نام داشت به آخرین سفر خود برده شد. ویاچسلاو زایتسف در قبرستانی در شلکوو، که در 20 کیلومتری خانه او در روستای کابلوکوو قرار دارد، استراحت کرد. در سال‌های اخیر، این طراح مد که از بیماری پارکینسون رنج می‌برد، اغلب از عمارت سه طبقه‌اش بیرون نمی‌آمد که بیشتر شبیه یک موزه بود. زایتسف از سال 1990 نقاشی و طراحی می کند و رویای ایجاد موزه خود را در سر می پروراند. MK متوجه شد که او با آثارش چه گفت و آیا آرزویش می تواند محقق شود.

“من یک هنرمند و یک هنرمند هستم – در اصل.” این نام نمایشگاه ویاچسلاو زایتسف در سرزمین کوچکش در ایوانوو بود که در سال 2017 در کتابخانه محلی افتتاح شد. این نقل قول ویاچسلاو زایتسف بارها گفته است که او یک طراح مد نیست، بلکه یک هنرمند است. و او همیشه با اشتیاق در مورد کارهای خود صحبت می کرد که فراتر از دنیای مد بود و به عنوان یک خروجی برای او بود.

«نقاشی من تکان‌دهنده است، پر از چهره‌ها، تصاویر-نمادهایی که برای من غیرمنتظره هستند، مملو از خروجی‌ها به دنیای اختری، دنیای سوررئال، که در آن پاسخ‌هایی برای سؤالاتی می‌بینم که مرا عذاب می‌دهند، توهین‌های ناگفته، ناامیدی‌ها، اضطراب‌ها، احساسی. تحولات، اقدامات غیر منتظره؛ گاهی اوقات اینها رویاهایی هستند که در نقاشی ها، شعرها، گاهی اوقات رویاهایی در شب تحقق می یابند.

زایتسف نوشتن را در سال 1990 آغاز کرد. “سپس دوره جدیدی در زندگی من آغاز شد – خانه مد تاسیس شد ، یک زندگی پایدار آغاز شد. از آن به بعد تمام دردهایم را عکس می دهم. آیا به همین دلیل است که روی بوم‌های من همه چهره‌ها عجیب هستند، رنج می‌کشند؟ برای من، نقاشی رهایی روح است.

شخصیت های او واقعا عجیب به نظر می رسند و به نظر می رسد که رنج می برند. برخی فاقد بازو هستند، برخی دیگر چندین بینی دارند، برخی دیگر اصلا شبیه مردم نیستند. بیشتر آثار با رنگ های سبز و آبی غمگین نوشته شده اند. آنها تحت تأثیر پابلو پیکاسو هستند. چنین هنری در زمان شوروی “متفاوت” نامیده می شد.

نقاشی زایتسف را نمی توان یک پیشرفت بدیع در هنرهای تجسمی نامید، اما به طور دقیق دنیای درونی او را منعکس می کند. و او شبیه تصاویر عاشقانه ای نیست که او برای کت واک خلق کرده است. و متفاوت از گرافیک. اگر او روی بوم موجودات خارق‌العاده‌اش را با خطوط صاف و گویی در مه رویایی نقاشی می‌کرد، در نقاشی‌های گرافیکی می‌توان وضوح و زاویه‌دار بودن را احساس کرد.

برای اولین بار، کوتور تجربیات نقاشی و گرافیک خود را در دو نمایشگاه در بلژیک در سال 1993 به عموم مردم نشان داد. از آن زمان، آثار او بارها در مکان های هنری مختلف در سراسر جهان به نمایش درآمده است. آثار ویاچسلاو زایتسف در مجموعه گالری ترتیاکوف (مسکو)، موزه پرادو (مادرید)، گالری هنر مدرن (ورشو) و همچنین در مجموعه‌های خصوصی موجود است.

در سال 2021، نمایشگاه او در موزه مسکو “مجموعه” برگزار شد که هم مدل ها و طرح های او و هم نقاشی ها، شعرها و عکس های او را نشان می داد. بله زایتسف هم نوشت. استعداد شاعری در او پس از مرگ مادرش، زمانی که او بیش از 40 سال داشت، کشف شد.

