اریک موریلو ، دی جی ، موسیقی دان ، تهیه کننده پروژه Reel 2 Real ، در ایالات متحده آمریکا در سن 49 سالگی درگذشت.

موفقیتی که من دوست دارم حرکت کنم در سال 1993 باعث شهرت جهانی او شد.

علت مرگ در حال مشخص شدن است. پلیس میامی کشف جسد این هنرمند را تأیید کرد.

همانطور که کارگردان نمایش آندری ژیتینکین به MK گفت ، بوریس کلیوف با وجود سلامتی ضعیف ، خیلی فعالانه تمرین کرد. چندین سال پیش به او بیماری سرطان تشخیص داده شد ، اما از دور عقب نشینی نکرد – تحت معالجه قرار گرفت و به کار خود ادامه داد. و اکنون او در حال آماده سازی نقشی در نمایش جدید “سه بزرگ” بر اساس نمایشنامه نمایشنامه نویس سوئدی لوکاس اسونسون بود که در سال 1945 در اوایل فوریه در یالتا اتفاق می افتد. استالین ، چرچیل و روزولت – سه بزرگ – در کاخ Livadia گرد هم آمدند تا درباره سرنوشت جهان پس از جنگ جهانی دوم تصمیم بگیرند...

بازیگر ، هنرمند مردم بوریس کلیوف در اول سپتامبر در سن 76 سالگی درگذشت.

برای مدت طولانی ، این هنرمند با سرطان دست و پنجه نرم می کرد. در سال 2018 ، مدیر تئاتر مالی ، ولادیمیر بیلیس ، گفت که یکی از همکارانش سرطان ریه تشخیص داده شده است. وی خاطرنشان کرد که علی رغم بیماری ، کلیوف به فعالیت فعال خود ادامه داد.

طبق تئاتر مالی ، اطلاعات مربوط به زمان خداحافظی و تشییع جنازه بعداً اعلام خواهد شد.

در طول سالهای فعالیت خود ، این هنرمند در ده ها اجرا و فیلم بازی کرده است...

منتشر شد

آندری دیمیتریویچ این مجموعه را خود تهیه کرد ، اما موفق به انتشار آن نشد – در آستانه 90 سالگی خود ناگهان بیمار شد و به سرعت سوخت. … دو سال گذشت تا لحظه ای نگذشت که بیوه شاعر آنا پوگاچ نسخه ای فراموش شده را در طاقچه در دفتر کار خود پیدا کرد. واضح است که پس از عزیمت یکی از عزیزان ، همه جزئیات او را یادآوری می کند و برای مرتب سازی آنها زمان بر است. از طرف دیگر ، هیچ اتفاقی اتفاقی نیست ، زیرا در حال حاضر این خطوط به ویژه مهم به نظر می رسند:

زندگ...

و بعد خبر وحشتناک … و سکوت. و این شعار کر کننده که من تا ته دل متنفرم: “چوی زنده است!” سلام ، گوش کن ، این برای همه شماست ، که او فقط “ما منتظر تغییر هستیم” و “ستاره ای به نام خورشید” زنده است … و برای من؟

و سپس آنها یک فیلم فیلمبرداری می کنند. جایی که غریبه ها روی صفحه از افرادی که به طرز دردناکی به من نزدیک هستند تصویر می کنند. این بدان معنا نیست که آنها سعی نکرده اند به شباهت برسند ، بلکه به سادگی متفاوت خواهند بود و “و ما اینگونه می بینیم!” بازی می کنند...

والنتین گفت متعلق به نژاد هنرمندان و شخصیت های روسی است که برای نسل های بعدی خود بلند قدم های خود را قرار داده اند. با گذشت زمان ، آنها شروع به نامیدن آن یک نقطه مرجع ، یک چنگال تنظیم ، یک استاندارد کردند. و اکنون نام خانوادگی کوتاه و خشن وی را به عنوان یک واحد اندازه گیری در نظر می گیریم – فقط یک GAFT. چه چیزی با آن قابل اندازه گیری است؟

حقیقت صحنه و صحنه ، عدم سر و صدا و سوسو زدن در هنر GAFT است.

یک GAFT یک ایمان مطلق به قهرمانا...

نیامده اند

جشنواره با اولین فیلم” ابرنواختر “ساخته بارتوش کروهلیک افتتاح شد. این برنامه مسابقه شامل سایر فیلمهای اخیر لهستانی نیز بود. “بدن مسیح” ساخته جان کوماسا نامزد اسکار شد و اکنون این تصویر در لیست بلند آکادمی فیلم اروپا قرار دارد. این براساس وقایع واقعی است. قهرمان 20 ساله او ، در زندان ، مسیر تجدید حیات معنوی را طی می کند ، تصمیم می گیرد خود را وقف بندگی خدا کند. با این حال ، سوابق کیفری مانعی در سر راه او می شود. دانیل وانمود می کند که یک فارغ التحصیل حوزه علمیه است و در یک بخش کوچک استانی جای یک کشیش بیمار را می گیرد...

به سالگرد نزدیک شد

اولین پخش برنامه در 4 سپتامبر 1975 انجام شد و قهرمانان” مسابقه خانوادگی “چه؟ جایی که؟ چه زمانی؟” دو خانواده وجود داشتند که باهوش ترین در فضای داخلی خانه خود هستند. برای اینکه بازی ظاهری آشنا به خود بگیرد (یک میز گرد ، یک بالا ، یک صدای شدید مجری ، یک تیم متخصص و س questionsالات بینندگان) ، چندین سال طول کشید ، در طی آن ولادیمیر وروشیلوف و ناتالیا استتسنکو همان قالب را ساختند که به یک صادرات تلویزیونی داخلی نادر به خارج از کشور تبدیل شد – مجاز آنالوگ های بازی اکنون در پنج کشور از فضای پس از اتحاد جماهیر شوروی و در ترکیه منتشر شده است...

– من او را بزرگترین نویسنده می دانم. – می گوید ویکتور ولکوف در مورد ولادیسلاو کراپیوین. – ارزش خواندن همه کتاب های او را دارد – پاره شدن خود محال است. این یک لایه عظیم عاشقانه است ، یک تخیل عظیم. مردی که دنیای خود را آفرید. در سرتاسر کشور یک حرکت کامل از دسته های تیپ ، کاراول و سواران وجود داشت. در این جنبش افرادی حضور داشتند که در آن زمان کودک بودند ، سپس بزرگسال شدند ، اما هنوز آن را ترک نکردند و همیشه کراپیوین را “فرمانده ما” می نامیدند. ولادیسلاو پتروویچ لحظات بسیاری را در تربیت فرزندان مجسم کرده است ، بنابراین او همچنین یک معلم عالی است...