پدر ویولونیست ، مادر خواننده است و پسر عاشق موسیقی است: شرایط به ظاهر ایده آل برای ایجاد یک سلسله موسیقی. اما مسیر خلاقانه آهنگساز فرانسوی پیر شفر ساده نبود.

پدر و مادر جوان پیر مخالف پسرش برای گرفتن آموزش موسیقی بودند. حرفه مهندس بسیار ایمن تر است. این تخصص است که پیر در نانسی خود بومی می شود و سپس از مدرسه عالی مهندسی برق پاریس فارغ التحصیل می شود. در تمام این مدت ، هوس موسیقی نگذاشت شفر جوان ، او مهندس صدا در رادیو فرانسه می شود. مدت کوتاهی در استراسبورگ کار کرد و سپس به پاریس منتقل شد. در همان مکان ، شفر یک هدیه ادبی را کشف می کند – او مقالات انتقادی موسیقی را برای مجله در مورد موسیقی معاصر “Revue Musicale” ، رمان های تاریخی و آثار فلسفی-مذهبی می نویسد.

با گذشت زمان ، پیر شروع به کار در منطقه تئاتر رادیویی کرد. یک گروه آزمایشی “Studio d ‘Essai” (از سال 1946 “Club d’ Essai”) ایجاد می کند و چندین اجرای ادبی و موسیقی را برای هوا آماده می کند. به عنوان مثال ، اپرا رادیویی “Shell of the Planets” ، موسیقی که برای آن توسط آهنگساز کلود آریو ساخته شده است. خود شفر متن را می نویسد ، چندین نقش را اجرا می کند و کار را ویرایش می کند. گروه استودیو d ‘Essai هدف دیگری داشت: فعالیت های این سازمان جبهه ای برای عملیات مقاومت فرانسه بود.

شفر می خواست نه تنها طراحی کند بلکه آهنگهای خودش را نیز ایجاد کند. دستیابی به مهندسی رادیو و فن آوری های مدرن آن زمان ، امکان آزمایش صدا را فراهم کرد. نتایج این تحقیق در “پنج نویز اتود”: “مطالعه با چرخ دستی” ، “مطالعه با راه آهن” و موارد دیگر. این آثار به ژانر جدید – موسیقی بتن نسبت داده شد. نمونه های واضح جهت این نمایش عبارتند از: “سمفونی برای یک نفر” و اپرا “Orpheus” برای صدای انسان و نوار. شفر این آثار را به همراه آهنگساز همفكر خود پیر هنری آهنگسازی می كند.

در سن چهل سالگی ، شفر کمتر و کمتر آهنگساز است. وی که از اکتشافاتش ناامید شده است ، پشتیبانی از همکاران پیدا نمی کند. کارهای شفر توسط بوولز مورد انتقاد قرار می گیرد و هنری از دوست خود دور می شود و استودیوی الکترونیکی خود را ایجاد می کند. شفر نیز به دلیل عدم تحصیل موسیقی مورد انتقاد قرار گرفته است.

شفر بر تحقیقات نظری متمرکز است. اثر پانزده ساله “رساله اشیاء موسیقی” در سال 1966 منتشر می شود. دو سال بعد ، شفر دانشیار کنسرواتوار پاریس می شود و در آنجا 12 سال در آنجا کار خواهد کرد.

در سال 1988 ، شفر به ارمنستان می رود و در آنجا به عنوان داوطلب پس از زلزله اسپیتاك ، بازماندگان را در لنینكان جستجو می كند.

پیر شفر در سال 1995 درگذشت