بحث کرده اند

سارا ویلیامسن ، مدرس ارشد دانشگاه هادرسفیلد انگلیس ، در حال توسعه پروژه ArtActivistBarbie با یک عروسک باربی به عنوان شخصیتی دیگر است. ویلیامسون شاهکارهای نقاشی برهنه جهان را از طریق یک عروسک پلاستیکی تولید می کند تا توجه دانش آموزان را به ایده های فمینیستی جلب کند. بنابراین ، او در توییتر نسخه خود را از کار معروف رایت بارکر “سیرس” (1889) ، که زنی برهنه را که توسط شیرها محاصره شده است ، ارائه داد. ویلیامسون یک باربی دارد که در کنار یک ستون یونانی با یک توگای سفید ایستاده است که بدن پلاستیکی او را کاملاً پوشانده ، در کنار یک توله ببر مخمل خواب دار. این حامیان همراه با یک کتیبه بازیگوشانه هستند: حامی گفت: “من به یک زیبایی جوان فریبنده ، نیمه برهنه ، گوشه گیر و مشتاق یک بازی بزرگ نیاز دارم.” “در مورد سیرس ، مثلاً با 5 یا 6 ببر چه؟ – پاسخ هنرمند. “همه علاقه علمی شما را به اساطیر یونان تحسین خواهند کرد.” این فقط یک شوخی نیست ، بلکه یک س scientificال علمی است: آیا صحنه ای از کلاسیک ها یا پورنو ویکتوریایی نازک و محجبه در تصویر وجود دارد؟

بیش از 100 سال است که فمینیست ها به احساسات جنسیتی در دنیای هنر توجه می کنند. در سال 1914 ، مری ریچاردسن ، رئیس جمهوری خواه با تبر به ناهید دیگو ولازکز حمله کرد. ریچاردسون استدلال کرد که اعتراض او نه تنها به دلیل خود نقاشی بلکه به دلیل واکنش مردان هنگام خیره شدن به بوم در گالری ملی لندن بوده است.

“آیا زنان برای رفتن به موزه متروپولیتن باید برهنه باشند؟” پوستری برای فعالان زن دختران چریک های چریکی در دهه 1980 فریاد زد. در آن زمان به نظر می رسید که همه چیز دقیقاً همینطور است. کمتر از 4٪ از آثار یک گالری هنری مدرن توسط زنان نقاشی شده است ، اما 76٪ از آنها زنان برهنه را به تصویر می کشند.

هانس مایز ، استاد تاریخ هنر در دانشگاه كنت ، اظهار داشت: “مرزها همیشه تار بوده اند.” – به طور کلی پورنوگرافی دارای دو ویژگی اساسی در نظر گرفته می شود: صریح جنسی است و هدف آن تحریک وابسته به عشق شهوانی برای بیننده است. اما در طول تاریخ ، شما آثار هنری بزرگی را پیدا خواهید کرد که دارای همین ویژگی ها هستند. به برخی از موزاییک های پمپئی ، مجسمه های کاما سوترا یا نقاشی های صریح گوستاو کلیمت فکر کنید. اگر دوست دارید ، مایا گویای برهنه را با وسط Playboy مقایسه کنید و بگویید خط تار نیست. “

در سال 2014 ، دبورا دو روبرتیس ، مجری هنرمند ، در مقابل “مبدا جهان” ساخته گوستاو كوربت در موزه اورسی پاریس لباس خود را برهنه كرد. برای وضوح بیشتر ، بهتر است یک موتور جستجو را باز کنید و در عنوان کار رانندگی کنید – تصویر دستگاه تناسلی زنان را در نمای نزدیک نشان می دهد. پس از آن وی به دلیل برهنه شدن در مقابل مانته المپیا در موزه اورسای دستگیر شد. دبورا اعتراف کرد که او نگران یک چیز است – چرا یک تصویر از بدن انسان را هنر می دانند ، و دیگری – پورنوگرافی؟

به دنبال اتهامات وارد شده علیه هاروی وینستین و جفری اپستین ، موج چهارم فمینیسم افزایش یافته است و در نتیجه ، اضطراب در مورد هنر ایجاد شده در یک فضای اخلاقی تار است. لازم نیست برای مثال زیاد راه بروید. مجسمه ساز ایتالیایی بنونوتو سلینی قرن شانزدهم اصرار داشت که فقط باکره ها برای او ژست بگیرند. و به محض پایان کار از بی گناهی آنها سلب کرد. اریک گیل مجسمه ساز مشهور انگلیسی از دخترانش نه تنها به عنوان الگو بلکه برای سو abuse استفاده جنسی نیز استفاده کرد. “اگر بدانیم که این هنرمند از زنان بدرفتاری کرده است و نگرش توهین آمیز او در کار نمایان است ، پس این واقعاً بر وضعیت اثر تأثیر می گذارد. وقتی این را فهمیدید ، خود کار بی اعتبار به نظر می رسد. “میس می گوید.

هنوز زندگی برهنه هنوز پایه اصلی آموزش هنر است. و اکثریت قریب به اتفاق مدل ها زن هستند. با این حال ، در استودیوی این هنرمند ، زنان برهنه نیستند ، بلکه برهنه هستند. چنین تکنیک های زبانی سعی در از بین بردن بی دست و پا بودن کارگاه دارد. فر فر بیچر در میکروبلاگ خود نوشت که وقتی به عنوان مدل کار می کند هرگز به خودش اجازه عکس گرفتن نمی دهد. او گفت ، “من فقط می ترسم برهنه در اینترنت ظاهر شوم ،” با اطمینان اینكه اغلب در استودیو ، هنرمندان نقاشی نمی كنند ، بلکه خودارضایی می كنند. در یک مصاحبه ، این مدل گفت که برهنگی همیشه در معرض خطر تبدیل شدن به “پورنو آسان برای نخبگان” است. نظرات توهین آمیز در پاسخ به پیام ارسال شد.