هرکسی که به کنسرت پل مک کارتنی در میدان سرخ در 24 می 2003 آمد، می‌توانست حس قوی تعلق به یک رویداد تاریخی را در خود ایجاد کند. به نظر می رسید که فرصت دیدن همان مرد بیتلز به صورت زنده و شنیدن آهنگ هایی که میلیون ها نفر را دیوانه کرده بود، ما را با دنیای موسیقی بزرگی که در آن همه دوستداران موسیقی برادر و خواهر هستند، متحد کرد. بیست سال بعد، هم دنیا و هم صنعت به تکان دهنده ترین شکل تغییر کرده اند. با این حال، خاطره آن کنسرت برای مدت طولانی برای کسانی که به آن رسیده اند گرم خواهد شد. ZD در روز بیستمین سالگرد یک مکاشفه موسیقی باورنکردنی برای کل کشور و شهروندان بی‌تفاوت آن از نظر موسیقی، لحن دلنشینی را به خود جلب می‌کند.
تا سال 2003 ، روسیه قبلاً وارد مسیرهای تور بسیاری از ستارگان جهانی شده بود و حداقل طرفداران موسیقی متروپل می توانستند خود را افرادی بدانند که چیزی و کسی را دیده اند ، و این نیز نوستالژی را پنهان می کند – اما اکنون غمگین است. همچنین جشنی در خیابان بیتلز برگزار شد: در سال 1998، رینگو استار، در طول تور پس از انتشار آلبوم مرد عمودی، در مسکو و سن پترزبورگ اجرا کرد. اما، با تمام احترامی که برای درامر بیتلز قائلم، ذات هاله این گروه هنوز با نویسندگان جادوگران آنها – جان لنون مرتبط بود، اما او مدتها قبل از امکان تور ستارگان ” کشته شد. موسیقی مخرب غربی» در روسیه و البته سر پل مک کارتنی که در آن زمان خوب زندگی می کرد و خوشبختانه تا امروز ادامه دارد.
هرکسی که بخواهد کنسرت خود را سازماندهی کند به نوازندگانی با این بزرگی نمی رسد، اما در مورد مسکو برگ برنده ای به نام میدان سرخ وجود داشت. در سال 2003، پل در یک تور بود که نمایش هایی را در مکان های تاریخی مختلف به نمایش گذاشت. نادژدا سولویووا، برگزارکننده کنسرت مک کارتنی در مسکو، در مصاحبه با ZD می گوید، برای مثال، در رم، او درست در میدان شهر اجرا کرد. – البته، هم خود هنرمند و هم مدیرانش به روسیه علاقه نشان دادند، آنها می دانستند که بیتلز در اینجا بسیار محبوب است. و میدان سرخ کاملاً با مفهوم تور مطابقت دارد. اما از نظر لجستیکی، همه چیز بسیار دشوار بود و ما مدت ها به دنبال راه حلی برای سازماندهی آن بودیم.»
علاوه بر مشکل دشوار گنجاندن کنسرت مسکو در تور مک کارتنی (پایتخت روسیه هنوز کمی در حومه شهرهای اصلی تور اروپا قرار دارد و افزایش حرکت یک تیم چند صد نفره و همچنین هزاران تن تجهیزات، باعث می شود “بهترین شهر روی زمین” راحت ترین و سودآورترین مکان نباشد) باید برای نمایش بزرگ میدان سرخ تطبیق داده شود. موسیقی، از جمله راک، قبلاً در اینجا به صدا درآمد، اما مقیاس مشکلات این بار تا حدودی یادآور روبل در برابر پوند بود.
نادژدا سولوویوا به یاد می آورد: “همیشه هنگام اجرای کنسرت در مکانی که برای این کار مناسب نیست، مشکلاتی وجود دارد.” – در آن زمان، کلیسای جامع سنت باسیل در حال بازسازی بود، همه در داربست. و بی بی سی این نمایش را فیلمبرداری کرد، آنها یک فیلم کامل ساختند. و کلیسای جامع فقط پشت صحنه بود، بنابراین جنگل ها، البته، تصویر را خراب کردند. باید ترتیبی می دادم که داربست ها برداشته و سپس دوباره نصب شوند. اما هیچ چیز حل نشده ای به وجود نیامد. هر کسی یک انگیزه داشت. بسیاری از مردم برای مدت طولانی رویای این کنسرت را داشتند و می خواستند همه چیز خوب پیش برود.»
در پشت صحنه نمایش، شایعاتی از مقیاس چشمگیر و پوچ به سرعت در حال انباشته شدن بود. البته، سر پل باید برای یک مرد فوق ستاره، با درخواست های بسیار عجیب و غریب، پاس می داد. یک افسانه شهری کامل در بین مردم وجود داشت مبنی بر اینکه داخل لیموزینی که مک کارتنی در آن جابجا شده است باید صد در صد اکولوژیکی باشد که نشان دهنده دکترین گیاهخواری این نوازنده است. و حدس و گمان، با کمال تعجب، درست بود.
