با ورق زدن در صفحات بیوگرافی Arkhipova ، بی اختیار این س theال را می پرسد: چرا سرنوشت ایرینا را برای مدت طولانی آزمایش کرد ، بیش از ده سال او را به تعویق انداختن برای ورود به هنرستان مسکو داد؟

این دختر 9 ساله بود که در مدرسه موسیقی مرکزی در موسسه آموزشی معروف پذیرفته شد. اما درس اول شکست می خورد – کودک سرما می خورد ، این بیماری عوارضی ایجاد می کند. بعد از گذراندن تکالیف ، ایرینا وارد مدرسه گسین می شود. اما جنگ این برنامه های موسیقی را نیز نفی می کند. خانواده آرخیپوف به تاشکند ، جایی که ایرینا از مدرسه فارغ التحصیل می شود ، تخلیه می شوند و سپس وارد شعبه موسسه معماری مسکو می شوند.

احمقانه است که حدس بزنید آرکیپووا در این حرفه به چه ارتفاعی رسیده است. اما اکنون با اطمینان می توانیم بگوییم که وی دانشگاه مناسب را انتخاب کرده است ، زیرا محافل آوازی آماتور به طور فعال در آن کار می کردند. دختری که در سال 1944 به پایتخت بازگشت ، طبق معمول آواز زیادی می خواند ، اما دیگر آرزو ندارد که به عنوان یک خواننده آواز فعالیت کند. با این حال ، شانس اعلیحضرت این بار دستور داد که ایرینا با یکی از دانشجویان هنرستان مسکو دیدار کند و در سال 1946 خود او از آستانه این م educationalسسه آموزشی عبور می کند. او بسیاری از بخشهای کلاسیک اپرای روسی را می آموزد – “یوجین اونگین” ، “برف دوشیزه” … پوچ دیگری – آرخیپووا در گروه کارآموز تئاتر بولشوی پذیرفته نمی شود. ایرینا عازم Sverdlovsk می شود و مخاطبان محلی را با لیوباشا در عروس تزار ریمسکی-کورساکف تسخیر می کند. این موفقیت به بازگشت آرخیپووا کمک می کند تا برای یک زندگی درخشان در تئاتر بولشوی به زادگاهش مسکو بازگردد – او سرانجام خود را در مکانی که باید و مطابق با استعداد خود پیدا می کند.