– تابستان گذشته ، به طور طبیعی در اودسا. ما در رستوران دوست مشترکمان Savva Lipkin آشنا شدیم. Savva صاحب چندین رستوران شگفت انگیز اودسا است ، اما اصلی ترین آنها Dacha نام دارد. وقتی به دوستانش زنگ زد ، گفت: “به داچا بیا ، من آشپزی می کنم.” او خودش برای ما آشپزی کرد.

و ما با میخال میخالیچ نشستیم ، شام خوردیم ، صحبت کردیم ، و مردم آمدند و خواستند کتاب او را امضا کنند. او به طرز حیرت انگیزی درباره زندگی اظهار نظر کرد. بدون اظهار نظر او ، زندگی کاملاً متفاوتی بود. آنها حاوی هوا ، حجم ، کنایه ، دریا هستند. من از سرنوشت سپاسگزارم که با او ، با چنین افرادی زیاد صحبت کردم.

دو روز پیش ، نویسنده فوق العاده اودسایی ، آرکادی لووف در نیویورک درگذشت. او کتاب فوق العاده ای داشت “خورشید بزرگ اودسا”. و من ، که از عزیمت وی ​​آگاه شدم ، نوشتم: “یکی از پرتوهای تابناک خورشید بزرگ اودسا خاموش شد.” بنابراین ، اگر لووف پرتویی باشد ، ژوانتسکی خورشید اودسا است. و آن خورشید تاریک شد.

او خاص ، خاص است. به یاد می آورم که چگونه او پس از بازسازی به افتتاحیه تئاتر ما در تروبا رفت. او هر 15 دقیقه با من تماس می گرفت. “جوزف ، باید بریم یا نه؟” “چرا ، ما بدون تو شروع نخواهیم کرد” “خوب ، من می روم.” و دوباره پانزده دقیقه بعد: “رفتن یا نرفتن”. این گفتگو برای من بسیار رساتر و هنری تر از آمدن وی یا نبودن او بود. نمیتوانم صحبت کنم. اشکها خودشان جاری می شوند.

مقاله “مرگ میخائیل ژوانتسکی از ارتباط با ویروس کرونا رد شد” را بخوانید