اولین فیلم کوتاه او درباره یک ستاره هالیوود، رویاهای رودولفو والنتینو، در سال 2006 در قبرستان هالیوود به نمایش درآمد. صفحه نمایش سپس به عنوان دیوار مقبره کلیسای جامع، جایی که بازیگر در آن دفن شده است، عمل کرد.
بر اساس یک فیلم کوچک، فیلم کامل “زندگی خاموش: داستان یک زن سیاه پوش” متولد شد. کار روی آن تقریباً 15 سال به طول انجامید. نسخه متوسط یک ساعته «مرگ شیخ» در جشنواره بین المللی فیلم مسکو در سال 2017 به نمایش درآمد و توسط فرانکو نرو بازیگر ایتالیایی-آمریکایی ارائه شد و سپس با MK مصاحبه کرد. اولین نمایش با حضور والدین ولاد برگزار شد. او خودش سال ها بود که در روسیه نبود. این پدر بود که عشق به سینما را به پسرش القا کرد و او را با آثار رودولفو والنتینو آشنا کرد و مجموعه ای از فیلم های صامت را به او هدیه داد. او اولین کسی بود که توجه را به شباهت پرتره ولاد و والنتینو جلب کرد. کوزلوف در کودکی حوله‌ای را دور سرش می‌بست، درست مانند فیلم‌هایی که درباره شیخ با والنتینو بود.
ولاد می‌گوید: «حتی نمی‌توانستم تصور کنم که طی چند دهه نه تنها در هالیوود نقش رودولفو را بازی کنم، بلکه لباس او را از فیلم «پسر شیخ» امتحان کنم. او رویای رفتن به هالیوود، تبدیل شدن به یک ستاره را در سر داشت که همکلاسی هایش را سرگرم کرد. چگونه می توان باور کرد که یک پسر لکنت زبان می تواند بازیگر شود … و ولاد به متخصص انستیتو مغز رسید تا با روش های غیر استاندارد بیماری خود را درمان کند. در سن 25 سالگی بدون پول، بدون ارتباط و بدون دانش انگلیسی به هالیوود رفت. او ظروف می شست، به عنوان لوله کش کار می کرد، در کارهای اضافی بازی می کرد و به نوعی رابرت دنیرو را متقاعد کرد که نقش کوچکی در فیلم The Good Shepherd به او بدهد. به گفته ولاد، دنیرو نیز متوجه شباهت او به والنتینو شد، توصیه کرد منتظر معجزه نباشید و خود فیلم را بسازید. همه اینها باورنکردنی به نظر می رسد.
فرانکو نرو در مصاحبه ما گفت که چگونه با ولاد در سال 2013 ملاقات کرد، زمانی که او جانگوی رها شده از کوئنتین تارانتینو را به هالیوود ارائه کرد. ولاد مواد فیلمش را به او نشان داد و به او پیشنهاد کرد روح والنتینو را بازی کند. این به این دلیل بود که نرو در سال 1975 نقش رودولفو را در یک فیلم تلویزیونی ایتالیایی بازی کرد.
از همان ابتدای کار اتفاقات عرفانی شروع شد. علاوه بر شباهت پرتره به قهرمان خود، برای ولاد مهم بود که هر دوی آنها مهاجر بودند و برای تسخیر هالیوود رفتند. یک مرد بی توصیف، والنتینو آینده چه بود، از ایتالیا آمد. این دقیقاً همان چیزی است که ما او را در زندگی خاموش می بینیم. او اعلام می کند که در سرزمین خود تنگ است. او به همسرش می گوید: «من یک دهقان ساده ایتالیایی روستایی هستم. تصادف دیگر نام معشوق است، برای هر دو ناتاشا بود. وقتی ولاد بیماری والنتینو را بازی کرد، خودش به شدت بیمار شد و خود را در آستانه مرگ و زندگی یافت.
ولاد کوزلوف می گوید: «فیلم بازتابی از زندگی واقعی من شد. – دو هفته بعد از فیلمبرداری صحنه در اتاق عمل، خود من در بیمارستان بستری شدم و نزدیک به مرگ بودم. بهبودی من تقریباً پنج سال طول کشید. زندگی خاموش تقریباً 15 سال در حال تولید بود. به دلیل دو عمل، وزنم زیاد شد و دیگر نتوانستم والنتینو بازی کنم. این ایده وجود داشت که زندگی قهرمان را به چند مرحله تقسیم کنیم، جایی که بازیگران مختلفی بازی کردند. ابتدا پسر 10 ساله (دانهام استوارت) در صحنه آغازین با ایزابلا روسلینی، سپس رودولفوی 18 ساله (دالتون سیر). والنتینو که از آب و آتش گذشت قبلاً توسط من بازی شده بود. من در مورد مرگ زودهنگام رودولف والنتینو تحقیق کردم، مواد منحصر به فردی پیدا کردم که به من اجازه داد داستانی را تعریف کنم که هیچ کس نمی دانست.
والنتینو جوانی طوفانی داشت. او تجربه اغواگری خود را به صفحه نمایش منتقل کرد و به اولین نماد جنسی مرد جهان تبدیل شد، اما برای این کار تلافی شد. عاشق بزرگ روی صفحه نمایش در زندگی نتوانست معشوق خود ناتاشا رامبووا را راضی کند. هنگامی که استودیو او را از دخالت در حرفه شوهرش منع کرد، او را ترک کرد. والنتینو به شدت برای غلبه بر این بیماری قرص می نوشید، اما استفاده از داروها منجر به زخم و مرگ زودرس شد. این پروژه نوعی ترکیبی است که صامت و صدا، سیاه و سفید و رنگی، داستانی و مستند را با هم ترکیب می کند.
