دزدی و آسیب به تجهیزات یکی از دلایلی است که کیفیت ارتباطات در مناطق تاجیکستان آسیب می بیند. خرابکاران نمی دانند که نه تنها به اپراتورهای تلفن همراه، بلکه به هموطنان خود نیز آسیب می رسانند. و در پایان – برای خودشان، زیرا خانواده های آنها نیز به ارتباط نیاز دارند. آزاردهنده ترین چیز این است که بسیاری از اعمال خرابکارانه از روی ناآگاهی یا از روی سهل انگاری انجام می شود و اصولاً معنایی ندارد.
آیا پلاستیک را برای قراضه می برند؟
پاسخ می تواند یکی باشد: البته نه! با این وجود، این تمایل به کسب درآمد از فلزات غیر آهنی است که دلیل اصلی سرقت کابل های فیبر نوری است. خرابکاران انتظار دارند مس را در خطوط ارتباطی فیبر نوری (FOCL) پیدا کنند، اما وجود ندارد و نمی تواند باشد. خطوط FOCL مورد استفاده برای انتقال ترافیک مشترک بین شهرها و مناطق کشور از پلاستیک یا شیشه سیلیکات فشرده ساخته شده است. و به این ترتیب معلوم می شود: آنها یک تکه کابل را قطع کردند، ده ها هزار دلار به اپراتور آسیب رساندند، کل شهر را بدون ارتباط و اینترنت رها کردند – و سپس آنها نمی دانند با دزدیده شده چه کنند. کابل.
تنها در سال گذشته، مجموع تلفات مگافون تاجیکستان از اقدامات خرابکاران به حدود 2 میلیون سامانی رسیده است. گاهی خسارت ناشی از سوء نیت نیست، بلکه ناشی از سهل انگاری مجرمانه است. به عنوان مثال، در مهرماه سال گذشته در بزرگراه روشان-خاروگ، یک کامیون به گونه ای حرکت کرد که شش تیر را به طور همزمان تخریب کرد که خطوط ارتباطی روی آن ها ثابت بود. فقط هزینه کابل 15000 سامانی است. در دوشنبه، یکی از سازمان های تعمیر به فاضلاب آسیب رساند – همچنین شکستگی در خط فیبر نوری، خسارت ده ها هزار سامانی بود.
اما هزینه های اپراتور تنها یک طرف مشکل است. مشترکین نیز ناگزیر در میان قربانیان هستند. به عنوان مثال، اخیراً در منطقه ختلان به دلیل آسیب به خطوط FOCL، خدمات ارتباطی در شهرهای بوختر، لواکند، کولیاب و در دوازده منطقه به طور همزمان از دسترس خارج شد. تقریباً چهار روز طول کشید تا مهندسان مگافون شبکه را به طور کامل بازیابی کنند. در تمام این مدت، هزاران مشترک به دلیل اقدامات مزاحمان، ناراحتی را تجربه کردند.
بدون برق
یکی دیگر از انواع رایج خرابکاری، سرقت سیم در خطوط برق (خطوط برق) است. اما این حتی می تواند منجر به مرگ شود، زیرا دستگاه هایی که بیماران را در بیمارستان ها زنده نگه می دارند بدون برق نیز نمی توانند کار کنند. ارتباطات نیز آسیب می بیند. خطوط برق متعلق به اپراتورهای تلفن همراه نیست، اما اگر منبع تغذیه نباشد، تجهیزات کار نمی کنند.
برای اطمینان در برابر چنین خرابی هایی، اپراتورها از باتری ها و ژنراتورهای دیزلی در ایستگاه های پایه استفاده می کنند. MegaFon تاجیکستان حتی دارای توربین های بادی و پنل های خورشیدی است. آنها در مناطق کوهستانی صعب العبور نصب می شوند که خطوط برق وجود ندارد. درست است، حتی در اینجا خرابکاران موفق می شوند ضربه بزنند: یا پانل های خورشیدی شکننده را می شکنند، یا تیغه های پلاستیکی مولد باد را می شکنند. برای چی؟ بدون پاسخ. چنین کارهای بیهوده ای برای هیچکس سودی ندارد.
مهاجمان سوخت دیزل را از ژنراتورهای دیزل تخلیه می کنند، باتری ها، تهویه مطبوع را می دزدند که از تجهیزات ارتباطی در برابر گرم شدن بیش از حد و خرابی محافظت می کند. اما مزایای چنین دزدی با صدمات وارده به هزاران نفر از ساکنان منطقه که بدون ارتباط باقی مانده اند قابل مقایسه نیست. و کارمندان شرکت های مخابراتی باید فوراً به محل اضطراری بروند و شبکه را بازیابی کنند.
تا حد زیادی
جست‌وجوی و مجازات خرابکاران وظیفه مقامات قضایی است که سرویس‌های امنیتی شرکت‌های مخابراتی بیانیه‌هایی را مبنی بر نوع و میزان خسارت ارسال می‌کنند. خود اپراتورها حق ندارند کار ماموران انتظامی را انجام دهند. اما سیگنال دهندگان می توانند توضیح دهند که اقدامات خرابکاران می تواند منجر به چه چیزی شود.
مهندسان ما در میان مردم کار جدی انجام می دهند و می گویند که چگونه شبکه های تلفن همراه مرتب شده اند و چرا اینقدر خطرناک است که بستگان و همسایگان خود را بدون ارتباط رها کنید. چنین جلساتی جزو وظایف رسمی سیگنال‌دهندگان نیست، اما این تنها راه رسیدن به محکومیت عمومی متجاوزان است. رافیل اگلیاموف، مدیر فنی مگافون تاجیکستان، می گوید که ساکنان کشور باید درک کنند که خرابکاران مستحق مجازات کامل قانون هستند.