ما تقریباً دیوانه شده بودیم که چگونه روکش صندلی های چرمی معمولی را با چیز دیگری جایگزین کنیم، اما معلوم شد که هیچ کس به آن نیاز ندارد. نادژدا سولوویوا با خنده به یاد می آورد که پل با گروهش در اتوبوس رفت. رایدر از خود هنرمندان تشکیل نشده است، بنابراین همیشه چیزهایی وجود دارد که مدیریت برای نشان دادن اهمیت آنها می نویسد.
در طول مدتی که در مسکو سپری کرد، به نظر می‌رسد که سر پل کاملاً همه را مجذوب خود کرده است: عکاسان، روزنامه‌نگاران، رئیس‌جمهور در حین تماشاگران کرملین («ما یکدیگر را درک می‌کنیم، زیرا هر دو از طبقه کارگر هستند»، ستاره راک سپس نظرات خود را به اشتراک گذاشت. جلسه) و جمعیت عظیمی در دیوارهای کرملین جمع شدند. با این حال، برای هنرمندی با چنین تجربه‌ای، توانایی یک یا دو بار عاشق شدن خود کاملاً طبیعی است. و به همان اندازه بدیهی است که در پشت صحنه، سوپراستارها می توانند بسیار متفاوت باشند.
نادژدا به یاد می آورد: “به طور کلی ، آنها به نظر من افراد ساده ای می آمدند ، حداقل هیچ کس ستاره ای را نشان نداد.” – آنها تیم بسیار هماهنگی دارند که چندین سال است تغییر نکرده است، بنابراین همه کاملا یکدیگر را درک می کنند. یک تقسیم کار واضح، همه می دانند چه باید بکنند، هیچ کس فقط دور و بر خود نمی چرخد. در کشورهایی که صنعت به خوبی توسعه یافته است، تیم فنی برای هنرمندان از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است، بنابراین غیرممکن است که ستاره ای به تکنسین ها نگاه کند. به یاد دارم که در طول تور دایانا راس، تصادفی برای تکنسین او اتفاق افتاد: او از ناحیه سر آسیب دید و به موسسه اسکلیفوسوفسکی ختم شد. بنابراین دایانا به جای یک پذیرایی بسیار مهم به ملاقات او رفت. مک کارتنی نیز همین نگرش را نسبت به مردم دارد. همه کار خود را می دانند، بنابراین به سادگی هیچ داستان سرخ شده ای در پشت صحنه وجود نداشت. فقط زمانی که او و هدر (در آن زمان پل با هدر میلز، مدل و فعال اجتماعی بریتانیایی ازدواج کرده بود. – MK) کمی ترسیدیم و به تنهایی به دور مسکو رفتند.
کنسرت خود یک پیروزی برای دموکراسی واقعی راک اند رول بود. البته، مشتریان VIP و دارندگان بلیط ساده تر، احساس متفاوتی داشتند. برای مهمانان مهم در GUM، درست قبل از نمایش، مزارع توت فرنگی کرملین را با توت فرنگی و شامپاین ترتیب دادند. پیست رقص و گالری به نوشیدنی های معتدل تر و با هزینه شخصی خود بسنده کردند، اما موسیقی همه را برابر کرد.
بین اولین Hello Goodbye و آخرین اسپیک از گروهبان. گروه Pepper’s Lonely Hearts Club و The End – بیش از سه دوجین آهنگ، سه ساعت شادی مطلق و اشک های نوستالژیک. کسی آثار کلاسیک را در نظر گرفت (آنها در انبار بودند)، کسی چیزهای کمیاب مانند بهتر شدن یا ترک خانه را گرفت، کسی با تعجب تماشای میخائیل بویارسکی و دیمیتری دیبروف را از غرفه های نخبگان به طرف منطقه سرگرم کننده تماشا کرد …
یک سال بعد، مک کارتنی در سن پترزبورگ بازی خواهد کرد و سپس دوباره به مسکو باز خواهد گشت، اما میدان سرخ غرق در شادی مردمی و آهنگ های بیتل، خاطره ای باورنکردنی باقی خواهد ماند. گویی سعادت خوش بینانه در اطراف کرملین ریخته شده بود و این اطمینان وجود داشت که خوب ها قطعاً بر بدها پیروز خواهند شد. که صلح و عشق بسیار قوی تر از نفرت و جنگ است.
تیتر روزنامه:
بازگشت به اتحاد جماهیر شوروی