نقش مادر والنتینو را ایزابلا روسلینی، ستاره ایتالیایی، دختر اینگرید برگمن، بازیگر سوئدی و روبرتو روسلینی، کارگردان ایتالیایی، ایفا کرد. او چندین گذرگاه زیبا در کنار دریا دارد. او مانند یک سراب است – برای یک لحظه ظاهر می شود و ناپدید می شود. ولاد توضیح می دهد: «ظاهر ایزابلا روسلینی به عنوان مادر والنتینو نیز بازتابی از مادرم بود که تقریباً 20 سال بود او را ندیده بودم.
زندگی خاموش نه تنها در قبرستان هالیوود، بلکه در سینمای افسانه ای چین فیلمبرداری شد، جایی که والنتینو در سال 1926 آخرین فیلم خود، پسر شیخ را ارائه کرد. گودال ارکستر در فیلم کوزلوف به نظر دو واقعیت را از هم جدا می کند. روح والنتینو در غرفه ها زندگی می کند و روی پرده تمام زندگی بازیگر مانند یک فیلم می چرخد.
فیلمنامه را ولاد کوزلوف به همراه ناتالیا دار و کسنیا ژارووا نوشته اند که در فیلم های دیگری نیز با او کار کرده اند. ناتالیا همچنین طراح تولید فیلم Silent Life شد و Ksenia نقش همسر والنتینو، بالرین ناتاشا رامبووا را بازی کرد. بازیگر یگور پازنکو نیز در میان تهیه کنندگان این پروژه ظاهر می شود.
در ابتدا بازیگر بریتانیایی و همسر فرانکو نرو ونسا ردگریو به نقش زن سیاه پوش دعوت شد اما به دلایلی نتوانست در این پروژه شرکت کند. نقش قهرمان اسرارآمیز را در نهایت تری مور، ستاره هالیوود دهه های 1940 و 50، نامزد اسکار، ایفا کرد که به افتخار او یک ستاره نامی در پیاده روی مشاهیر هالیوود افتتاح شد. در 92 سالگی مجبور شد تقریباً 60 صفحه متن یاد بگیرد.
چهره بانوی مرموز با حجابی پنهان شده است. برای بیش از 70 سال متوالی، او با یک گل رز قرمز در روز مرگ والنتینو در قبرستان هالیوود می آید. و حالا هفتاد و سومین سالگرد درگذشت او مانند یک روح است. هیچ کس جرات نمی کند به او نزدیک شود، به جز مرد جوان پل، که به عنوان بخشی از گروه فیلمبرداری، در حال کار بر روی یک مستند درباره ستارگان هالیوود قدیمی است. و غریبه ناگهان صحبت می کند و می گوید که چگونه در سال 1926 به عنوان نظافتچی در بیمارستانی در نیویورک کار می کرد ، جایی که والنتینو تقریباً بی جان در آنجا برده شد. او خواهد گفت که چه چیزی نبود. تخیل محض.
هزاران طرفدار برای والنتینو دیوانه شدند. در نقاشی کوزلوف، آنها با نگاه کردن به صفحه، فریاد می زنند: “شیخ، مرا با خود ببر.” و او نتوانست به عمل متقابل همسر خود دست یابد. به دلیل سیفلیس غیر قابل درمان در آن زمان، صمیمیت با یک زن غیرممکن بود.
پس از انجام تحقیقات، ولاد متوجه شد که والنتینو یک ژیگولو بود، با زنان مختلفی ملاقات کرد، به پیرزن ها خدمت کرد. یکی از مشتریان او، شاگرد استانیسلاوسکی، آلا نازیموا بود که بعدها سرنوشت بازیگری او را رقم زد. نقش او را شریلین فن، که از سریال تلویزیونی Twin Peaks می شناسیم، بازی کرد. یک عبارت خنده دار از لبان قهرمان او شنیده می شود: “همانطور که معلم من استانیسلاوسکی گفت …”. رودولفوی جوان در پاسخ خواهد پرسید: استانیسلاوسکی کیست؟
نازیمووا صاحب کلماتی است که تقاضای والنتینو را توضیح می دهد: “مردان سفید پوست قبلاً فراموش کرده اند که چگونه از زنان مراقبت کنند. و زنان عاشقانه می خواهند.” ایتالیایی ها در آن زمان به دسته مردان سفیدپوست تعلق نداشتند. او تاریک است، ایتالیایی. چگونه او را در کنار یک زن سفید پوست تصور می کنید، “یکی از تهیه کنندگان نازیمووا در زندگی خاموش می گوید.
والنتینو در 23 اوت 1926 بر اثر پریتونیت درگذشت. مرگ زودهنگام او آمریکا را شوکه کرد. برخی از هواداران خود را کشتند. این فیلم شامل داستانی از مراسم خاکسپاری بود که با ازدحام و جراحات همراه بود. والنتینو فقط 31 سال داشت. پزشکان حمله زخم را با آپاندیسیت اشتباه گرفتند. هنوز آنتی بیوتیکی وجود نداشت. و قرص های جدید ضد سفلیس به قولی که در فیلم می گویند یک عارضه جانبی داد.
اکنون ولاد کوزلوف در حال کار بر روی یک فیلم زندگی نامه ای و یک مینی سریال “لخا” درباره پسر جوانی است که در دهه 90 برای کار به آرژانتین رفت. قهرمان او با پای پیاده از قاره آمریکای جنوبی عبور کرد تا به ایالات متحده برسد.
