شاید سرگئی لوکیاننکو مشهورترین نویسنده علمی تخیلی مدرن روسیه در 11 آوریل 55 ساله شد. Moskovsky Komsomolets بیش از یک بار در مورد موضوعات جدی با نویسنده جهان دوزوروف و سایر پرفروش‌ها صحبت کرد: آنها در مورد بیماری همه گیر و در مورد سیاست جهانی و آینده ادبیات روسیه صحبت کردند. بنابراین، مصاحبه “سالگرد” مانند یک گفتگوی میز، بیهوده تر و محرمانه تر بود.
– سرگئی واسیلیویچ، در نسخه جدید برنامه درسی مدرسه در ادبیات، داستان شما “پسر و تاریکی” در فهرست آثار مورد مطالعه در کلاس ششم گنجانده شده است. وقتی خودت پشت میز مدرسه نشسته بودی خوابش را دیدی؟
– اولاً وقتی در مدرسه بودم، اصلاً فکر نمی کردم نویسنده شوم. و ثانیاً گنجاندن در برنامه شمشیر دولبه است، زیرا آثاری که در مدرسه مطالعه می شود برای بچه ها یک وظیفه می شود نه لذت. بنابراین من در مورد آن احساس مثبت خاصی ندارم. اما اگر آن را می خوانند، چرا که نه.
مدرسه زمانی است که باید ادبیات کلاسیک را کشف کنید، اما ما می‌دانیم که همه آثار برای یک نوجوان جالب نیستند، همه در سنین پایین قابل دسترسی نیستند. اما آنها پایه خاصی را ایجاد می کنند که بدون آن حتی ادبیات سرگرمی قابل درک نیست.
– و با این حال – در مورد رویاهای مدرسه شخصی شما.
– آرزو داشتم کارگردان فیلم شوم و داستان علمی تخیلی بسازم. این اتفاق نیفتاد، اما هنوز هم توانسته است در جایی نزدیک باشد.
– چند مورد در تاریخ وجود دارد که نویسندگان رهبران کشور شدند. اگر سرگئی لوکیاننکو به عنوان رئیس جمهور روسیه انتخاب شود، اولین حکم او چه خواهد بود؟
– من به سادگی چنین گزینه ای را در نظر نمی گیرم ، زیرا کاملاً متقاعد شده ام که نویسنده حرفه ای نیست که باید با آن وارد سیاست شوید و حتی بیشتر از آن به بالاترین موقعیت ها ارتقا پیدا کنید. با این حال، نویسنده در مورد آنچه اتفاق می افتد بسیار طولانی تر از آنچه انتظار می رود تأمل می کند، او به همه چیز با مشکل خاصی واکنش نشان می دهد. سیاستمداران باید کارآمدتر باشند.
اما من می خواهم حکمی برای تغییر نظام آموزشی ما صادر کنم. به نظر من بسیاری از عناصر صحیح آموزش شوروی را از دست داده ایم. هیچ کس استدلال نمی کند که نیاز به اصلاحات جدی دارد. اما امروزه آموزش جهانی بودن و اهمیت خود را به طور کلی از دست داده است. سرگئی فورسنکو، دستیار رئیس جمهور در امور علمی، زمانی با نگاهی کاملاً معصومانه به دوربین گفت که وظیفه آموزش مدرن رشد مصرف کننده واجد شرایط است. در مورد این رویکرد چه می توان گفت؟ اگر ما فقط در مورد بقای کشور صحبت می کنیم، خوب است، اما اگر می خواهیم روسیه زندگی کند، توسعه یابد، مردم آن را دوست داشته باشند و به نفع آن کار کنند، ما هنوز نیاز به رشد شهروندان داریم، نه مصرف کنندگان.
– احتمالاً فیلم انگلیسی “دیروز” را به یاد دارید که قهرمان آن تنها ساکن کره زمین بود که آهنگ های بیتلز را فراموش نکرد و توانست ضربات “سوسک ها” را “مصاحب” کند. اگر این فرصت را داشتید که نام هر شاهکاری از آثار کلاسیک جهان را “خراش دهید”، خودتان چه کتابی می ساختید؟
– سوال خیلی بی رحمانه است، این نشان می دهد که من نام کتاب مورد علاقه ام را می گذارم. و برداشتن کتاب مورد علاقه خود به معنای دور کردن آن از نویسنده مورد علاقه خود است که این یک عدم صداقت بزرگ است. بنابراین، من چیزی را تصاحب نکردم و اگر معلوم شود که همه کتاب خاصی را فراموش کرده‌اند و فقط من می‌توانم آن را بازآفرینی کنم، آن را با نام مستعار منطبق با نام نویسنده منتشر می‌کنم و به صورت ناشناس در وب می‌فرستم.
پس بیایید وانمود کنیم که شما الی هستید و سعی می‌کنید با یک کتاب راه خود را در سرزمین بایر دنیای پساآخرالزمانی طی کنید. چه نوع کتابی است؟
“اگر کتابهای فنی و کتابهای مرجع را نگیرید که مطمئناً در چنین دنیایی مورد نیاز است …
– اچ جی ولز «رمان‌ها، شعرها و آشغال‌های مشابه» را برای آینده نامناسب می‌دانست، اما با این حال من پیشنهاد می‌کنم داستان‌های تخیلی را نجات دهیم.
– من کتابی می گیرم که خیلی ضخیم نباشد – هرگز نمی دانی چقدر باید بروی. جورج مارتین پرواز می کند، لئو تولستوی با “جنگ و صلح” نیز. مثلاً سیاره مردم اگزوپری را می‌گیرم.
– در روز تولد، مرسوم است که برای مرد تولد چیزی آرزو کنیم، اما بیایید این سنت را آینه کنیم. چه آرزویی برای خوانندگان “MK” در سالگرد دارید؟
برای همه آرزوی آرامش، سلامتی، صبر دارم. و جهان، البته. دوست دارم فکر کردن را فراموش نکنم، خودم را توسعه دهم. در یک سری از روزها و رویدادها، مردم اغلب زمانی را برای خواندن یک کتاب خوب پیدا نمی کنند. خواندن محبوب ترین سرگرمی نیست. اما حداقل یک کتاب در ماه ارزش غلبه بر آن را دارد، زیرا این فکری ترین فعالیت است.
