این نمایشگاه صفحات کمتر شناخته شده ای از هنر روسیه را باز می کند

موزه روبلف نمایشگاهی از شمایل هایی را ارائه کرد که 40 سال پیش از نظر تاریخ هنر ارزشمند تلقی نمی شدند و اکنون مجموعه داران به دنبال چنین آثاری هستند. هنر نو در هنر مذهبی پدیده ای قابل توجه و کاملاً درک نشده است، عمدتاً به این دلیل که این سبک نخبه گرایانه در زمان شوروی به عنوان یادگاری از گذشته بورژوازی تلقی می شد. با این حال، پروژه ارائه شده نه تنها هنر دینی این گرایش را برای اولین بار نشان می دهد، بلکه پیوندهای آن را با گرایش های بعدی هنر نیز آشکار می کند. یکی از متصدیان نمایشگاه، مدیر موزه روبلوف، میخائیل میندلین، مطمئن است که جلوه های آن را می توان در ساخت گرایی یافت.

پس زمینه این نمایشگاه دو رنگ زرد و مشکی است که نمادی از نور الهی و نبود آن در شمایل نگاری است. در مقابل، هنر ارتدکس و هنر سکولار در اینجا ترکیب شده اند. هنر نو در اواخر قرن 19 و 20 دقیقاً از هنر سکولار به نقاشی شمایل آمد. جلوه عجیب و نمادین سرنوشت در این وجود دارد، زیرا در آن زمان بسیاری از آثار نقاشی شمایل دوباره کشف شد که تأثیر خود را بر انقلاب در هنر گذاشت، به ظاهر دور از مذهب. اعتقاد بر این است که تثلیث تاریک روبلوف، که در آغاز قرن بیستم از دوده قدیمی پاک شده بود، به یکی از کاتالیزورهای ایجاد میدان سیاه توسط کازیمیر مالویچ تبدیل شد (تصادفی نیست که او در نمایشگاه 0.10 آن را آویزان کرد. نقاشی به عنوان یک نماد – در “گوشه قرمز”). همان مرمتگرانی که در آن زمان نمادهای نمادین را باز کردند، خود را نیز – به سبک آرت نوو – نقاشی کردند. در این نمایشگاه می توانید آثار واسیلی گوریانوف را بیابید که در سال 1904 به Trinity-Sergius Lavra رسید ، نماد روبلوف را از نمادین بیرون آورد ، آن را از دستمزد و لایه های متاخر رها کرد و در عین حال بخشی از نقاشی اصلی را برداشت. چیزی از تصاویر روبلف نیز در نمادهای نویسنده گوریانوف خوانده می شود. در اینجا “بانوی ما از کازان” نوشته شده در 1908-1917 است: بینی تراشی شده، چشمان بزرگ دلسوز، لب های نازک. تقریباً مانند تصاویر سلف بزرگ. اما لباس ها متفاوت نوشته شده اند – این مدرنیته خالص است. تمام ویژگی های سبک در اینجا وجود دارد – ترکیبی متناقض از قراردادهای تزئینی، تزئینی، چهره ها و چهره های “ترکیده شده” با وضوح مجسمه سازی، توجه به تفاوت های ظریف. با این حال، این مهمترین چیز در این سبک نیست.

– ژانا بلیک، یکی از متصدیان نمایشگاه، رئیس بخش معاینه موزه روبلوف، به MK می گوید – هنر نو با ایجاد یک اثر روانی و یک تأثیر عاطفی مشخص می شود. – این تنها تصویر نیست که نقش بازی می کند، بلکه پس زمینه نیز نقش دارد. هنر نو از نقاشی سکولار به نقاشی شمایل آمد. در آن زمان، هنرمندان با وظیفه ایجاد یک نوع ملی روبرو بودند: مقدسین در پس زمینه طبیعت روسیه، با ظاهری اسلاوی، در لباس شاهزادگان روسی به تصویر کشیده شدند. شخصی با ورود به معبد باید با تصاویر به تصویر کشیده شده احساس تعلق و خویشاوندی کند. بسیاری از هنرمندان مشهور در آن زمان سفارشات آیکون ها را دریافت کردند: به عنوان مثال، ایلیا رپین می توانست سال ها بوم های بزرگ خود را نقاشی کند و با ایجاد نمادها درآمد کسب کند.

