آلبوم های سپتامبر: LSP افسانه ها را می خواند ، مانسون یکپارچهسازی با سیستمعامل راک

بازی می کند

LSP / Pig’s Snout

پس از انتشار آلبوم Tragic City ، طرفداران LSP وقت زیادی را در انتظار چشمگیر ادامه سرنوشت گروه صرف کردند. در سال 2017 ، این آلبوم به یک موفقیت بزرگ در هیپ هاپ تبدیل شد که تکرار آن بسیار دشوار است. همچنین این واقعیت ابری شده بود که در همان سال 2017 ، روما انگلیسی ، نویسنده اصلی کتاب اولگ ساوچنکو (یعنی خود LSP) و تهیه کننده ارجمند هیپ هاپ درگذشت. در چنین شرایطی ، اولگ به یک ترفند احتیاج داشت و او این کار را انجام داد. “پوزه خوک” را می توان موزیکال یا یک داستان موسیقی مدرن در مورد سه قلاده خوک که پس از فروپاشی اتحادیه خوک ها مجبور به عملی شدن زنده مانده اند ، نامید. اگر این نسخه را با سایر آلبوم های EP که در فضای هیپ هاپ پس از شوروی منتشر شده مقایسه کنیم ، پس از آن LSP یک ضبط بسیار مبتکرانه و از بسیاری جهات پرماجرا بود که در صورت تمایل می توانید برخی از اشارات سیاسی را در نظر بگیرید. به نظر می رسد اینجا همه چیز وجود دارد ، اما هیچ چیز بارگیری نمی شود. کمی زباله ، کمی رابطه جنسی ، کمی عشق. اولگ فراموش نمی کند که او به نوعی مانند پسری است که خطوط تازی را تند می خواند ، اما به دلیل شهرت خود به عنوان یک رپر واقعی ، اصلاً آماده نیست که به کیک برود. او به طور جدی با پانک و شانسون معاشقه می کند ، اما حتی وقتی که درگیر نمایش می شود ، به وضوح روشن می کند که ما در مورد برخی از معانی فوق العاده صحبت نمی کنیم ، بلکه در مورد یک انجیر در جیب او صحبت می کنیم. به هر حال ، به احتمال زیاد طرفداران LSP اطمینان دارند که به جای طوفان رپ مورد انتظار ، یک انجیر چربی به آنها نشان داده شده است. احتمالاً اینگونه است ، اما به عنوان نویسنده LSP بسیار عاقلانه رفتار کرد: او به وضوح نمی خواست از کاری که قبلاً انجام می داد پرش کند ، اما در نهایت این دقیقاً همان کاری بود که انجام داد. و برخی نظریه های توطئه. شایعات حاکی از آن است که طوفان رپ نیز ضبط شده و ممکن است روز به روز به عنوان تسلی خاطر همه نیازمندان ظاهر شود.

مرلین مانسون / ما هرج و مرج هستیم

دردسر سازهای سنگ هنوز در شکل است و وقتی او در مورد دنیایی که نمی تواند شفا یابد هیس می کند ، دلیلی ندارد که او را باور نکنید. اما در واقع ، ما هرج و مرج هستیم نوعی تسلیم است ، نکاتی از آن در آخرین ساخته مانسون “بهشت وارونه” ظاهر شد. و هیچ چیز عجیبی وجود ندارد که یک مرد 51 ساله کمی از تعقیب مد و تلاش برای جوانتر کردن مخاطب خسته شده باشد. از این گذشته ، او سه دهه است که روی صحنه است و در این مدت حتی طرفدارانش نیز یاد گرفته اند که احساس نوستالژی کنند و دلتنگ صدای گیتار اواخر دهه نود و اوایل دهه 2000 شوند. We Are Chaos دقیقاً غوغایی نیست ، اما در عین حال اصلاً شبیه رقص با گیتار نیست که گروه های راک مانند The Killers ضبط کنند. همراه مانسون در این آلبوم تهیه کننده Shooter Jennings ، یک متخصص عالی موسیقی کانتری بود. با کنایه از موسیقی متنوع با درجات مختلف شرارت می توان رفتار کرد ، اما حتی جدی ترین افراد تمسخر کننده نیز موافقت خواهند کرد که از نظر ترانه سرایی ، این موسیقی کمترین ادعا است. در مورد آلبوم جدید مانسون نیز می توان همین حرف را زد. ممکن است کمی قدیمی به نظر برسد ، اما اگر طرفداران راک شوک بازدیدهایی مانند Dope Show را از دست بدهند ، تاریکی بی نهایت و Don’t Chase The Dead از این اپرا هستند. و به طور کلی ، با جمع آوری آلبوم ، هنرمند و تهیه کننده چیزی را که می توانست مخاطبان پروفایل را راضی کند ، رها نکرد. گیتارهای سرجای خود ، صفحه کلیدهای وزوز همچنین ، کرهای جذاب در این مجموعه ، کمی هیستری به عنوان یک ادویه آشنا. و پس از آن کاملاً آهسته نمونه تقریباً جذاب و راک “Paint You With My Love” وجود دارد. به نظر می رسد که چنین افرادی هنوز هم می نویسند.