میرم تو تنهایی

در را باز می کنم، عجله می کنم

یک لامپ تابش گرما روشن کنید.

جریان پرتوهایش شتاب می گیرد

مرا گرم کن و آرامم کن

ولی میدونم چقدر سخته

برای من سخت است، انگار برای دیگران هم همینطور است.

اما یکی، دیگری، تنهایی روح من

فقط در خارج قابل درک است.

برو، من دوباره تنها می مانم –

و دوباره همه چیز.

در آن نمایشگاه در سال 2021، ویاچسلاو زایتسف اعلام کرد که رویای افتتاح یک موزه مردمی آثار خود را دارد و شروع به جمع آوری کمک کرد. به نظر می رسد که او خانه کابلوکوو را با این امید که رویایش محقق شود، تجهیز کرد. در واقع، این یک نمایشگاه آماده است: فضای داخلی در سه رنگ – سفید، قرمز و سیاه طراحی شده است که بر سبک کوتوریر غالب است. مانکن‌ها لباس‌هایی می‌پوشند که زایتسف در موزه‌ها نشان می‌داد. دیوارها با نقاشی ها و عکس های نویسنده تزئین شده است.

سال گذشته، ویاچسلاو زایتسف، به افتخار صدمین سالگرد کارتیه، فروش نقاشی‌های خود را که در روزهای همه‌گیری نقاشی شده بود، ترتیب داد. قیمت ها از 600 هزار روبل شروع شد ، اما در آن زمان حتی یک نفر فروخته نشد. اما آثار گرافیکی و تصویری او در بازار هنر به فروش می رسد.

بنابراین، در سال 2001، در حراج ساتبی، یک پاستل کوچک به نام “کلاهی با میوه، یا یک کابوس اروتیک” (48 * 63 سانتی متر) زیر چکش رفت – به قیمت 6809 پوند (یعنی بیش از 600 هزار روبل).

در سال 2009، یک نقاشی برهنه با جوهر در مک‌دوگال به قیمت 4408 پوند فروخته شد و از سال 2019 تا 2021، چندین فروش در حراج‌های مختلف روسیه ثبت شد.

به عنوان مثال، یک پرتره آبرنگ از آلا پوگاچوا (دهه 1980) به قیمت 10 هزار روبل فروخته شد و یک قلم نمدی نقاشی “سه لطف” که دختران برهنه را به تصویر می کشد به قیمت 22 هزار روبل فروخته شد. از نظر بازار هنر قیمت ها متوسط ​​است.

کارشناسان بر این باورند که نام یک طراح مد مشهور نقش خود را در فروش داشته است، زیرا فروش به صورت تصادفی و خودجوش بوده است. اما چه کسی می‌داند که پس از خروج گرایش‌دهنده از زندگی، اوضاع چگونه پیش خواهد رفت: بازار هنر به گونه‌ای مرتب شده است، پس از مرگ استاد، قیمت آثار او همواره افزایش می‌یابد.

و اگر بستگان به خوبی میراث او را مدیریت کنند، شاید رویای ویاچسلاو زایتسف محقق شود. در حالی که آماده اظهار نظر نیستند. در مراسم تشییع جنازه ، نه پسر یگور و نه نوه ماریا کلمه ای به خبرنگاران نگفتند.

با این حال ، ویاچسلاو زایتسف قبلاً در تاریخ ثبت شده است – به عنوان یک طراح مد برجسته و هنرمند اصلی. او دیدگاه خاص خود را از زیبایی داشت که به طرق مختلف توسط جنبه های استعداد او منعکس می شد. اما تمام آثار زایتسف با نهایت صمیمیت خلق شده اند – چه مجموعه لباس های روسی، که در سال 1963 ایجاد شد، که اعتراضی به مد کسل کننده شوروی شد و 25 سال بعد در پاریس پیروزمندانه نمایش داده شد، یا نقاشی “با دسترسی” به دنیای اختری».

شاید زمان کشف جنبه ای کمتر شناخته شده از آثار ویاچسلاو میخایلوویچ هنوز فرا برسد.