با این حال، هنرمندان دیگر بیشترین تأثیر را در توسعه نقاشی نمادها در سبک آرت نوو داشتند – اینها میخائیل نستروف و ویکتور واسنتسف هستند. در مرکز نمایشگاه می توانید آثار کمتر شناخته شده نستروف را از چرخه افسانه ای او که به سرگیوس رادونژ اختصاص داده شده است، بیابید. اما علاوه بر “دید به پسر بارتولمیوس” و چندین اثر دیگر که برای همه از دوران مدرسه آشنا بود، این هنرمند آثار بسیار دیگری نیز به قدیس تقدیم کرد. نستروف در تصویر سرگیوس رادونژ اساس فرهنگ روسیه را دید. و حتی سالها پس از انقلاب که مذهب ممنوع شد، به نوشتن داستانهای ارتدکس با رنگ و بوی ملی ادامه داد. در این نمایشگاه می توانید چندین مورد از این نقاشی های کمیاب را که در دهه 1920 کشیده شده اند، بیابید.

ژانا بلیک می‌گوید: «میخائیل نستروف یکی از بنیان‌گذاران آرت نوو است، او از دهه 1880 در این سبک کار می‌کرد. – او در دهه 1930 در دولت جدید به کار خود به همین سبک ادامه داد. در اینجا کار سال 1926 است، جایی که نستروف پسر بارتولمیوس، عیسی مسیح و سرگیوس رادونژ را در طبیعت روستایی روسیه قرار می دهد. می‌توانیم در نمایشگاه آیکون‌هایی را پیدا کنیم که بوریس و گلب را به یک سبک و در زمینه‌ای مشابه به تصویر می‌کشند که نشان‌دهنده تأثیر نقاشی نستروف است. و در اینجا نقاشی “سه سوار سفید پوش” است که اپیزودی از زندگی سنت سرگیوس را نشان می دهد، زمانی که در حین محاصره Trinity-Sergius Lavra توسط مداخله جویان لهستانی، او سه دانش آموز را برای کمک می فرستد. این لحظه با جزئیات در زندگی توصیف شده است، حتی رنگ اسب ها نیز مشخص شده است – یکی سیاه و دو قهوه ای. اما نستروف آنها را با رنگ سفید می نویسد، انگار که بر فراز مه پرواز می کنند تا خلق و خوی عاطفی مناسبی ایجاد کند و فضای معجزه را منتقل کند. اگرچه برای هنر مسیحی پیروی دقیق از متن زندگی مهم است.

این تکنیک ها نیز توسط نقاشان آیکون پذیرفته شده است. در این نمایشگاه می توانید آثاری که توسط راهبان و هنرمندان حرفه ای نوشته شده اند را با هم مقایسه کنید و وجوه مشترک زیادی بین آنها بیابید. اما Art Nouveau نه تنها در ویژگی های زیبا، بلکه در طراحی تزئینی آیکون ها ظاهر می شود. حقوق ها توسط استادان هنر و صنایع دستی ساخته می شود – و در سراسر جهان به رسمیت شناخته می شوند.

میخائیل میندلین، مدیر موزه روبلوف، یکی دیگر از متصدیان نمایشگاه، به MK می گوید: «نقد هنر شوروی با زیبایی شناسی مدرن با تحقیر برخورد کرد. – مدرن یک سبک بورژوازی منحط در نظر گرفته می شد. گاهی می گفتند این هنر بالاترین سلیقه نیست که انصاف نیست. اما در دوران پس از فروپاشی شوروی، بسیاری از محققان مانند اوگنیا کیریچنکو یا دیمیتری سارابیانوف به این مشکل روی آوردند و این جهت را دوباره کشف کردند. ما مجموعه ای قانع کننده از آثار به سبک آرت نو را ارائه می دهیم – نه تنها شمایل نگاری، بلکه هنرها و صنایع دستی و نقاشی. پیدا کردن این همه بنا سخت بود. مدرن یک سبک مصنوعی است که سبک‌های دوران و روندهای گذشته، از هنر رئالیستی گرفته تا هنر مصر باستان و شرقی را جذب کرده است. هنر نو شامل تاریخ گرایی، نمادگرایی، نئوگوتیک بود و تا حد زیادی در قلب روندهای بعدی قرار داشت. برای مثال، در معماری ساخت‌گرا، که بر اساس عدم تقارن نیز ساخته شده است، خود را نشان می‌دهد.