همانطور که مشخص شد، این نمایشگاه به عنوان بخشی از گشت و گذار در سالن های مرکز مرمت و ذخیره سازی ارمیتاژ دولتی “دهکده قدیمی” که در قسمتی دورافتاده سن پترزبورگ واقع شده است، برگزار می شود.

در نزدیکی ایستگاه متروی Staraya Derevnya به همین نام، یک ساختمان مدرن شیک وجود دارد که معماری خود را تحت تاثیر قرار می دهد. با طراحی، بلافاصله مشخص می شود که مربوط به هنر است – قطعات بزرگ شده از هنر صخره ای مردم باستان بر روی نما ساخته شده است.

در ورودی، وقتی می فهمم که نمایشگاه آثار زایتسف را فقط می توان در طول یک گشت و گذار در کل ساختمان مرکز دید، کمی ناراحت می شوم – زمان زیادی نیست، بالاخره من در یک سفر کاری هستم .. .

اما تصمیم به سرعت گرفته شد و اکنون، به عنوان بخشی از یک گروه، به اتاق انبار می روم. چند دقیقه بعد، ناامیدی با لذت کامل جایگزین می شود که فقط از سالنی به سالن دیگر رشد می کند. ساعت امپراتوری با صدای زنگ و زنگ خود مجذوب خود می شود: دیوار، کف، میز – آنها با زحمت توسط 10 استاد مرمت کننده هرمیتاژ برای عموم بازسازی شدند. چادر شرقی واقعی، که توسط سلطان ترکیه سه سال قبل از پایان سلطنت او به کاترین دوم اهدا شد، تخیل را متحیر می کند – مهمانان سفر این فرصت را دارند که برای استراحت در داخل این چادر بمانند.

و تالارهایی که کمد لباس پیتر اول در آن ارائه شده است فوق‌العاده‌ترین تأثیر را بر جای می‌گذارد. چیزی که در مورد آنها منحصر به فرد است این است که همه آنها به نظر می‌رسند که تازه از کمد آویزان شده‌اند – طبق آداب، تزار همان کت و شلوار را پوشیده است. یک تا سه بار

اما پیتر، به عنوان یک مستبد واقعی، به آداب معاشرت اهمیتی نمی داد، و از جمله ما می بینیم که کت و شلوار کاردستی هلندی فرسوده، شنل شکار و کتانی کاپیتان را می بینیم. لباس مجلسی مجلل پیتر بزرگ به نظر می رسد – از این گذشته ، همانطور که می دانید ، پادشاه قد 2 متر و 4 سانتی متر داشت.

کفش های پادشاه پشت شیشه جایگاه 40 و نیم است و آن طور که اغلب فرض می شود 38 نیست. اما هنوز برای چنین رشدی، هر دوی این اندازه ها، البته، بسیار کوچک هستند.

تصور اینکه چگونه تزار پیتر، طبق داستان های معاصران خود، چگونه در چنین کفش هایی به سرعت حرکت می کرد، دشوار است. به هر حال، کلیشه دیگری در مورد تزار در حال رد شدن است: تصویر او در سینما اغلب در یک کلاه خروس اروپایی آن زمان ارائه می شود. اما معلوم شد که تزار پیتر چنین کلاه هایی را دوست نداشت، او “کلاه های گرد کوچک با برگردان را ترجیح می داد تا بتوانید خود را از باد دریا و آفتاب سوزان محافظت کنید.”

و اکنون، سرانجام، به هدف بازدید خود نزدیک می شوم – سالنی با آثار زایتسف و یوداشکین. لباس ولنتاین توسط یک نشان داده شده است – این لباس معروف “نیمه برهنه” است، شاهکاری از توری شفاف سیاه. یک کت همرنگ پوست زیر آن پوشیده شده است. هنگام پوشیدن چنین لباسی، قابل توجه است که رنگ پوست زیر پارچه توری نازک باید با رنگ پارچه دامن ترکیب شود. زیر توری مشکی جلوه بدن برهنه را می دهد. موثر اما تحریک کننده.

در انتظار به سمت غرفه های زایتسف می روم و … از سخنان راهنما تعجب می کنم: “اولین لباس متعلق به مجموعه طاعون است که در اواسط دهه 1990 منتشر شد.” اما من در خانه مد کار می کردم و این مجموعه را به خوبی به یاد دارم – چقدر با بقیه آن تضاد شدید داشت، مجموعه های کلاسیک که زیبایی یک زن را تجلیل می کند! «طاعون» رنگ‌های پرمدعا، خطوط شکسته، به معنای واقعی کلمه پاره‌شده لبه‌های لباس، آرایش عجیب و غریب است… کت و شلوار ظریفی که دیده می‌شود بیشتر مطابق با کت و شلوارهای مشابه از مجموعه «وسوسه» بود که یک سال بعد منتشر شد.

