کم خونی حدود 30 درصد از زنان، 37 درصد از زنان باردار و 40 درصد از کودکان شش ماهه تا پنج ساله را مبتلا می کند. بیشتر موارد کم خونی در کشورهای با درآمد متوسط ​​و کم اتفاق می افتد.

این داده ها توسط سازمان بهداشت جهانی ارائه شده است. کارشناسان سازمان بهداشت جهانی خاطرنشان می کنند که اقداماتی که کشورها در حال حاضر برای مبارزه با کم خونی انجام می دهند کافی نیست و خواستار اقدام فعال تر هستند.

در یک مجمع بین المللی در مورد سلامت مادران و نوزادان که این هفته در کیپ تاون آفریقای جنوبی برگزار شد، WHO اولین برنامه جامع خود را برای کاهش بروز کم خونی آغاز کرد.

کم خونی که با نام کم خونی نیز شناخته می شود، سندرمی است که با کاهش محتوای هموگلوبین و گلبول های قرمز خون همراه است و با اختلال در حمل و نقل اکسیژن و ایجاد هیپوکسی، یعنی کاهش محتوای اکسیژن در خون مشخص می شود. بدن

علائم بارز کم خونی عبارتند از ضعف، خستگی، ضعف عمومی. افراد مبتلا به کم خونی شدیدتر ممکن است از تنگی نفس حتی با فعالیت خفیف یا متوسط، تپش قلب، سردرد، وزوز گوش، اختلالات خواب، اشتها و میل جنسی شکایت کنند. در شکل حاد، یا در صورت وجود آسیب شناسی همزمان، کم خونی ممکن است با ایجاد نارسایی قلبی همراه باشد.

یکی از شایع ترین علل کم خونی کمبود آهن است، اما کم خونی می تواند به دلیل از دست دادن خون زیاد، اختلالات ارثی، بیماری های کلیوی یا کبدی، بیماری های عفونی و انکولوژیک نیز رخ دهد.

فرانچسکو برانکا، مدیر دپارتمان تغذیه و ایمنی مواد غذایی سازمان جهانی بهداشت، می گوید: «بیشتر کار برای مبارزه با کم خونی بر پیشگیری و درمان کمبود آهن متمرکز شده است.

او می افزاید: «با این حال، کم خونی یک بیماری پیچیده با دلایل متعدد از جمله کمبود سایر مواد مغذی، عفونت، التهاب، بیماری های زنان و زایمان و اختلالات ارثی است.»

سازمان جهانی بهداشت بر نقش عواملی مانند تغذیه سالم، تشخیص دقیق و به موقع کم خونی، دریافت ویتامین ها و عناصر میکروبی و افزایش آگاهی عمومی در مورد این مشکل تاکید دارد.

به عنوان بخشی از برنامه جدید WHO، پیشنهاد می شود اقدامات جامعی برای از بین بردن علل کم خونی و عوامل خطر انجام شود. سلامت بخش اصلی برای اجرای بسیاری از اقدامات توصیه شده است، اما کارشناسان WHO همچنین نقش دولت، جامعه مدنی، دانشگاه، سازمان های بین المللی و رسانه ها را یادآوری می کنند.