ولادیمیر نیکونف نوازنده بلشوی از سال 1957 تا 1978 بود. وقتی کار هنری یک تکنواز تئاتر بولشوی در حال اتمام بود ، وقتی از وی پرسیدند آرزوی اصلی زندگی او چیست ، ولادیمیر لئونیدوویچ با اطمینان پاسخ داد: “هرگز از تئاتر بولشوی جدا نشوید.” و همینطور هم شد … او تئاتر بولشوی را ترک نکرد ، تقریباً تمام عمر در آن خدمت کرده است p>
ولادیمیر لئونیوویچ در سال 1957 از دانشکده باله (در حال حاضر آکادمی رقص شناسی ایالتی مسکو) در کلاس معلم الکساندر رودنکو فارغ التحصیل شد و با ورود به تئاتر بولشوی در همان سال ، مهارت های خود را تحت هدایت چنین رقصندگان و معلمان برجسته ای چون الکسی ارمولاف و آساف مسیرر بهبود بخشید. .
به عنوان رقصنده ، او مجبور به کار در نوبت دوره ها بود ، و به همین دلیل کارنامه وی متنوع بود. وی به عنوان مثال ، دانیلا را در “گل سنگی” یوری گریگورویچ – یکی از نخستین اجراهای جهت جدید در هنر شوروی – “سمفونیسم باله” ، و همچنین آنتوان میسترال در باله درام “شعله پاریس” توسط طنز نویس واسیلی واینونن رقصید. مجموعه موسیقی وی شامل نقش های معروف باله است: شاهزاده سیگفرید در نسخه قدیمی باله دریا سوان ، که در سال 1964 برای اولین بار در ولادیمیر لئونیدوویچ رقصید. آلبرت را در باله “جیزل” ، بازیل در “دون کیشوت” بشمارید. p>
وی در حالی که هنوز یک رقاص باله بود و مدتها قبل از ترک صحنه ، شروع به تدریس کرد. پس از چند سال کار (از 1966 تا 77) در دانشکده رقص مسکو ، ولادیمیر لئونیوویچ سپس به طور طبیعی فعالیت های تدریس خود را در تئاتر بومی خود ادامه داد ، جایی که تقریباً چهل سال با شاگردانش در کلاس باله کار کرد.
او یکی از معلمان محبوب و محبوب بود. از جمله شاگردان وی در سالهای مختلف ، هنرمندان برجسته باله بولشوی هستند: کریم عبدولین ، دیوید متا سوارز ، آرتور مکرتچیان ، یگور گراشچنکو …
هنگامی که وادیم پیسارف رقصنده باله مشهور در بلشوی تحت رهبری خود تمرین می کرد ، وقتی نخست وزیر دعوت شده تئاتر بولشوی بود ، دنیس ماتیوینکو ، رئیس فعلی گروه باله تئاتر اپرا و باله نووسیبیرسک ، با او تحصیل کرد. p>
آخرین کاری که ولادیمیر لئونیدوویچ قبل از بستری شدن ناگهانی در بیمارستان با شاگردانش یگور گراشچنکو و دیوید موتا سوارس تمرین کرد ، باله “مجموعه کارمن” بود. این معلم او را برای افتتاحیه فصل جدید 245 تئاتر Bolshoi در Chersonesos آماده می کرد. p>