برای روشن شدن موضوع، به نینا تاراسووا، متصدی مجموعه‌های موزه دولتی ارمیتاژ و متصدی نمایشگاه آثار هنرمندان بزرگ ما مراجعه کردم. در اینجا چیزی است که او گفت:

– مجموعه “طاعون” در ابتدا به دلیل نامش مورد توجه قرار گرفت. در نمایشگاه 2016 از “طاعون” فقط این گروه وجود داشت که در Staraya Derevnya دیدید. وقتی از ویاچسلاو میخائیلوویچ پرسیدم که چرا این مجموعه نامگذاری شده است، او با طفره رفتن پاسخ داد: “بله، اینطور بود” و وارد جزئیات نشد. سپس ما یک نصب بسیار پیچیده و بسیار کوتاه (از نظر زمانی) از نمایشگاه داشتیم و نه قدرت و نه دقایق اضافی برای گفتگو داشتیم. اکنون متاسفم که بسیاری از سوالات بی پاسخ مانده اند …

راهنما “MK”: در سال 2016 نمایشگاه “ویاچسلاو زایتسف در ارمیتاژ” در سن پترزبورگ با موفقیت بزرگ برگزار شد. این اولین نمایشگاه یک طراح مدرن روسی بود (پیش از آن، فقط آثار نادژدا لامانوا، “تامین کننده دربار اعلیحضرت امپراتوری”، نادژدا لامانوا، در هرمیتاژ در سال 2002 به نمایش گذاشته شد).

همه چیز در کمتر از 48 ساعت انجام شد. ترمیم کنندگان پارچه، کارمندان اداره فرهنگ روسیه، داوطلبان ارمیتاژ در نصب شرکت کردند. دانشجویان و معلمان دانشگاه صنعتی و طراحی صنعتی به آنها کمک کردند. در کمترین زمان ممکن، کار عظیمی برای قرار دادن نمایشگاه انجام شد. به نظر من فقط یک نفر در این دو روز نگران نتیجه پرونده نبود: خود ویاچسلاو میخایلوویچ. او تکرار کرد: “نینوچکا، نگران نباش، همه چیز خوب خواهد شد.”

او اغلب روی صندلی راحتی می‌نشست تا استراحت کند (حتی در آن زمان احساس خوبی نداشت)، اما اگر کارمندان ارمیتاژ برای خوشامدگویی به استاد یا عکس گرفتن با او به سالن می‌آمدند (و اینها تمام هیئت‌ها بودند)، هیچ‌کس نبود. رد. علاوه بر این ، ویاچسلاو میخائیلوویچ بلند شد ، خود را کشید ، قاطعانه عصایش را از قاب خارج کرد و لبخند معروف خود را لبخند زد. فرد بسیار روشن و آفتابی.

این نمایشگاه مقیاس شخصیت ویاچسلاو زایتسف را به نمایش گذاشت. مشخص شد که او یک انقلاب واقعی در مد شوروی و روسیه ایجاد کرد! سپس من و زایتسف توافق کردیم که در پایان نمایشگاه او لباس هایی را به مجموعه ارمیتاژ ایالتی اهدا کند که به بهترین وجه نشان دهنده ویژگی های کار او باشد.

این لباس‌ها در 12 مه در سالن افتتاحیه نمایشگاه به یاد طراحان برجسته مد بسیار چشمگیر به نظر می‌رسیدند. اما راهی برای ترک آنها وجود نداشت: نور بیش از حد، پیش نویس های اجتناب ناپذیر محوطه ورودی، عدم وجود شرایط لازم برای نگهداری کت و شلوار از نظر دما و رطوبت وجود داشت. بنابراین در پشت شیشه، در کنار مجسمه و در پس زمینه ملیله های فرانسوی قرن هجدهم، لباس های ویاچسلاو میخایلوویچ و والنتین آبراموویچ بسیار راحت هستند. و من به عنوان متولی این مجموعه احساس آرامش می کنم … بالاخره میراث طراحان مد باید برای فرهنگ هنری ملی و جهانی حفظ شود …

و ما، کارمندان سابق خانه مد، این را به یاد آوردیم: در همان ابتدای مجموعه طاعون، سه کت و شلوار “سنتی” زایتسف دوخته شد. و ظاهراً فقط یکی از آنها در ارمیتاژ ارائه شده است، رنگ دارچینی با روبان های ساتن مشکی. و سپس ویاچسلاو میخائیلوویچ ناگهان از چیزی الهام گرفت و در حال حرکت این مفهوم را به یک مفهوم ترسناک، منحط، ظالمانه و برای او بسیار نامشخص تغییر داد. بنابراین از درون به نظرمان رسید. در حال حاضر مجموعه بعدی، “وسوسه”، ظرافت و لطافت شبح معروف Zaitsev را به تریبون بازگرداند.